18 - Don't give up!

Ik ben niet die opgever.
Wat Bai betreft, heb ik duidelijkheid. Hij is verliefd!!! Hij voelt de vlindertjes fladderen in zijn buik. Hij ervaart het zalige gevoel van op hol geslagen te zijn. Nee, hij is absoluut niet verliefd op mij. Wel op een rope-bunny. En hoe kwaad ik ben geweest op hem, hoeveel ik hem verweten heb. Ik ben vergevingsgezind en gun het hem van harte. Hij en zijn konijntje. Ik heb hen beiden gelukgewenst. Ach, ik ben niet de haatdragende persoon. Ik ben vergevingsgezind. Ik wist al redelijk vlug in onze relatie dat hij geen gevoelens voor mij had. Maar ja, ikke koppig, hechtte er geen waarde aan.
Het confronteert me nog, en het doet nog pijn, dingen te zien of te lezen. En wie weet, als ik hen ooit beiden ontmoet, wat niet uitgesloten is, ga ik ook daar nog ff moeten doorbijten.
Maar ik voel me met de dag sterker worden, groeien, af en toe openbloeien, en ik weet dat ook die confrontatie mij zal lukken.
Intussen heb ik enkele leuke contacten bijgevoegd. Op skype, per sms. En natuurlijk er enkele alweer uitgegooid. Tussen ontmoeten (via chat) en kennismaking is er toch een groot verschil. Ach... ik tracht alleen maar met mijn voetjes op de grond te blijven, en mijn gezond verstand te volgen.
Alhoewel...
Gister heb ik mijn lichamelijke noden gevolgd.
Iemand had mij aangeboden mij een weekje mee te nemen naar Parijs. Hij zou er zijn voor zijn werk. Kosteloos voor mij. Ik ben nu ook niet van gister, en wist dat daar meer achter zat. Gisteravond is die persoon nog ff langsgekomen. Ik heb het hem gewoon vlak af gevraagd. Natuurlijk ontkende hij niet he.
Ik worstelde met twijfels. Wat ga ik doen? Ik had net een berichtje gelezen op fetlife, die me nogal raakte, en ik zat al een ganse dag tranen te verdringen. Het lukte me niet meer. Ze kwamen er uit. O nee, hoe erg, hoe beschamend, dit in het bijzijn van iemand die ik niet ken!! De man wist niet goed wat doen, streelde mijn schouder, wat ik wel fijn vond. Mijn emoties verdiepten zich. Hij nam me in zijn armen, en knuffelde me, gaf me een kus op mijn hoofd, en ik vond troost. Ik genoot er ondanks alles van.
We zijn beginnen kussen... Ik liet me helemaal mee slepen. Je kan al raden hoe het afliep? Van het een kwam het ander. Een maand, een maand heb ik verlangd naar Bai. Een maand loop ik hongerig, stuiterend. En dan, onvoorzien, geeft die man mij aandacht, troost me, stilt mijn honger. En het was lekker!!! Dank je wel.
Ik ben niet mee naar Parijs. Om mijn focus. Mijn focus, mijn kids! Vandaag was er een belangrijk overleg gepland betreft mijn jongste. Dat mocht en kon ik niet missen.
Een skype contact noemt het mijn allessie. Het allerbelangrijkste in mijn leven, mijn kids. "Focus op je allessie!!!" Als ik hem aanspreek, of mijn hart lucht, krijg ik die boodschap, focus!!! Opnieuw een welgemeende dank je wel!!!