17 - stilte

"Dag Doerga, je bent stil de laatste dagen, dus kom ik zelf even informeren hoe het met je gaat :)" vind ik in mijn fetlife mail box terug.
"Hai hai, alles ok se, tja, 'k zit in een stille fase he :-) mis je me?" reageer ik vrolijk.

Hij heeft gelijk, ik ben stil. Zowel op fetlife als op facebook. Alles is wat stilgevallen.
De bekende stilte voor de storm?
Voorbode van...

Geen idee.

Ik weet alleen, ik voel, dat ik geniet van de stilte rond me. Ik geniet van de momenten dat ik alleen ben. Dan heb ik mijn huisje voor mij alleen. Want eerlijk, als de kindjes thuis zijn, heb ik amper tijd voor mezelf, heb ik de zetel amper voor mij alleen, en heb ik tv al helemaal niet. Mailen en chatten beperk ik, want mijn grote nieuwsgierige meid, kijkt en leest mee.
Ik ben dol op mijn dametjes, en ik heb ze niet liever of altijd bij me. Toch kijk ik steeds uit naar de papa-momenten. Quality-time voor mezelf.
Ik kijk nog meer uit naar de momenten dat mijn dochters terug bij mij zijn. Knuffel-time!!!

Dus ja ik ben stil.
De interesse in alles omtrent bdsm is wat bekoeld. 
Nee, niet bekoeld. Het is geen prioriteit. Net als het hebben van een vriend, een lief. Is ook geen prioriteit.
Wat dan wel prioriteit is? Mijn dochters natuurlijk. En mezelf.
Het teveel hooi op mijn vork nemen, de 'vakantie'-drukte, heeft toch enkele negativiteitjes achtergelaten.
Het moe zijn, het slecht slapen, het niet uit bed geraken... een vicieuze cirkel waar ik weer es in beland ben, geeft invloed op mijn dagdagelijkse leven. 

Het moe zijn, zorgt dat ik me meer in huis opsluit, dat ik minder geduld kan opbrengen, en dat ik stil val, in alles, ook in mijn hobby. Ik ga me afzonderen, spreek amper af, en ik houd me niet aan mijn vooropgestelde plan om met de kindjes op stap te gaan.
Het slecht slapen. Tja, ik lig te piekeren, hoe pak ik morgen aan? Of ik lig te plannen, morgen ga ik dit en dat doen.
En natuurlijk, als ik dan een gat in de nacht in slaap val, heb ik 's morgens moeite om op te staan. Gelukkig is het nu nog vakantie, zijn de dagelijkse verplichtingen nihil. Maar straks, als de meisjes weer naar school moeten, zal dat toch ff de zure appel doorbijten zijn.
Ik tracht uiteraard zoveel mogelijk rekening te houden met dit alles, zo tracht ik belangrijke afspraken tegen de middag of na de middag te plaatsen, om zoveel mogelijk te vermijden dat ik mijn kat stuur.

Ja, ik heb nood aan tijd voor mezelf, aan rust, aan alleen zijn, stilte om me heen. 
Ja, het is voor mij belangrijk om dingen voor mezelf te kunnen/mogen doen. 
Ja, ik ben blij dat ik me niet voor alles hoef te verantwoorden aan een ander. 

En toch, tracht ik mijn verplichtingen op te nemen en zo goed mogelijk te vervullen,
de verantwoordelijkheden die ik heb naar de kindjes toe, neem ik met beide handen op. 

De ene dag gaat dit als vanzelf, de andere dag is het putten uit de reserve die ik heb.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten