16 - winterslaap?

Zaterdagnamiddag,
de kindjes zijn geweest, het verwacht familiebezoek is langsgekomen. Deze voormiddag heb ik muffins gebakken voor bij de koffie, en dan nog de afwas weggewerkt. Je kan niet bakken zonder vuil te maken he.
Het beloofde een aangename middag te worden, en het is het geworden. Bijgepraat, mijn hoofd op andere gedachten.
Nu is het weer stil in huis. Ik check de mailberichten, kijk op fl, en op fb. Ik bekijk ook zijn profiel. Hij heeft aangepast. Het steekt. Opnieuw word ik met mijn neus op de feiten gedrukt dat hij niets meer met mij te maken wil hebben. Het doet nog steeds pijn. En dat zal nog wel een tijdje duren.
Ik mis zijn dominantie, zijn betweterigheid, zijn steun.
C heeft gelijk, het is nog veel te vroeg voor mij om verder te gaan.

Ik staak mijn zoeken. Ik staak mijn pogingen die onbeantwoord blijven. Ik vermijd...

Contacten, waar ik initiatief neem, doven uit. Iets dat me aantrok, ebt weg.
Nu ik meesterloos ben, lijken vliegen bij bosjes neer te vallen in de stroop, die dit subje onbewust uitsmeert. Het raakt me niet.
Ik laat niemand toe het oppervlakkige te overtreden.
Doerga, de onbereikbare, doet haar naam eer aan, en houdt de deur tussen oppervlakkig en diepzinnig in dubbel slot. Niemand krijgt de deur open. Enkel die ene heeft nog steeds de sleutel. Anderen zullen hun uiterste best moeten doen, die sleutel te bemachtigen.
Wek mij, en houdt mij wakker.

Tijd heelt alle wonden. Zegt men. Tijd heelt geen breuken. Weet ik.