6 - een verloren gevoel

heeft mij ietwat overvallen, heeft mij wat in zijn grip.
De ene keer lukt het me beter me er over te zetten, maar er zijn zo van die momenten, dat ik constant met de neus op de feiten word gedrukt.
En dat is sinds gister het geval.
Als ik dan alles overdenk, alles de revue laat passeren, tja, dan voel ik me helemaal ongewild.
"Ongewild" sluit nog het meest aan bij hoe ik me voel.

Zo is er een persoon, stapelgek ben ik op hem geweest. Af en toe spreken we nog af. Maar om een of andere reden kan hij mij niet meer bekoren. Alsof ik die reden niet weet... Hij heeft me te diep gekwetst, ik heb hem bij wijze van spreken uit mijn hart gebannen, en ik laat hem niet meer toe.
Onze laatste ontmoeting is mij ook niet helemaal bevallen. Ik weet wel waarom er contact blijft. En ik ga er in mee, omdat we mooie momenten hebben gehad.
Maar bij de laatste ontmoeting... hm, voelde ik er mij niet goed bij.
Van opwarming en affectie was geen sprake. Nietske warmte en tederheid. Gewoon recht toe recht aan seks. Teleurstellend.

Een andere persoon, waar ik een heel aangename sessie mee had, waar ik wel mogelijkheden zag, die is zoekende. Hij zoekt zich een weg in de bdsm wereld. Hij vliegt erdoor heen. Staat hij stil bij het onderliggende? Ik vrees dat hij enkel de oppervlakte verkend, maar vergeet in de diepte te gaan. En net in die diepte, daar liggen de schatten verborgen.
Hij vertelt me enthousiast zijn avonturen, het maakt me enigszins jaloers. Maar het doet mij beseffen dat ook dit geen Dom voor mij is. Ik ben absoluut geen sub voor hem. Zoals zoveel mannen, gebruikt ook hij zijn ogen om het uiterlijke te aanschouwen, en zijn zijn, om een ietwat hogere maatschappelijke status te grijpen dan waar ik sta.
Geef toe, een hoger opgeleid persoon, wordt meer naar opgekeken, dan een diploma-loos moedertje.

En dan is er nog een ouder persoon. Wat een lieve man is dat. Als een spons absorbeer ik zijn raad die hij me meegeeft. Niet alleen zijn raad, ook zijn belevenissen, zijn kijk op het complexe bdsm wereldje. Hij lijkt mij een super Dom voor zijn sub te zijn. Hij gaat diep naar het onderliggende, en graaft heel veel schatten op, wat de sub doet groeien en wat hem gelukkig maakt.
Ik hoop met hem een mooie vriendschapsband te mogen opbouwen, maar ook in hem zie ik niet mijn Dom. Of eerder, ik zie mij niet als zijn sub.
Om het met zijn woorden te zeggen, ik vrees dat we elkaar niet kunnen gelukkig maken, of voldoen.

Mijn complexiteiten, mijn gehavende rugzak, die de ene keer al zwaarder weegt dan de andere keer, maken het er allemaal niet makkelijker op.
Ms is het mijn zoektocht naar het ongekende... die me nog geen bevrediging gegeven heeft.
Ms is het mijn veeleisendheid, mijn te hoge lat... waar weinigen kunnen aan tippen.

Ik ben er echter wel van overtuigd, dat dat verloren gevoel waarin ik me nu bevind, zal omslaan. Het blijft niet duren. Maar zolang het duurt, ga ik er wel conclusies uit trekken! Lessen uit leren.