11 - werkwoord



Ik weet niet hoe ik me moet gedragen tegen hem.
Liefde is een werkwoord wordt wel es gezegd. Niet waar!! Een relatie opbouwen om tot de liefde te komen, dat is pas werken. Tijd maken voor elkaar, elkaar leren kennen, aanvoelen, ervaren. Heel kleine dingen die je tijdens verschillende momenten merkt. Samen dingen ondernemen en zien hoe de ander reageert.
De basis als vertrouwen, respect, vriendschap, zorg. Die basis zijn bouwstenen. Daarop verder bouwen tot de nok. Het ganse gebouw vullen met elkaar. Daar spruit de liefde uit, en dan is het kwestie van liefde in stand te houden.
Vasthouden, niet te veel en niet te weinig. Als je te veel lost immers kan het je ontglippen. Maar als je te hard vasthoudt ook. Vergelijk het met een handje zand. Neem es een handje zand en knijp je hand samen. Je ziet het zand tussen je vingers doorglippen. Als je je hand weer openvouwt, blijven er slechts enkele korrels over. Neem dan in je andere hand wat zand, houd je vingers tegen elkaar en vorm je hand tot een kommetje... Alles blijft er in.
Het is heel moeilijk om tot het juiste evenwicht te komen. Het is een zoeken met vallen en opstaan. Beide partijen moeten daarin elkaar tegemoet komen. Daarom is open zijn en praten zo belangrijk. Als het te stroef loopt, loopt het mis.
Zo dus met PM.
Mijn verwachtingen stroken niet met de zijne. Waar ik me volledig bij neerleg. Dingen die hij heeft gezegd heb ik verkeerd geïnterpreteerd. Ik voelde (voel nog) hoe hij mij ontglipt. Ik heb het touw te strak aangetrokken en zie nu hoe het touw het begeeft. Dat is mogelijk niet te herstellen. Het hopelijk op tijd tot inzicht komen kan ms wel weer leiden tot het verder bouwen. Het touw wat lossen. Het ligt niet in mijn aard. Ik heb te veel om liefde en aandacht moeten smeken. Kennelijk draag ik er nog de gevolgen van. Het blijft zich uiten in het mij vastklampen aan mensen. Relatie zien waar er geen relatie is. Daarom ms mijn drang in het bdsm gebeuren. Daar moet ik mij geven en ondergaan. Daar wordt ik verzorgd na een sessie. Daar krijg ik mijn aandacht. Ook daar moet ik smeken en vragen om iets.
En eigenlijk is ook dit weer vergelijkbaar met vanilla-relatie's . Enkel is een bdsm-relatie iets makkelijker aan te gaan dan een vanilla-relatie. En toch weer niet.
Nu, terug naar PM.
Wat de eerste date's goed leek te gaan, is zich nu aan het keren.
Waar we gestart zijn met het bdsm gebeuren, zijn we ook anders gaan afspreken. Es komen eten, dagelijks sms- en phone verkeer. Ie kwam gedag zeggen als ie in de geburen was. Daar ben ik mij op gaan baseren dat het meer kon worden dan dit. Daar ben ik meer gaan verwachten dan ie nu wil en kan geven. Daar ben ik meer van zijn al zo weinige tijd gaan vragen. En daar ben ik hem kennelijk van mij af gaan duwen.
Ooo, mijn gevoel zat er weer boem op. Ik heb enkele dagen dip gelopen.
Gister heb ik dus maar de telefoon genomen en vlak af gevraagd. En mijn antwoord gekregen. Ja, ik verwacht te veel.
Nu is het aan mij om ietsje losser te laten, verwachtingen te beperken, meer nog, hem tot bij mij laten komen.
Liefde een werkwoord? Absoluut niet! Een relatie aangaan, gelijk op welke manier, vriendschappelijk, liefde, … dat vraagt pas energie en evenwicht!! Dan pas kan er aan evt liefde gewerkt worden.

6 opmerkingen:

  1. hihi, typo: instant = in stand

    en nu serieus: ik zie je een kapitale fout begaan. Een bdsm-relatie is juist *niet* gemakkelijker aan te gaan dan vanilla! Er kan geen individualisme bestaan in bdsm. Geen ontwikkeling van je eigen verlangens zonder van de wortel uit verstrengeld te zijn met die van de partner. Geen verandering van tempo zonder te bespreken en aan te geven. Anders gaat het sowieso mis. In vanilla kan een relatie jarenlang overleven in hypocrisie. In bdsm val je meteen door de mand. Dát is juist het interessante! Dat vereist het grotere vertrouwen, en het toevertrouwen. En de langzame opbouw. Het is niet aan de ander om op jouw rem te staan, dan moet je zélf doen, en op voorhand!
    Er zijn talloze spreekwoorden die van toepassing zouden zijn, maar ik maak er graag zelf uit metaforen: het is gemakkelijk te zeggen dat je aan het vertragen bent, als de motor net is stilgevallen omdat je alle brandstof er plankgas door gejaagd hebt... En dat is iets dat ik steeds zie terugkomen in je verhalen. Je ziet een mooi stukje rechte weg, en die voet gaat neer. Ipv eens te beseffen dat je op zo'n rechte weg je geen zorgen hoeft te maken over sturen, zodat je eigenlijk de tijd hebt om rond te kijken en te genieten van de omgeving als je je tijd neemt om dat stuk weg af te leggen. Dus de boodschap is eigenlijk dat je juist zou moeten vertragen en genieten op de moment dat het goed loopt, ipv weer zo snel mogelijk naar de volgende stap te willen.
    Hoe vaak kan een mens zich aan hetzelfde vuur verbranden?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mkd, thx voor de spellingsfout te verbeteren... Is bij deze aangepast.
    Met het makkelijker aangaan van relatie's in bdsm / vanilla bedoel ik op een ander niveau. Maar lees mijn eigen opmerking erbij: "Enkel is een bdsm-relatie iets makkelijker aan te gaan dan een vanilla-relatie. En toch weer niet."
    In alle geval, je hebt een punt, ik blijf te rap willen gaan, ik ben mijn gat aant verbranden, vandaar dat ik wat dat betreft probeer op de rem te gaan staan.
    PM en ik moeten in gesprek komen, verwachtingen uiten en vergelijken zowel wat bdsm als anders betreft.
    Ik dacht, was in de veronderstelling dat ik gewoon meeging in zijn ritme... inging op zijn vragen en verwachtingen. Als ik de ene week hem dagelijks een kwartiertje zie, de andere week niet en afstand voel... Is het dan niet normaal dat ik mij vragen stel?
    Ik blijf het me immers afvragen, waar ben ik hier in de fout gegaan?
    Te veel vragen gesteld? Ms, maar ik legde me neer met het antwoord.
    Te veel tijd gevraagd? Ms, terwijl ik een halve dag in de week exclusieve me-time persoonlijk niet overdreven vind.
    Dingen verkeerd geïnterpreteerd? Ws wel.
    Het verschil is te groot, en dit in slechts 2 weken.
    Nee, ik weet niet meer hoe ik het moet aanpakken, ik weet niet meer hoe ik me moet gedragen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Probeer eens ff een klein stapje opzij te zetten en jezelf van daar te bekijken.
      Wat mij betreft zit je fout enkel in het feit dat je een fout zoekt. Niets is juist of fout op dit vlak. Alles heeft gewoon een andere uitwerking. Maar van sommige zaken zou je de uitwerking wel kunnen voorspellen of op zijn minst verwachten.
      Vragen zijn goed, tenzij er letterlijk gezegd wordt dat het te veel begint te worden.
      Een halve dag vragen - lees: eisen - na elkaar slechts TWEE WEKEN te kennen, vind ik persoon wel nogal kort door de bocht. Serieus. Wat jij doet is de kennismakingsfase compleet overslaan. Daar schrik je ELKE man mee af, zelfs iemand met een afhankelijkheidsproblematiek.
      Het is toch compleet normaal dat iemands agenda bepaalde weken nog vol staat. Het is ook normaal dat iemand er x aantal weken of enkele maanden over wil doen om te beslissen of hij/zij de hele agenda wil omgooien om extra plaats vrij te maken voor iemand. Om ELKE WEEK een vast moment te krijgen, moet je dat eerst verdienen, en dat doe je niet door dat van in het begin als verwachting te stellen.
      Sorry als het wat bot overkomt, maar ik voel dat er iemand jou moet zeggen waar het op staat, en als jou semi-mentor is dat mijn plicht. Jij hebt hier maar één les uit te trekken: geduld! Leer geduld te ontwikkelen. Geduld is niet wachten, is niet passief blijven tot het plots wel gebeurt. Geduld is je ritme verlagen en je daar goed bij voelen. Geduld is rust vinden waar je nu onrustig bent. Geduld is oprecht vertrouwen voelen dat het allemaal wel goed komt. En draait het hier niet allemaal om vertrouwen? Als je er niet op kan vertrouwen dat het goed komt, wat kan je dan wel vertrouwen? En als jij niet kan vertrouwen, ben je dan vertrouwen waard?
      Snap je welke obstakels en wallen je opwerpt om je heen? Boobietraps die omhoog springen van zodra een man in je buurt komt. En jij gokt dat die naar jou toe uit de weg zal springen, zodat ie meteen gevangen zit bij jou en niet meer weg zal kunnen. Het ding is dat er van de 360° om hen heen, er in zo'n geval 350 zijn die interessanter en aantrekkelijker zijn dan naar het midden springen. De normale reflex is achteruit springen, naar een zone waarvan je weet dat het veilig is. Dat zou ik ook doen.
      Je geduld zal je rust brengen, en rust zal je boobietraps niet doen opspringen.
      Beschouw elke dag iets dat je heel graag doet. Kijk er naar uit. En net wanneer je er aan zou beginnen, moet je jezelf even stoppen. Even tot twintig tellen, en je gevoel observeren. Je zal een onrustig verlangen voelen, en niet willen wachten tot je afgeteld hebben. Neem bvb je eerste tas koffie 's morgens. Of wanneer je de hele namiddag bent gaan winkelen en je moet eigenlijk al 2u dringend plassen.
      Hou je die 20 seconden in, elke dag één keer. Focus, en zoek je rust. Léér geduld, het kan. Vind de sereniteit in die 20 seconden, en voel je er goed bij. (potver, ik zou mindfullness coach moeten worden, denk ik, valt veel meer mee te verdienen, haha)
      Ik hoop dat je de les ernstig neemt.

