1 - een bewogen weekend

Donderdag avond,
Meester komt mij ophalen. Hij kan wel wat hulp gebruiken om zijn 'leen'appartement op te kuisen. De 'dochter van' zou er het weekend doorbrengen. Meester wijkt uit, en boekt een weekendje sun-parks. Of ik mee ga? Natuurlijk, dat moet je mij geen 2 x vragen. Vliegensvlug pak ik het nodige in een grote tas. Vooruitziend op het speelfeestje, wandeltochten, en niets doen. Dus, speelkledij, wandelkledij, en dagdagelijkse kledij verdwijnen in de zak. Geen ondergoed en toiletgerief vergeten. Phone'tje naar mijn ex of hij wil dogsitten. Ik kan afsluiten. Wat ik Meester al had voorgesteld, gebeurd. Na iets te hebben gegeten, was het echter al te laat om donderdag avond nog in schoonmaak actie te schieten. Een lekker intiem moment, een nachtje in Meester Zijn bed,

vrijdag zonder wekker opstaan, ben ik in 'pyjama' aan de slag gegaan. Boven afstoffen, stofzuigen, dweilen. Tegen de middag kwam Meester even thuis, ik had broodnodige boodschappen nodig. De dogsit moest toch mijn hond kunnen voeden :-)
Boodschappen gedaan, rijkelijk laat een middagmaal genomen, begeven we O/ons S/samen naar het appartement om verder te kuisen. W/we delen de taken. Meester neemt de keuken voor Zijn rekening, ik stof af en stofzuig beneden. Dweilen hoeft niet.
Een douche, bad nog es uitdrogen, en W/we begeven O/ons naar een afspraak, een woning bezichtiging. "Dit zou het wel es kunnen zijn." had Meester me enige tijd geleden al gezegd. Een kast van een huis. Amper renoverings-kosten. W/we kijken, zien, oordelen. Meester hapt toe! Hij doet een bod.
Waarna W/we O/ons naar het volgende begeven. Oudercontact voor mijn oudste. "S doet dat goed", wist de juf me te zeggen. "met uitzondering van haar buitjes, en blokkades." Je moet weten, mijn oudste volgt les in een type 8, om haar gedragsproblematiek. Wat ik verwachtte te horen te krijgen, kreeg ik te horen. Na het oudercontact haalden mijn ex (die uiteraard op het oudercontact aanwezig was) en ik (er is nog een vriendschappelijke band) samen met mijn jongste en Meester (jaja, mijn streven, mijn doel, om mijn ex en mijn 'vriend' vriendschappelijk met elkaar te laten omgaan, slaagt) de oudste op in de bijhorende leefgroep, die met de school samenwerkt. Na het geknuffel, gingen de meiden met papa mee (het was een papa weekend) en vertrokken Meester en ik eindelijk richting Mol.
Aangekomen, check in, zoeken W/we eetgelegenheid. Een resto'tje die nog tot 21uur open is, komt O/ons kwart voor zeggen, dat ze afsluiten. W/we kunnen geen bestelling meer doen. Meester gaat in discussie. Ik heb helemaal geen zin om er woorden aan vuil te maken, sta op, en vertrek. De voor mij drukke dag was overgegaan in vermoeidheid.
Aan de overkant was er nog een eet-gelegenheid waar W/we wel terecht konden. Al was het ook niet het van het. Soit, W/we konden eten.
Om dan O/onze valiezen te halen, en te installeren op de kamer. Na nog wat verwennerij van Meester aan mij, gingen W/we slapen.

Zaterdag ochtend, lekker uitgeslapen, konden W/we genieten van een uitgebreid ontbijt. Waarna we richting Lommel reden. Er was een wandeltocht. Fervente stappers, Meester meer dan ik, maakten W/we natuurlijk gebruik van het moment. In de omgeving logeren, in de omgeving stappen. Ik vroeg 13 km, Meester besliste 16 km. "Ik kan dat niet." gaf ik aan. "Jawel, je kan dat wel!" moedigde Meester me aan. Het maximum dat ik al gestapt heb, was 15 km.
Meester duldt geen tegenspraak. Subje wil niet onderhandelen. We starten de 16. Meester zet er flink de pas in. Ik stap moedig mee. Wat een prachtige omgeving. Heide en bos. Enkel hier en daar wat straat als verbinding, overgang. 2 rustposten op het traject. De tweede lus nog mooier dan de 1e lus. Wat een genot. Stilte, zwiepende bomen die wiegen in de wind. Ik tater er op los. Meester brengt me tot stilte. W/we doorkruisen het bos. De Lommelse Sahara heeft verborgen schatten. Die schatten worden O/ons op het traject getoond.
Moe, pijnloos (had ik niet verwacht), voldaan, Meester trots op mij, halen we het eindpunt. Joepie! Ik heb er 16 in mijn benen!
Van hier naar Coco lamar. Een probleempje met het corset, waar ze me raad hebben gegeven, wat er mee te doen. Nog even ronddwalen in de shop. Mijn benen voelen nu toch wel zwaar aan. Mijn knie voelt pijnlijk. "Meester, ik ben moe, kunnen W/we naar huis." klaag ik.
W/we doen nog een tussenstop aan een chinees restaurant. Een lekkere maaltijd, een super aangename bediening, het tovert een lach op mijn gezicht.
Richting hotel, douchen, O/ons klaarmaken, en dan naar het feestje in De Villa.
Nog steeds moe, mij ietwat onpasselijk voelend, niet veel zin, dwaal ik wat rond. Meester ergert er zich wat aan, en zet me speels in de douche. He bwah, ik ben niet in de mood, en verwittig Hem er voor. Hij lijkt niet te luisteren. Ik kom kwaad. De badkamer deur doe ik dicht, en neem tijd om te douchen.
En weg zijn W/we weer.
Ik voel me meer en meer ambetant en onpasselijk. Is iets me misvallen? Nee, het lijkt aanloop van buikgriep. "Er is altijd iets met je." merkt Meester op. Gelijk heeft Hij, de laatste tijd is er idd steeds iets aan de hand met me. Zijn opmerking kwetst me. Als ik aangeef dat ik niet wil spelen, merk ik Zijn teleurstelling. In een opwelling haal ik iets later dan toch het speelgerief, en bied het Meester aan. Mijn Meester is tevreden, W/we begeven O/ons naar een rustiger hoekje.

Meester plaatst de bok, waar ik kan op leunen. Na een deugddoende opwarming, komt een deugddoende spanking. Het deugddoend gaat in hard en pijnlijk. Zwepen zwiepen over mijn lijf. Ik hou het niet lang. Een mes kerft op mijn rug. Gelukkig niet lang. En dan een rolding... met venijnig scherpe punten. Enigszins gemeend, tegelijk spelend, neem ik het Meester af. Maar Meester is sterker dan mij, en weet het terug te bemachtigen. En dan is het op. Ik ga half en half neer, grenzend aan space, ik hoor opmerkingen (is het een truntje?).
Moe, ziek, ietwat gekwetst door opmerkingen, stel ik me recht, en zoek troost bij Meester. Tranen wellen op, en biggelen over mijn wangen. Meester heft mijn hoofd en ziet het. Nee, het zijn geen tranen als reactie op de sessie. Maar tranen uit onmacht, omdat ik me niet lekker in mijn vel voel. Omdat de opmerkingen mij nogal diep binnenkomen.
W/we gaan naar huis. (lees sun-parks)
De ganse nacht lig ik te woelen, vroeg in de morgen ga ik voor de zoveelste keer naar het toilet.

Zondag. "Meester, ben ziek." Had ik Hem al gezegd. "Jij komt ws de kamer niet uit?" vraagt Hij. "Nee, ik blijf op bed, ik hoef geen ontbijt." Ik sla niet gauw een maaltijd over, maar nu dus wel. "Wil je op de receptie vragen naar iets voor buikloop?" vraag ik Meester. Daar hebben ze niets, en Meester zoekt een apotheek van wacht. Na Zijn ontbijt gaat Hij alleen wandelen. Ik blijf op bed, het bordje 'niet storen' hangt aan de deur. De voormiddag gaat slapend voorbij. De middag gaat slapend in. Een sms berichtje van L, die vraagt hoe het gaat. Ach, wat een lief ding is dat he.
Een phone'tje naar Meester, laat me weten dat Hij na de middag terug is. Ik ga gauw douchen, zodat de badkamer straks vrij is. Van zo Meester op de kamer is, begeef ik me naar het winkeltje. Een flesje water, banaan, sandwiche, droge koek. Ik voel me toch wel flauw van het niet eten.
Inpakken, en W/we keren huiswaarts.

Het ganse weekend hebben W/we gebrainstormd. W/we lijken wel zwanger. Zwanger van O/ons kindje. O/ons kindje, het huis die Meester gekocht heeft. Het huis, waar W/we volop wilde fantasieën in uitvoer willen brengen.
O/ons huis, waar ik nog niets over kwijt wil, of kan. Vergelijkbaar met een zwangerschap, waar de eerste 3 maanden de meeste risico's aan gepaard gaan.
O/onze zwangerschap van het huis, zullen jullie binnenkort kunnen volgen, op een aparte pagina.