4 - wijze woorden van een wijze man.

Mijn klankbord...

Hoe het startte,
via afspraakje, tot op skype,

"Mooie foto, wie heeft die gemaakt?" komt de vraag na het compliment. "Thx, mijn exDom." is mijn antwoord. "Was ook je partner?" vraagt hij. "Goch, er was een heel intense vriendschap." houd ik het even vaag.

"Je omgeving weet van je sub zijn?" vraagt hij me. "Ja," antwoord ik, "mijn kids niet e." vervolg ik. "Dat snap ik. Maar hoe reageert je directe omgeving erop?" is hij nieuwsgierig. "Op zich niet, tot er iets misloopt uiteraard..." heb ik al ondervonden.

"Heb een hoop geleerd en vooral over mijzelf." geeft hij zich wat bloot. "Ja he, het geeft een totaal andere kijk op veel dingen he." erken ik. "Nogal ja, vooral hoe je dacht met dingen om te gaan en dan toch anders beslist." vervolgt hij. "dat was voor mij toch wel het meest confronterende." "Euhm, k ben ook al tegen muren opgebotst." geef ik toe. "Dat doen we denk ik allemaal onderweg." weet hij.
"Je leeft volgens mij erg intensief." oordeelt mijn klankbord. "Het is alles of niets, je gaat voor 100%, er is geen rem, geen gas terug, temporiseren bedoel ik. Zou voor je volgende D wel heel belangrijk zijn om te weten." concludeert hij verder.
"Je kan een sub over de kling jagen, dat maakt meer kapot dan nodig is. Een D/s relatie is erg intensief en vraagt misschien nog wel meer dan een "normale" relatie. Je stuurt/leidt een sub. Maar af en toe even gas terug Ze moet kans krijgen om te ademhalen even herstellen en dan de volgende stap in gaan En dan kan je steeds verder met waar je naar toe wilt met elkaar. De grens opzoeken en verleggen. Maar wel stap voor stap en niet als een sprinter. De sub bepaald de grens. de D verlegt hem maar wel met een tempo dat de sub kan bij houden en kan verwerken, fysiek maar ook psychisch." licht hij me toe.
"Wees bereid om nog eens een paar keer op je gezicht te gaan." krijg ik de waarschuwing.
"Je hebt ervaring, levenservaring, en weet waar je over praat, en dat vind ik boeiend." complimenteer ik hem.
"Temporiseren," geeft hij een belangrijke raad mee, "sub moet het kunnen bijhouden, verwerken en een plaats geven" "Dat jij graag een klankbord hebt dat begrijp ik, even een rustpunt waar je je verhaal kwijt kan waar je je houvast hebt, je D zal je mentor je begeleider moeten zijn, hij leidt jij volgt." gaat hij verder. "Zorgen dat je iets  slimmer en verantwoord je lijf en geest weggeeft"

En dan gaat het over mijn sublijst. "Er was geen sub lijst," geef ik toe. "Ben je wel goed bij je hoofd??" lijkt hij wel uit te roepen van verbazing. "Dat moet je echt eisen voordat je begint. En een Dom-lijst. Hoe weet je anders wat zijn grenzen zijn? Dat wil je toch wel weten hoe zich die verhouden met die van jou? Heb begrip voor het vertrouwen en de waarde van zo een lijst. Dwing respect af voor de lijst! Eis herzieningspunten onderweg. Dan staat vast dat jij ook stemrecht houd, anders wordt het TPE, je bent wel sub of slavin. Maar ook mens en hebt rechten. Met TPE geef je die bewust op omdat wederzijds vertrouwen groot is en je erop vertrouwd dat de D je volledig kan bezitten en echt leidt."
"Je geeft je volledig over, dus een sub en Dom lijst daar borg je dat in, dan weet je beide waar je aan toe bent en wat de grens is en daar binnen geef jij je volledig over, lichaam en geest, en hij leid je daar maar als alleen jou grens daar staat en jij weet zijn grens niet dan is de grens oneindig ver weg niemands land is van de Dom." vervolgt hij. "Weet wat je wil stel harde grenzen en laat ruimte open voor een Dom waar hij weet welke grens om mag, je bent sub en een harde vrouw zeg je in je blog, straal dat uit, een sub is de D partij in een D/s relatie, een s heeft het meest te verliezen."
"Ik zie grenzen heel snel verschuiven door de tijd heen, eigenlijk te snel. Maar dat is jou keuze." oordeelt hij bij het lezen van de blog. Dit heb ik nogal gehoord. "Als je zelf eens kijkt naar de foto's van 2013 en later.... dan zie je een stijgende lijn, deze lijn is wel erg stijl. In dit tempo ben je een volle maso binnen 2 jaar." "Neen," merk ik op, "Ik ben weer stilgevallen, en ik heb grenzen..."

Ik vertel hem over de date met de Parijsman, en dat ik verkeerd gehandeld heb. "Vind je dat zelf? Of omdat ik het zo stel?" krijg ik de vraag. "Vind ik zelf," durf ik toegeven, "impulsief, emotioneel geworden, en ja..." vervol ik. "Dan moet je er wat mee doen. Wees je zelf en geef je zelf niet aan de eerste de beste." geeft hij mij raad. "Ik had zo hoge nood... nood aan affectie, enz." ben ik gelijk een klein meisje. "Laat dat aan je Mr. over." is hij van oordeel. "Ik heb geen Mr." merk ik op. "Wordt dan ook geen slet." oordeelt hij. "Bewaar jezelf voor een Mr." "Tss... ik ben een sletje :)" tracht ik het met een grap op te lossen. "Denk er om!!!" geeft hij nog mee.
"Ik stel gewoon te hoge verwachtingen, ik wil verliefd worden, en wil dat mijn mr mij graag ziet, ik wil niet weggestopt worden voor familie en vrienden." uit ik mijn diepste verlangen.
Hij wil eerst zorgen dat mijn leven wat gestructureerder word. Zijn raad en luisterend oor helpen mij. "Even rust voor je en voor je hoofd."
"Jij als sub hebt het meest te verliezen. Dus een sub kiest haar Dom. En is dus per saldo altijd de sterkste."

"Pf, ik heb ff emo moment gehad." ga ik weer in gesprek. "Omdat?" haakt hij aan. "Confrontatie..." antwoord ik kort. "Met jezelf mag ik hopen?" klinkt het bezorgd. "Ja, door een gesprek..." reageer ik. "Mag ik weten waarover?" vraagt hij. "Over de situatie tot nu toe." antwoord ik weer kort. "Deed pijn? Of luchte op?" krijg ik de vraag. "Pijn" ben ik nog steeds kort. "Was een stukje zelf reflectie dus." oordeelt hij. "Uhu." bevestig ik. "Dat doet meestal pijn. Zie je dingen van jezelf die je eigenlijk niet wil zien." geeft hij aan. "Die ik idd niet wil zien, niet wil voelen." bevestig ik weer. "Tja, hoort bij je ontwikkeling als mens meid." reageert hij. "Uhu." weet ik niet meer wat zeggen. "Sprak je mentor heel wijs of klankbord, wat je maar wil zeggen." gaat hij verder. "Beide!" hier hoef ik niet aan uit te weiden. "Mag hoor, zolang jij je maar veilig en vertrouwd voelt mag je wat dat aangaat alles tegen mij zeggen en noemen." krijg ik toestemming.
"Ik ben verkeerd bezig... ik zoek, ik jaag." verloopt het over iets anders. "En er zou op jou gejaagd moeten worden. Probeer anders op 2 sporen te lopen." merkt hij op. "Ja eigenlijk wel, ik zou de boot meer moeten afhouden..." erken ik. "Je hebt je nood maar voorlopig moet je emotioneel even tot rust komen. Echter het 1 gaat niet zonder het ander bij jou." concludeert hij. "Klopt. Weet mijn psychologe ook al." geef ik toe. "Wat ik woordelijk al had aangegeven, dat mijn lichaam snakte, is mij lichamelijk bevestigd."
"Ik weet wat ik wil... ik weet wat ik te bieden heb, en ik zie wel wat op mijn pad komt..." ga ik verder.

"Je teksten in je blog worden steeds wat fermer en meer overtuigd. Dus je bent op de goede weg." complimenteert hij me.

"Ik kies niet ik accepteer de s op basis wat ze is en wat ze geeft en dat neem ik en koester en verzorg het." uit hij mij zijn manier van D zijn. "Een D en s lijst zijn wel of niet compatibel, is de lijst compatibel dan ga ik het gesprek aan Maar aan het eind bied de sub zich aan als mijn slavin. D/s is net als in het echte leven.......... geven en nemen. Maar de hoofdlijnen moeten gewoon kloppen anders is het gedoemd om te mislukken." En vervolgt, "De lijn sub/slavin/TPE is allemaal erg subjectief. De 1 zegt "ze is mijn sub" de ander roept "ik ben zijn slavin", legt hij verder uit. "Subje klinkt softer dan slavin." merk ik op. "Vaak is het een emotioneel verhaal en gevoel, grijns..... je snapt het dus wat ik bedoel." is hij blij.

"Ik vind je ongelofelijk moedig en een top wijf." vleit hij me. "Je praat alweer honderd uit na zo'n kut avond."
"Vandaag weer een stapje vooruit gemaakt." supportert hij. "Ik zet mezelf op slot." merk ik op. "Dat moet je niet doen, gewoon leven en luisteren naar je hoofd, hart en buik en af en toe naar je klankbord." lacht hij.
"Blij dat je goed geslapen hebt. Was al een paar dagen geleden. Maar je doet het echt allemaal zelf hoor ik lul alleen maar een berg onzin." minimaliseert hij zijn bijdrage. "Ja ws wel, maar je geeft me wel de richting aan he." ben ik oprecht. "Als jij er mee geholpen bent............ prima . Maar vergeet nooit dat je het zelf allemaal echt zelf doet." blijft hij mij positief pushen.

"Ik heb je lijst eens goed gelezen en naar je geluisterd. Ik denk dat jij bij de juiste D snel een maso bent. Maar niet zoals jij maso ziet. 'Maso is niet ondraagelijke pijnen hoor.' Maso is eigenlijk niets meer dan net over je eigenlijke pijngrens heen gaan op basis van genot of verwacht genot. Dus maso is eigenlijk iets wat tussen de oren afspeelt en ja dat is versneld en iets dieper space in gaan." legt hij mij zijn visie op maso uit.

"Doe wat je hart, hoofd en buik je ingeeft." blijft zijn raad. "Kies voor 1 ding of laat het gaan gebeuren. Durf te kiezen en draag de gevolgen."
"Wat zegt je eigen gevoel (hart,hoofd en buik)?" helpt hij mij bij twijfel. "Maar volg je eigen gevoel meid. Weet wat je doet en doe naar je geweten. Je leeft toch echt je eigen leven, dus kies voor jezelf." "Als ik nu voor mezelf kies, dan geef ik op en sluit ik af. Gewoon, de deur toe, niets meer voelen." toon ik me weer kwetsbaar."
"Jij hebt het meest te geven. En het meest te verliezen. Dus stel jij de regels. En neem dan ook niet met minder genoegen." geeft hij aan. "Nee, ik denk na, ik toets af, als ik voor minder ga, snijd ik in mijn eigen vel dat komt niet goed." reageer ik. "Goed zo je gaat langzaam maar zeker naar deze oude man luisteren." is hij blij. "Ik wil alleen maar dat jij dat goed beseft. En dan ook niet impulsief reageert op elke sukkel die reageert. En als je echt eens nood hebt, dan zoek je maar iemand die je vertrouwd om even de druk er af haalt." is hij hard maar eerlijk. "Zolang jij er van overtuigd bent van je keuze ben ik trots op jou."

"Nog mails aan het kijken?" vraag hij me. "Nee, een mes in mijn hart aant draaien... in chat met BAI." antwoord ik. "Waarom doe je dat toch?" begrijpt hij niet. "No comment." geef ik in eerste instantie aan. "Om makkelijker los te laten? Of om makkelijker te verwerken?" weet ik wel.
"Ik heb je blog gelezen." spreekt hij me aan. "Pittig dame. Hoop dat je een beetje kan slapen vannacht. Zal je niet in de koude kleren gaan zitten. Sterkte." "Pittig? Hoezo?" snap ik niet direct. "Emo verhaal." verduidelijkt hij. "Het chat moment had ik het moeilijk, nu alles ff in verhaal gieten viel best mee." minimaliseer ik. "Dat was te lezen dat je het zwaar had. Complimenten." complimenteert hij. "Thx." "Geen dank hoor, doe je helemaal zelf." wuift hij weg. "Daarom dus het chat gesprek met hem." beantwoord ik zijn eerder gestelde vraag.

"Dat heet een sub aanvoelen en haar grens opzoeken. Maar die niet omvergooien alleen maar langzaam opschuiven." verandert het onderwerp. "Leeftijd zegt en doet een hoop maar weet wel dat ik een harde Mr. ben. Grenzen gaan verschoven worden ......... altijd. Het kan nooit snel, dat maakt dingen stuk en spelen is altijd langer dan een paar uur. Sommige grenzen kan je niet overgaan, de harde grenzen niet of lichamelijke grenzen. Eerst subje in opwinding en mood brengen, dan lichaam en geest opwarmen en dan de grenzen opzoeken en dan voorzichtig doorduwen, en dan de nazorg en dat is meestal een hoop emotie. Emotie hoort juist bij het spel. Je gaat zo diep en zo ver in jezelf (space/roes) dat dat onvermijdelijk is. En juist dan hoor je er te zijn als Dom."

"Even de kou uit de lucht, lost meer op dan reactie in de emotie." reageert hij na mijn verhaal over de kids.

"Ben stiekem trots op jou."

Mijn klankbord, thx voor de mooie en wijze raad. Thx om mij zelf antwoorden op mijn vraag te laten zoeken.