      Verwijderen
  3. miss h

    als je niet trapt met een fiets, val je om...

    iemand kan een ander tandwiel trappen, dus een andere versnelling, wil sneller gaan, maar het ultieme genot vindt je bij iemand die even snel fietst, en - ook niet onbelangrijk - dezelfde richting uitgaat...

    it's all about beauty, power and soul...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. MKd,
    thx alweer voor je 'les'. En hoe bot het ook klinkt, je hebt gelijk! Ik heb je gister immers ter sprake gebracht :-) Hebben je oren niet getuut. :-p
    En nu weer serieus, ja ik weet het, ik moet leren geduld hebben, meer stap voor stap te gaan... en ja, soms is het idd nodig dat het me vlak af gezegd wordt.
    Het is dan natuurlijk aan mij om te doen he. Tussen weten en doen is er immers nog die moeilijke stap...
    Maar, ik heb aan de alarm-bel getrokken, op alle vlakken. Ik wil niet kwijt raken wat ik reeds heb.
    Dus ik ga er idd aan werken.
    Btw, stuur je factuur maar op :-)
    of we spreken nog es af...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Anoniem, mijn lieve anoniem :-)
    Ook jij staat steeds klaar met raad voor mij,
    Dank je wel eveneens.
    Ik denk wel dat we dezelfde richting uitgaan. Ik moet een versnelling trager.
    Dat ga ik doen ook!!
    x

    BeantwoordenVerwijderen