Gesprek,
Ik vraag hem of hij even tijd heeft? "Hoe is het met je?" "Goed he, jij?" krijg ik antwoord. Ik geef toe dat ik mijn weg kwijt lijk te zijn. "Dacht dat je toch kon steunen op verschillende mensen?" vraagt hij. "Ja, op zich wel, maar ik vrees dat ik uit ongeduld verkeerde beslissingen neem." merk ik op. Hij weet wie en wat ik bedoel. "Nu en dan een beetje lectuur voor het slapengaan kan nooit geen kwaad." doelt hij op de blog.
"Ja, en ik ben under cosideration, na lang twijfelen, en nu twijfel ik er weer op. Verdomme, ik ben zo mega kwaad geweest op je, en nu lijk ik alles en iedereen te vergelijken." gooi ik me bloot.
Ik verander van onderwerp. "Ge zijt echt wel verliefd e :-)" concludeer ik. "Ik ben blij voor je, echt waar!" floep ik er nog bij. Hij heeft het over een andere basis, verwachtingen en verlangens. Zij is er in geslaagd iets los te maken die hij zelf voor onmogelijk hield.
Ik informeer naar het bdsm gebeuren. Met graagte lijkt hij mij op de hoogte te brengen.
Beide personen, schermden zich af, beide personen lieten elkaar toe. Kan het perfecter?
Intussen ken ik hem toch wel, om te zien dat het bij hem echt wel diep zit. Dat blijkt uit reactie's, en zijn gesprek.
Er wordt verder bijgepraat over koetjes en kalfjes.
"Mag ik je raad?" vraag ik. "Ik ben under consideration. Ik wil afhaken. 't Voelt niet goed." leg ik mijn twijfel bloot. "Jij hebt meer nodig dan iemand aan de andere kant van het land waarbij je, als alles goed gaat, een sessie kan krijgen tijdens het weekend" antwoordt hij. Hij lijkt te bevestigen. "Speelparter is zo mogelijk, alsook iemand om een een babbel mee te doen. Maar je kan niet verwachten van je Dom om er voor alles te zijn waar je hem nodig hebt." Hij heeft het over elke Dom die ver woont. "Jij bent op zoek naar iemand die er elke dag staat voor jou, in levende lijve." weet hij. "Meer dan nu en dan tijdens het weekend toch." vervolgt hij. We zijn niet voor niets ruim een half jaar samen geweest. Ik vind het fijn zijn mening te weten. Als buitenstaander dan toch. "Jij gaat verlangens en verwachtingen beginnen koesteren die niet ingevuld zullen geraken, en dat zal niet goed komen volgens mij." merkt hij op. "Wij hadden ook duidelijke afspraken, en toch wou je daar ook buiten de lijntjes kleuren. Hoe zal dat lopen als jij meer en meer je plaatsje zal willen opeisen?" reageert hij. Net dat boezemt mij angst in. Mr MM heeft een liefdesrelatie, en daar wil ik niets in kapot gaan maken. Ik wil duivelke niet gaan kwetsen.
"Je kan best overeen komen om samen te spelen he, maar je mag MM niet gaan zien als je Dom. Dat zeg ik je omdat ik weet dat je dan direct meer zal opeisen, en dan kan je alleen maar vrienden verliezen volgens mij." meent hij het goed.
Of hij met anderen speelt buiten zijn relatie om? Ik krijg een eerlijk en duidelijk antwoord. Ik snap zijn standpunt.
Ik vraag nogmaals naar de foto's. Waar hij geen tijd voor heeft gehad. Wat vraag ik eigenlijk? Ik interesseer hem niet meer. Ik ben een afgesloten hoofdstuk.
"Zie je het vriendschappelijk nog goed komen met mij?" ga ik verder. "Je hebt iets kapot gedaan. Hoe wil je dat ik dat vergeet?" reageert hij. "Ik vraag niet te vergeten. En steek niet alle schuld op mij! We hebben er beiden aandeel in." antwoord ik. "Je hebt een kant van jezelf getoond waar ik geen genoegen mee kan nemen." sneert hij. "Ws wel, idem jij. Ik kwam om hulp, om gesprek, om steun, en jij weigert die... Hoe denk je dat dat dat moment bij mij kwam? Tracht je maar es in mijn schoenen te plaatsen." probeer ik uit te leggen. Er worden verwijten over en weer geschreven. Dit is niet waarom ik met hem in conversatie ben. Hij heeft zijn mening, en houdt vast aan zijn mening. Hij weigert enig begrip voor mij op te brengen.
Ik verander nogmaals van onderwerp. Ik heb geen zin in geruzie. "Ik vrees dat ik uit de wandelclub moet stappen." geef ik aan. Vorige week ben ik naar de nms geweest, waaruit blijkt dat ik in een beginstadium van artrose zit. Wat ik reeds vermoedde is bevestigd.
Ik uit mijn gemis naar oa een spanking. "Voor een spanking wil ik het ook wel aan mijn vriendin vragen." knipoogt hij. Ik fantaseer even. "Zou ze me afrekenen om ons?" vraag ik. "Beetje geduld, het is mij ook overvallen op een onverwacht moment." geeft hij aan.
"Ik lijk hopeloos." "Nee, ongeduldig..."
Ik merk mijn beperkingen, "ge hebt me te veel verwend gehad..." erken ik. "Tja, er zal wel nog ergens zo iemand rond lopen zeker?" reageert hij. "Dat weet ik niet... We hebben toch leuke momenten beleefd he." Ik voel mezelf dit hoofdstuk emotioneel afsluiten. "Anders had het geen half jaar geduurd he." beaamt hij.
Ik poog een laatste keer. "Wil je me deblokkeren op je gsm? Wil je weer vrienden worden aub?" Ik krijg het verwachte antwoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten