Het zat er weer aan te komen. Anderen hadden al gezien wat ik negeerde. Ik voelde me afglijden in de neerwaartse spiraal richting zwart gat. Sir die enkele dingen had losgemaakt. Ik die niet alles een plaats had gegeven. Dit kon niet blijven duren. Ik leed, en trok Sir mee in mijn negativiteit.
Op amper een week tijd kon ik een afspraak met de psychiater krijgen, en de dag van afspraak kon ik me laten opnemen in het ziekenhuis. Dik tegen mijn gedacht, want ik had natuurlijk de zorgen om de dagelijkse beslommeringen, maar toch goed beseffend dat het hoog tijd werd om ff te ontzorgen.
Een opname... waar ik weer heel diep gegaan ben, pijnlijk diep, een diepte die ik tot nu toe nog niet gezien heb. Het was me heel moeilijk om eruit te klauteren, en enkele keren heb ik het treetje gemist, en kon ik weer van onderaan beginnen.
Per momenten was er confrontatie. Confrontatie, zo groot, zo pijnlijk, dat ik me letterlijk en figuurlijk de rug naar draaide. Ik weigerde de confrontatie aan te gaan.
Zwarte gedachten dreven langs, niet stilstaand bij de consequenties.
Tot Sir me tot de orde riep!! Tot Sir besefte wat er mogelijk met mij aan de hand was.
Hij is zich gaan inlezen, heeft studie gedaan, dit allemaal om op een correcte manier met mij om te kunnen gaan.
Intussen ben ik thuis, na een opname van een maand. Ik wou de zomer thuis doorbrengen. Tijd spenderen aan de kindjes. Want die verblijven voltijds bij papa. Ook daar is nog niet alles over gezegd.
Intussen wacht ik op een plaatsje in een meer gespecialiseerd centrum. Een centrum waar ik meer zal leren omgaan met mijn tekorten.
En dit allemaal met de steun van mijn Sir, mijn held, mijn toeverlaat!
Wat hou ik toch van die man. Wat ben ik hem dankbaar voor zijn geduld.
Alles lijkt zijn plaatsje gevonden te hebben. Ikzelf ben heel wat rustiger. Sir gaat zijn gangetje, met mijn zegen.
De BDSM ligt wat op de achtergrond. Tenminste, het fysieke aspect. Het mentale is des te meer op de voorgrond getreden.
Sir weet wat goed is voor me, en ondanks dat ik af en toe tegensputter, volg ik toch zijn mening. Hij is nu eenmaal belezener dan ik, en heeft zijn aparte ervaringen.
Ik durf nu, met de hand op het hart, zeggen dat ik mijn Sir volledig voor de 100% vertrouw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten