woensdag 29 april
Heerlijk om vooruit te mogen en kunnen kijken. Super om daar houvast in te vinden, te hebben.
Het zijn dingen die ik nodig heb. Waarom zou ik me anders voordoen dan wie ik ben? Waarom zou ik mezelf gaan verloochenen? Dat houdt een mens niet vol.
Ik ben wie ik ben, ik blijf wie ik ben. H, mama van S en A, d, sub.
Als BAI mijn dekseltje niet is, kan ik niet anders dan me daarbij neerleggen.
Ergens, ergens, vind ik wel mijn passend dekseltje, loop ik die ene wel es tegen het lijf.
Ratio neemt over van emo. Het lijkt weer in balans te komen.
Nee, ik gooi me niet in iets nieuws, maar ik ga contacten niet uit de weg.
Heerlijk om vooruit te mogen en kunnen kijken. Super om daar houvast in te vinden, te hebben.
Het zijn dingen die ik nodig heb. Waarom zou ik me anders voordoen dan wie ik ben? Waarom zou ik mezelf gaan verloochenen? Dat houdt een mens niet vol.
Ik ben wie ik ben, ik blijf wie ik ben. H, mama van S en A, d, sub.
Als BAI mijn dekseltje niet is, kan ik niet anders dan me daarbij neerleggen.
Ergens, ergens, vind ik wel mijn passend dekseltje, loop ik die ene wel es tegen het lijf.
Ratio neemt over van emo. Het lijkt weer in balans te komen.
Nee, ik gooi me niet in iets nieuws, maar ik ga contacten niet uit de weg.
donderdag 30 april
Het is de eerste dag vandaag dat ik me goed voel om er met de fiets op uit te trekken. Gister ben ik de ganse dag zonder een traan te verpinken doorgekomen. Al heb ik BAI redelijk overstelpt met berichten. En proberen te bellen. Hij negeert me. Helemaal buiten mijn verwachtingen. Het maakt me kwaad. De spoken die ik volgens hem zie, nee, dat kunnen geen spoken geweest zijn. Ik blijf er bij dat ik alles goed aangevoeld heb.
Soit... Ik ga verder. En ik zie wel wat komt. Ik forceer de boel niet meer.
Hoe erg is dat!! Een kinderloze mama, die in de kindermomenten haar eigen kids niet aankan!
vrijdag 1 mei
Gister was, naar mijn mening, misgelopen met de kids. Leuk is anders. Ach, ik tracht positief te blijven, zondag beter. Het is wennen voor de meisjes ook.
Verder heb ik een leuk mail contact met iemand. Of er een date zit aan te komen? Geen idee. Ook op fl heb ik een aangenaam contact. Leuk om even de gedachten te verzetten. Want eerlijk, ondanks alles, blijft het spoken. In mijn hoofd, in mijn ziel... Wie durft het aan zich met hem te meten? Wie laat ik toe zich met hem te meten?
Ach, ook dit is niet aan de orde. Eerst wat genieten, plannen, stappen, enz. Mogelijk een afspraakje deze namiddag. Ik ga met gemengde gevoelens. Geen afspraakje. Ik ben er niet aan toe. Ik ga hem niet in een ander vinden. Ik heb evenmin behoefte aan spel-contact.
Ik smeek, en vraag... Ik vraag hem mij de goede richting uit te sturen. Ik voel me zo hulpeloos zonder hem.
Idd, mijn zelfvertrouwen is weg. Ik kan het niet. Ik kan het niet alleen. Ik treur, en laat mijn hoofd hangen. Ik herval in mijn oude gewoonten. Stuurloos voel ik me. Ik hol van her naar der. Pak alles in handen, en laat weer los.
Ik heb nood aan feedback. Hoe klim ik omhoog als de top niet zichtbaar is? Geen stem die me leidt, geen touw waar ik me kan aan vastgrijpen. Van zo ik een voet misstap, glijd ik meters naar beneden. Ik heb niet steeds die kracht om weer omhoog te klimmen.
'k Voel me verweesd, achtergelaten, alleen. Dit is niet wat ik wou. Ik wil mijn kleine hand in zijn grote hand leggen. Hij laat mij niet toe. Dit lijkt een gevecht tegen de bierkaai. Ik mag mezelf niet toelaten in de afgrond te glijden, dan ben ik nog verder af. Ik moet me terug op mezelf en de kids concentreren. Ik moet me aan dat beetje houvast grijpen. Ik moet me herpakken, verder doen gelijk ik deze blog gestart was. Ik moet, ik moet, ik moet!!!! Of ik hem daarmee als Meester terug win, daar vrees ik voor.
Ik moet stoppen met hem te contacteren. Hij moet naar mij toe komen, als ik aan de finish ben.
Ik moet mijn hart toelaten te helen. Ik moet mijn eigen sterkte aanspreken. Het is de eerste keer niet dat ik uit een diep dal klauter, ook nu zal het me lukken.
Intussen heb ik ook een agenda aangemaakt, waar mijn dagplanning instaat. Ik heb BAI een mail gestuurd, om dit met hem te delen. Waarom? Ik blijf me zijn sub voelen, ook al draag ik de collar niet fysiek. Zolang ik niet in gesprek geweest ben, om er op een deftige manier een einde aan te breien, kan ik dit psychisch niet afsluiten. Ik wil dit ook nog niet afsluiten. Ik hoop nog steeds op een miniem waterkansje opnieuw zijn sub te mogen worden.
Als mijn hoop me maar de das niet omdoet.
ik: Hoe onrespectvol is het, om niet te reageren op berichten?
BAI: Hoe onrespectvol is het om mensen te blijven lastig vallen die al heel duidelijk hebben aangegeven dat ze met rust gelaten willen worden, die je contacten als stalking ervaren en die merken dat jij weer in je eigen parallelle universum aan het leven bent.
Je schommelt weer op en af tussen de persoon die inziet dat ze fout bezig was en nu haar zelf en de wereld gaat verbeteren, en de persoon die wild en agressief om zich heen slaat en stampt om zo veel mogelijk schade aan te richten.
ik heb de keuze gemaakt om na heel deze heisa mezelf volledig terug te trekken zodat je al je energie in jezelf kan steken en niet in mij. Omdat ik besef dat je heel wat werk en energie in jezelf zal nodig hebben om terug op een punt te komen in je leven wat voor anderen misschien als evident beschouwd zou worden. Dit is een weg die ik tot voor kort samen met jou wou afleggen maar daar heb jij anders over beslist en dat zal ik ook van mijn kant respecteren.
ik wens je hierbij veel geluk maar meer kan ik voor jou ook niet meer doen.
Ik hoop dat je ook beseft dat je helemaal niet bovenaan man prioriteitenlijst staat en dat ik bijgevolg wel zelf zal beslissen wanneer en als ik wel tijd maak om te antwoorden op je berichten. Je weet dat ik mij niet laat commanderen of sturen door jou en dat al jouw pogingen hieromtrent enkel maar een omgekeerd effect kunnen teweegbrengen.
Prettige dag,
ik: thx voor je antwoord. Zoals ik al enkele keren heb aangegeven, ik heb een leidende hand nodig, consequentie, en regelmaat. Alleen kan ik het idd niet. Hoezeer ik ook mijn best doe. Daarom dat ik je gevraagd heb mij te 'projecten' en te mentoren.
Ik zie idd in dat ik fouten heb gemaakt. En die wil ik, maar mag ik niet goed maken. Nee, ik wil geen schade aanrichten. Ik tracht mezelf rustig te houden.
Mijn energie gaat niet meer volledig uit naar jou. Alhoewel het gemis blijft. Nog steeds wil ik samen met jou de weg afleggen.
Ik besef, en blijf beseffen wie en wat ik kwijt ben.En ja, mijn pogingen krijgen geen reactie. Je kent mijn ongeduld. Je kent me beter dan een ander.
Hoe overtuig ik je? Het spijt me dat ik je zo lastig val, 'k mis je.
Wil je aub het contact herstellen? Wil je aub overwegen, om het contact te herstellen?
Om me te helpen, te groeien, om van mij een goed mens, een goede sub te maken?
Kunnen we aub in gesprek gaan? Wil je aub ...
BAI: Als je telkens de leidende hand van je Meester los laat, als je telkens naast de rechte, consequente lijn wandelt die je Meester voor je tekent, als je telkens een "welgemeende Fuck you" uitbrengt aan de regelmaat die je Meester je wil bijbrengen, als dat half jaar je nog altijd geen seconde extra geduld kon aanleren, dan...
is het toch duidelijk dat dit een slechte investering van tijd en energie zou zijn van mij om nu hetzelfde te willen bereiken zonder dat ik je Meester ben.
Je vraagt hoe je mij kan overtuigen van het tegendeel. Wel, met wat ik de laatste week allemaal kon lezen in je blog heb je mij overtuigd.
De eerste week na onze breuk, schreeuwde je het van de daken dat je alles zou doen om alle draden weer op te pakken. Je blaakt van zelfvertrouwen en gaat bergen verzetten. Strakke planningen worden in elkaar gepuzzeld, de focus wordt gericht op 1 doel zoals ik je aanraadde nl jezelf.
De week er na lees en merk ik dat alle goeie voornemens weer opgeborgen zijn, het vuur smeult nog slechts lichtjes na, het geduld en de drang om te slagen in de zowat moeilijkste opdracht/uitdaging die ik je ooit gaf is verdampt. Het besef komt terug dat het veel eenvoudiger is om dit falen te verdoezelen onder het mom van het onbegrip en het niet krijgen van de steun die je van anderen verlangt.
Zoals ik je al zei heb je me overtuigd. Je hebt me overtuigd dat je in de eerste kilometers van deze lange, moeilijke tocht die je alleen moet afleggen voor jezelf al hebt uitgemaakt dat je toch weer kiest voor de gemakkelijkste weg. De weg waarbij je de schuld op de taxi kan steken omdat die nu net niet voor jou klaar staat om je naar je bestemming te brengen. Maar die lange weg is een weg waar geen taxi's rijden. Je kan die weg enkel maar te voet en alleen afleggen, want het is een weg waarbij je jezelf moet leren kennen, jezelf verschillende keren moet tegenkomen, jezelf telkens weer vooruit duwen en waarbij je Meester moet worden van jezelf.
je hebt me dus overtuigd dat je die weg nu op dit moment niet wil bewandelen. Je hebt me daar dan ook mee overtuigd dat ik geen enkele meerwaarde zou kunnen betekenen voor jou. Want als ik dat toch zou willen betekenen voor jou dan weet ik dat je heel gewillig in mijn taxi zou stappen, niet om je bestemming te bereiken want dat schrikt je af, maar wel om niet te hoeven wandelen.
ik wil geen taxi zijn maar weet dat ik aan de finish op de uitkijk zal staan om mijn maatje als eerste te willen feliciteren. Wanneer je daar zal aankomen, dat hangt van jou af. Zijn het maanden of misschien jaren of misschien ook nooit, dat zal ik wel zien. Maar ik zal je niet tegemoet komen wandelen aangezien het jouw eigen lange weg moet zijn en blijven.
je zal onderweg jezelf moeten leren wat leiding, consequentie, regelmaat en geduld betekend. Pas dan zal je het kunnen aanvaarden dat iemand anders deze lasten van je overneemt.
Lees deze tekst opnieuw en opnieuw, hang ze voor mijn part boven je bed als het je kan helpen onderweg op je wandeling. Probeer ze woord voor woord je snappen. Sta even stil als je ze leest om even achter je te kijken naar je reeds afgelegde weg. Lees ze opnieuw als je merkt dat je een zijstraat bent ingeslagen. lees ze opnieuw als er een steen op je weg ligt zodat je een manier kan vinden om rond die steen te gaan en niet om er in een reflex tegen te willen stampen, want die steen zal het niet voelen maar jouw tenen wel eens te meer.
Ik wens je een goeie reis en succes
ik: BAI, wijs me aub niet af. 'k Heb support nodig, feedback. Begrijp aub mijn draagkracht. En begrijp aub dat ik niet nodeloos wil en kan vechten. Laat me niet in steek nu ik het moeilijk heb. Aanvaard me gelijk ik ben, met mijn tekortkomingen en gebreken. Geef me ook de kans om terug te groeien en die sterke vrouw te zijn die je wil. Maar wees er aub voor me.
BAI: je hebt zelf gekozen om alleen te wandelen. Je blauwe collar die hier ligt is daar het bewijs van. Hiermee toon ik jou wat consequent zijn wil zeggen. Durf nu maar te vertrekken en laat je niet afleiden door al de zijstraten.
ik: Geef me aub de kans en mogelijkheid om die sterke leidende hand weer vast te grijpen. Laat me toe een welgemeende Thank You te roepen! Laat me je aub weer aanspreken als 'mijn' Meester. Laat me bewijzen, help me aub die consequentie en regelmaat in mijn leven te brengen. Natuurlijk val ik af en toe nog over uitsteekseltje. Ik ga er niet om liegen. Ik heb doelen nodig. Waarom zou ik dat gaan ontkennen.
Je hebt mij idd een moeilijke opdracht gegeven. Een opdracht waar ik al mijn leven lang mee worstel. Een opdracht die ik niet alleen kan. Een opdracht waar enkel jij me door en door kent.
Ik stap niet in je taxi. Ik wil geen taxi, ik wil zelf mijn top bereiken. Wat ik wel wil, zijn de begeleidende voetstappen, die naast me stappen.
Laat me aub toe, te aanvaarden dat jij mij overneemt. Ik heb mijn lesje geleerd. ik weet wat ik kan, en dat ik het kan. Dit subje wil haar Meester behagen, op alle mogelijke manieren.
Ik heb spijt van het afleggen van de blauwe collar, dat mocht ik niet gedaan hebben. Ondanks dat ik de blauwe collar niet lijfelijk draag, voel ik me die wel nog steeds psychisch dragen.
Wees aub vergevingsgezind. Ik doe mijn uiterste best, aan je verwachtingen te voldoen. En ja, ik voel me alleen. Geef me aub iets, een hou-vast.
Ik durf en ben vertrokken. Dat heb je zelf gelezen de eerste week. En ja, soms is de verleiding van de zijstraten groot. Maar ik kom terug op mijn hoofdpad.
aub, laat me toe, laat me toe in je contacten, laat me weer toe in je leven, laat me aub weer toe als je subje, al is het heel laagdrempelig. Maar laat me dit niet alleen bevechten.
Mag ik aub langskomen, om in gesprek te gaan? Mag ik aub goedmaken, herstellen wat ik stukgemaakt heb? Mag ik aub weer je meisje zijn?
BAI: Ik laat je pas weer toe in mijn leven aan de finish, niet eerder. Aan jou de keuze Hoe snel je wandelt.
ik: Dat kan ik niet. Daar ben ik te klein voor. Ik kan die top niet bereiken zonder enige veiligheid.
Waarom aanvaard je me niet zoals ik ben? Waarom aanvaard je mijn excuses niet? Waarom neem je mijn poging niet aan om me aan jou te bewijzen, te tonen, te geven? Ik ben niet zo sterk als jij bent.
Wijs me aub niet af. Is het dan zo moeilijk mij een klein beetje graag te zien?
ik: Ik vraag je, ik vraag je om alles toestemming. Ik wil je niet stalken! Ik wil je niet van me afduwen.
Je bent me te dierbaar. die zondag, heeft veel met me gedaan. Die bijna 2 weken, doe ik niets anders dan nadenken. Ik kan niemand anders zijn dan mezelf.
Ik voel me gestraft, ik ben gestraft. Ontstraf me nu aub. Laat me weer toe. Laat me toe de veiligheid van jou op te zoeken. Laat me toe de rust terug te vinden die ik had toen ik aan je voeten zat, of met mijn hoofd in je schoot. Laat me aub toe je kleine meisje te zijn, maar tegelijk ook de sterke vrouw. Laat me toe te zijn wie je wil dat ik ben, zonder mezelf te verloochenen.
Ik beloof...me te herpakken, je kleine sub te zijn.
Kunnen we aub in gesprek? Wil je me aub die kans geven, goed te maken? Wil je jezelf aub de kans geven, mij opnieuw te leren kennen.
BAI; Nu is en blijft mijn antwoord consequent nee. aan de finish kan ik je weer een kans geven om opnieuw in mijn leven te komen.
Je zal nog veel vallen en even veel keer weer moeten opstaan. Stop nu met je aan me vast te klampen en laat je niet ontmoedigen door de gedachte dat je nog veel zal struikelen. geef niet op.
ik: Sorry, maar op die manier hoeft het niet. Ik kan het niet. Later, als ik de finish bereikt heb, zal je antwoord nog steeds nee zijn. moest je echt om me geven, liet je mij zo niet lijden.
Geef je aub af en toe wat feedback? (via stap er stap blog) Wil je aub mij de weg wijzen, mij mentoren? Wil je aub de alwetende Meester zijn?
BAI: Dat is dan jouw eigen beslissing om af te haken, om voor het gemakkelijke te kiezen.
Maar als je eens alle gegevens zou analyseren, zou je dan tot de conclusie komen dat ik niet om je geef? Waarom zou ik hier dan hele teksten typen en je stimuleren om verder te gaan?
Maar je weet ook dat ik wel alles analyseer en je moet dus ook beseffen dat mijn leidende hand geen wonderen kan doen voor iemand die in de eerste uren van een maandenlange weg al afhaakt.
Nogmaals jij hebt de touwjtes in handen genomen, dus jij neemt de beslissing. Ik neem niet de beslissing om je te laten lijden.
Ik vertrek nu naar *** en zal dus nu niet meer bereikbaar zijn. Ik zal wel merken als je beslist om verder te wandelen of als je je liever op de grond neerzet.
ik: Geef je voldoende op me, om te wachten? Om me kans te geven de blauwe collar terug te verdienen?
Jouw leidende hand kan geen wonderen doen nee, het geeft mij de moed en de kracht verder te gaan.
Ik wil terug aanhaken BAI. Jij moet het toelaten! Ik wil de touwen terug uit handen geven, enkel en alleen aan jou. Je kan wel de beslissing nemen, me niet meer te laten lijden!
Het is de eerste dag vandaag dat ik me goed voel om er met de fiets op uit te trekken. Gister ben ik de ganse dag zonder een traan te verpinken doorgekomen. Al heb ik BAI redelijk overstelpt met berichten. En proberen te bellen. Hij negeert me. Helemaal buiten mijn verwachtingen. Het maakt me kwaad. De spoken die ik volgens hem zie, nee, dat kunnen geen spoken geweest zijn. Ik blijf er bij dat ik alles goed aangevoeld heb.
Soit... Ik ga verder. En ik zie wel wat komt. Ik forceer de boel niet meer.
Hoe erg is dat!! Een kinderloze mama, die in de kindermomenten haar eigen kids niet aankan!
vrijdag 1 mei
Gister was, naar mijn mening, misgelopen met de kids. Leuk is anders. Ach, ik tracht positief te blijven, zondag beter. Het is wennen voor de meisjes ook.
Verder heb ik een leuk mail contact met iemand. Of er een date zit aan te komen? Geen idee. Ook op fl heb ik een aangenaam contact. Leuk om even de gedachten te verzetten. Want eerlijk, ondanks alles, blijft het spoken. In mijn hoofd, in mijn ziel... Wie durft het aan zich met hem te meten? Wie laat ik toe zich met hem te meten?
Ach, ook dit is niet aan de orde. Eerst wat genieten, plannen, stappen, enz. Mogelijk een afspraakje deze namiddag. Ik ga met gemengde gevoelens. Geen afspraakje. Ik ben er niet aan toe. Ik ga hem niet in een ander vinden. Ik heb evenmin behoefte aan spel-contact.
Ik smeek, en vraag... Ik vraag hem mij de goede richting uit te sturen. Ik voel me zo hulpeloos zonder hem.
Idd, mijn zelfvertrouwen is weg. Ik kan het niet. Ik kan het niet alleen. Ik treur, en laat mijn hoofd hangen. Ik herval in mijn oude gewoonten. Stuurloos voel ik me. Ik hol van her naar der. Pak alles in handen, en laat weer los.
Ik heb nood aan feedback. Hoe klim ik omhoog als de top niet zichtbaar is? Geen stem die me leidt, geen touw waar ik me kan aan vastgrijpen. Van zo ik een voet misstap, glijd ik meters naar beneden. Ik heb niet steeds die kracht om weer omhoog te klimmen.
'k Voel me verweesd, achtergelaten, alleen. Dit is niet wat ik wou. Ik wil mijn kleine hand in zijn grote hand leggen. Hij laat mij niet toe. Dit lijkt een gevecht tegen de bierkaai. Ik mag mezelf niet toelaten in de afgrond te glijden, dan ben ik nog verder af. Ik moet me terug op mezelf en de kids concentreren. Ik moet me aan dat beetje houvast grijpen. Ik moet me herpakken, verder doen gelijk ik deze blog gestart was. Ik moet, ik moet, ik moet!!!! Of ik hem daarmee als Meester terug win, daar vrees ik voor.
Ik moet stoppen met hem te contacteren. Hij moet naar mij toe komen, als ik aan de finish ben.
Ik moet mijn hart toelaten te helen. Ik moet mijn eigen sterkte aanspreken. Het is de eerste keer niet dat ik uit een diep dal klauter, ook nu zal het me lukken.
Intussen heb ik ook een agenda aangemaakt, waar mijn dagplanning instaat. Ik heb BAI een mail gestuurd, om dit met hem te delen. Waarom? Ik blijf me zijn sub voelen, ook al draag ik de collar niet fysiek. Zolang ik niet in gesprek geweest ben, om er op een deftige manier een einde aan te breien, kan ik dit psychisch niet afsluiten. Ik wil dit ook nog niet afsluiten. Ik hoop nog steeds op een miniem waterkansje opnieuw zijn sub te mogen worden.
Als mijn hoop me maar de das niet omdoet.
ik: Hoe onrespectvol is het, om niet te reageren op berichten?
BAI: Hoe onrespectvol is het om mensen te blijven lastig vallen die al heel duidelijk hebben aangegeven dat ze met rust gelaten willen worden, die je contacten als stalking ervaren en die merken dat jij weer in je eigen parallelle universum aan het leven bent.
Je schommelt weer op en af tussen de persoon die inziet dat ze fout bezig was en nu haar zelf en de wereld gaat verbeteren, en de persoon die wild en agressief om zich heen slaat en stampt om zo veel mogelijk schade aan te richten.
ik heb de keuze gemaakt om na heel deze heisa mezelf volledig terug te trekken zodat je al je energie in jezelf kan steken en niet in mij. Omdat ik besef dat je heel wat werk en energie in jezelf zal nodig hebben om terug op een punt te komen in je leven wat voor anderen misschien als evident beschouwd zou worden. Dit is een weg die ik tot voor kort samen met jou wou afleggen maar daar heb jij anders over beslist en dat zal ik ook van mijn kant respecteren.
ik wens je hierbij veel geluk maar meer kan ik voor jou ook niet meer doen.
Ik hoop dat je ook beseft dat je helemaal niet bovenaan man prioriteitenlijst staat en dat ik bijgevolg wel zelf zal beslissen wanneer en als ik wel tijd maak om te antwoorden op je berichten. Je weet dat ik mij niet laat commanderen of sturen door jou en dat al jouw pogingen hieromtrent enkel maar een omgekeerd effect kunnen teweegbrengen.
Prettige dag,
ik: thx voor je antwoord. Zoals ik al enkele keren heb aangegeven, ik heb een leidende hand nodig, consequentie, en regelmaat. Alleen kan ik het idd niet. Hoezeer ik ook mijn best doe. Daarom dat ik je gevraagd heb mij te 'projecten' en te mentoren.
Ik zie idd in dat ik fouten heb gemaakt. En die wil ik, maar mag ik niet goed maken. Nee, ik wil geen schade aanrichten. Ik tracht mezelf rustig te houden.
Mijn energie gaat niet meer volledig uit naar jou. Alhoewel het gemis blijft. Nog steeds wil ik samen met jou de weg afleggen.
Ik besef, en blijf beseffen wie en wat ik kwijt ben.En ja, mijn pogingen krijgen geen reactie. Je kent mijn ongeduld. Je kent me beter dan een ander.
Hoe overtuig ik je? Het spijt me dat ik je zo lastig val, 'k mis je.
Wil je aub het contact herstellen? Wil je aub overwegen, om het contact te herstellen?
Om me te helpen, te groeien, om van mij een goed mens, een goede sub te maken?
Kunnen we aub in gesprek gaan? Wil je aub ...
BAI: Als je telkens de leidende hand van je Meester los laat, als je telkens naast de rechte, consequente lijn wandelt die je Meester voor je tekent, als je telkens een "welgemeende Fuck you" uitbrengt aan de regelmaat die je Meester je wil bijbrengen, als dat half jaar je nog altijd geen seconde extra geduld kon aanleren, dan...
is het toch duidelijk dat dit een slechte investering van tijd en energie zou zijn van mij om nu hetzelfde te willen bereiken zonder dat ik je Meester ben.
Je vraagt hoe je mij kan overtuigen van het tegendeel. Wel, met wat ik de laatste week allemaal kon lezen in je blog heb je mij overtuigd.
De eerste week na onze breuk, schreeuwde je het van de daken dat je alles zou doen om alle draden weer op te pakken. Je blaakt van zelfvertrouwen en gaat bergen verzetten. Strakke planningen worden in elkaar gepuzzeld, de focus wordt gericht op 1 doel zoals ik je aanraadde nl jezelf.
De week er na lees en merk ik dat alle goeie voornemens weer opgeborgen zijn, het vuur smeult nog slechts lichtjes na, het geduld en de drang om te slagen in de zowat moeilijkste opdracht/uitdaging die ik je ooit gaf is verdampt. Het besef komt terug dat het veel eenvoudiger is om dit falen te verdoezelen onder het mom van het onbegrip en het niet krijgen van de steun die je van anderen verlangt.
Zoals ik je al zei heb je me overtuigd. Je hebt me overtuigd dat je in de eerste kilometers van deze lange, moeilijke tocht die je alleen moet afleggen voor jezelf al hebt uitgemaakt dat je toch weer kiest voor de gemakkelijkste weg. De weg waarbij je de schuld op de taxi kan steken omdat die nu net niet voor jou klaar staat om je naar je bestemming te brengen. Maar die lange weg is een weg waar geen taxi's rijden. Je kan die weg enkel maar te voet en alleen afleggen, want het is een weg waarbij je jezelf moet leren kennen, jezelf verschillende keren moet tegenkomen, jezelf telkens weer vooruit duwen en waarbij je Meester moet worden van jezelf.
je hebt me dus overtuigd dat je die weg nu op dit moment niet wil bewandelen. Je hebt me daar dan ook mee overtuigd dat ik geen enkele meerwaarde zou kunnen betekenen voor jou. Want als ik dat toch zou willen betekenen voor jou dan weet ik dat je heel gewillig in mijn taxi zou stappen, niet om je bestemming te bereiken want dat schrikt je af, maar wel om niet te hoeven wandelen.
ik wil geen taxi zijn maar weet dat ik aan de finish op de uitkijk zal staan om mijn maatje als eerste te willen feliciteren. Wanneer je daar zal aankomen, dat hangt van jou af. Zijn het maanden of misschien jaren of misschien ook nooit, dat zal ik wel zien. Maar ik zal je niet tegemoet komen wandelen aangezien het jouw eigen lange weg moet zijn en blijven.
je zal onderweg jezelf moeten leren wat leiding, consequentie, regelmaat en geduld betekend. Pas dan zal je het kunnen aanvaarden dat iemand anders deze lasten van je overneemt.
Lees deze tekst opnieuw en opnieuw, hang ze voor mijn part boven je bed als het je kan helpen onderweg op je wandeling. Probeer ze woord voor woord je snappen. Sta even stil als je ze leest om even achter je te kijken naar je reeds afgelegde weg. Lees ze opnieuw als je merkt dat je een zijstraat bent ingeslagen. lees ze opnieuw als er een steen op je weg ligt zodat je een manier kan vinden om rond die steen te gaan en niet om er in een reflex tegen te willen stampen, want die steen zal het niet voelen maar jouw tenen wel eens te meer.
Ik wens je een goeie reis en succes
ik: BAI, wijs me aub niet af. 'k Heb support nodig, feedback. Begrijp aub mijn draagkracht. En begrijp aub dat ik niet nodeloos wil en kan vechten. Laat me niet in steek nu ik het moeilijk heb. Aanvaard me gelijk ik ben, met mijn tekortkomingen en gebreken. Geef me ook de kans om terug te groeien en die sterke vrouw te zijn die je wil. Maar wees er aub voor me.
BAI: je hebt zelf gekozen om alleen te wandelen. Je blauwe collar die hier ligt is daar het bewijs van. Hiermee toon ik jou wat consequent zijn wil zeggen. Durf nu maar te vertrekken en laat je niet afleiden door al de zijstraten.
ik: Geef me aub de kans en mogelijkheid om die sterke leidende hand weer vast te grijpen. Laat me toe een welgemeende Thank You te roepen! Laat me je aub weer aanspreken als 'mijn' Meester. Laat me bewijzen, help me aub die consequentie en regelmaat in mijn leven te brengen. Natuurlijk val ik af en toe nog over uitsteekseltje. Ik ga er niet om liegen. Ik heb doelen nodig. Waarom zou ik dat gaan ontkennen.
Je hebt mij idd een moeilijke opdracht gegeven. Een opdracht waar ik al mijn leven lang mee worstel. Een opdracht die ik niet alleen kan. Een opdracht waar enkel jij me door en door kent.
Ik stap niet in je taxi. Ik wil geen taxi, ik wil zelf mijn top bereiken. Wat ik wel wil, zijn de begeleidende voetstappen, die naast me stappen.
Laat me aub toe, te aanvaarden dat jij mij overneemt. Ik heb mijn lesje geleerd. ik weet wat ik kan, en dat ik het kan. Dit subje wil haar Meester behagen, op alle mogelijke manieren.
Ik heb spijt van het afleggen van de blauwe collar, dat mocht ik niet gedaan hebben. Ondanks dat ik de blauwe collar niet lijfelijk draag, voel ik me die wel nog steeds psychisch dragen.
Wees aub vergevingsgezind. Ik doe mijn uiterste best, aan je verwachtingen te voldoen. En ja, ik voel me alleen. Geef me aub iets, een hou-vast.
Ik durf en ben vertrokken. Dat heb je zelf gelezen de eerste week. En ja, soms is de verleiding van de zijstraten groot. Maar ik kom terug op mijn hoofdpad.
aub, laat me toe, laat me toe in je contacten, laat me weer toe in je leven, laat me aub weer toe als je subje, al is het heel laagdrempelig. Maar laat me dit niet alleen bevechten.
Mag ik aub langskomen, om in gesprek te gaan? Mag ik aub goedmaken, herstellen wat ik stukgemaakt heb? Mag ik aub weer je meisje zijn?
BAI: Ik laat je pas weer toe in mijn leven aan de finish, niet eerder. Aan jou de keuze Hoe snel je wandelt.
ik: Dat kan ik niet. Daar ben ik te klein voor. Ik kan die top niet bereiken zonder enige veiligheid.
Waarom aanvaard je me niet zoals ik ben? Waarom aanvaard je mijn excuses niet? Waarom neem je mijn poging niet aan om me aan jou te bewijzen, te tonen, te geven? Ik ben niet zo sterk als jij bent.
Wijs me aub niet af. Is het dan zo moeilijk mij een klein beetje graag te zien?
ik: Ik vraag je, ik vraag je om alles toestemming. Ik wil je niet stalken! Ik wil je niet van me afduwen.
Je bent me te dierbaar. die zondag, heeft veel met me gedaan. Die bijna 2 weken, doe ik niets anders dan nadenken. Ik kan niemand anders zijn dan mezelf.
Ik voel me gestraft, ik ben gestraft. Ontstraf me nu aub. Laat me weer toe. Laat me toe de veiligheid van jou op te zoeken. Laat me toe de rust terug te vinden die ik had toen ik aan je voeten zat, of met mijn hoofd in je schoot. Laat me aub toe je kleine meisje te zijn, maar tegelijk ook de sterke vrouw. Laat me toe te zijn wie je wil dat ik ben, zonder mezelf te verloochenen.
Ik beloof...me te herpakken, je kleine sub te zijn.
Kunnen we aub in gesprek? Wil je me aub die kans geven, goed te maken? Wil je jezelf aub de kans geven, mij opnieuw te leren kennen.
BAI; Nu is en blijft mijn antwoord consequent nee. aan de finish kan ik je weer een kans geven om opnieuw in mijn leven te komen.
Je zal nog veel vallen en even veel keer weer moeten opstaan. Stop nu met je aan me vast te klampen en laat je niet ontmoedigen door de gedachte dat je nog veel zal struikelen. geef niet op.
ik: Sorry, maar op die manier hoeft het niet. Ik kan het niet. Later, als ik de finish bereikt heb, zal je antwoord nog steeds nee zijn. moest je echt om me geven, liet je mij zo niet lijden.
Geef je aub af en toe wat feedback? (via stap er stap blog) Wil je aub mij de weg wijzen, mij mentoren? Wil je aub de alwetende Meester zijn?
BAI: Dat is dan jouw eigen beslissing om af te haken, om voor het gemakkelijke te kiezen.
Maar als je eens alle gegevens zou analyseren, zou je dan tot de conclusie komen dat ik niet om je geef? Waarom zou ik hier dan hele teksten typen en je stimuleren om verder te gaan?
Maar je weet ook dat ik wel alles analyseer en je moet dus ook beseffen dat mijn leidende hand geen wonderen kan doen voor iemand die in de eerste uren van een maandenlange weg al afhaakt.
Nogmaals jij hebt de touwjtes in handen genomen, dus jij neemt de beslissing. Ik neem niet de beslissing om je te laten lijden.
Ik vertrek nu naar *** en zal dus nu niet meer bereikbaar zijn. Ik zal wel merken als je beslist om verder te wandelen of als je je liever op de grond neerzet.
ik: Geef je voldoende op me, om te wachten? Om me kans te geven de blauwe collar terug te verdienen?
Jouw leidende hand kan geen wonderen doen nee, het geeft mij de moed en de kracht verder te gaan.
Ik wil terug aanhaken BAI. Jij moet het toelaten! Ik wil de touwen terug uit handen geven, enkel en alleen aan jou. Je kan wel de beslissing nemen, me niet meer te laten lijden!
Gelijk een bloem water en zon nodig heeft om te groeien en te bloeien, zo heb ik wat aandacht en feedback nodig.
zaterdag 2 mei
D,
Ik ben echt onder de indruk van je blog. De BDSM info is iets dat gedeeld moet worden.
Helder, direct en nimmer aanvallend.
Impressed
Ik ben echt onder de indruk van je blog. De BDSM info is iets dat gedeeld moet worden.
Helder, direct en nimmer aanvallend.
Impressed
MG: Btw - ik hou niet echt van bondage, maar zie wel graag 'gebondenheid' - ik leg je dat verschil nog eens uit aan de foto's die ik like.
ik: Gebondenheid in de vorm van het onderdanige, het ... euhm... een stuk immobilisatie voor de Meester?
MG: Ik zie een groot verschil tussen 'Bondage" en "Rope Art". Iemand vastleggen met touw of ketting vind ik super, maar ingewikkelde constructies rond lichaam een uitdaging - kan amper mijn veters strikken :-)
Ik zal wat foto's gaan liken, misschien dat je dan begrijpt wat ik bedoel.
ik: Ik snap je nu al. Bondage zie je als immobilisatie, Rope art, de ingewikkelde kunst. juist?
MG: Het komt er wat op neer - ik zou je willen vastbinden, zodat je niet wegkan, maar mooie touw korsetten rond je lichaam draaien of je in ingewikkelde knopen zetten is erover. Ik wil met jou bezig zijn, met je geest, je ingewikkelde grijze cellen, je mooie lichaam - maar alleen maar met jou.
Lees jou als iets algemeen - niet persé in te vullen door Doerga aub.
ik: Ok, Niet enkel het fysieke spel, maar ook de psyche...
doerga,
Heb jij die naam bedacht, of hij?
Ik vind het een hele krachtige naam ...
Maar misschien moet je doerga opnieuw laten geboren worden.
Dat kan met een nieuwe naam, maar dat kan ook als doerga.
Als ik straks meer tijd heb, ga ik hier wat dieper op in...er is veel meer over te zeggen.
Alles echter op zijn tijd
ik: Het is mijn naam, afgeleid van mijn echte naam, en er verder op gegoogled. Een naam met betekenis, ik houd me graag aan die naam.
MG: een befaamde uitspraak 2 millenia geleden: doerga is dood, lang leve doerga
Gooi je foto's die aan hem herinneren weg op FL en laat alleen die staan die jou, doerga, typeren. vind jezelf terug uit of laat andern je helpen.
Ik denk dat doerga opnieuw geboren moet worden, ondergedompeld in water, gelouterd door pijn en vuur en moet herrijzen als doerga.
Heb jij die naam bedacht, of hij?
Ik vind het een hele krachtige naam ...
Maar misschien moet je doerga opnieuw laten geboren worden.
Dat kan met een nieuwe naam, maar dat kan ook als doerga.
Als ik straks meer tijd heb, ga ik hier wat dieper op in...er is veel meer over te zeggen.
Alles echter op zijn tijd
ik: Het is mijn naam, afgeleid van mijn echte naam, en er verder op gegoogled. Een naam met betekenis, ik houd me graag aan die naam.
MG: een befaamde uitspraak 2 millenia geleden: doerga is dood, lang leve doerga
Gooi je foto's die aan hem herinneren weg op FL en laat alleen die staan die jou, doerga, typeren. vind jezelf terug uit of laat andern je helpen.
Ik denk dat doerga opnieuw geboren moet worden, ondergedompeld in water, gelouterd door pijn en vuur en moet herrijzen als doerga.
Een sprankje hoop
ik: wil je aub me protecten? me mentoren?
BAI: Ik denk dat ik je daar al een duidelijk antwoord op heb gegeven. Nee, ik wil mijn tijd en energie niet compleet opofferen aan iemand die zich eerst zelf opnieuw zal moeten bewijzen dat ze het waard is. Je bent vrij om te doen en te laten wat je maar wil. Ik ga je niet tegenhouden om bvb naar pdn te gaan, maar ik kan je dan toch moeilijk gaan beschermen. je hebt een half jaar onder mijn vleugels gezeten en sturing gekregen en je deed toch je eigen zin. Welk nut zou het nu hebben dat je van op afstand hetzelfde vraagt te doen.
beide partijen moeten er beter van worden hé, dus vertel mij dan eens waar mijn voordeel zit?
Vraag het aan anderen die op je nieuwe blog meelezen. Zij weten dan wel niets van wat er allemaal is gebeurt maar zitten nog vol energie. Mij had je gezegd dat niemand anders toegang had tot deze blog. Zo win je dus alvast mijn vertrouwen niet terug.
je hoeft mij geen raad meer te vragen want dat is voor ons beide verloren energie aangezien je er toch niets mee doet.
ik heb je al gezegd dat ik niet van plan ben om je aan te moedigen van langs de zijlijn, enkel aan de finish ga ik nog aanwezig zijn. Ik verwacht je dus ten vroegste pas binnen enkele maanden terug te horen.
Tot dan
ik: die persoon, is pas sinds gister toegelaten. Ik had raad nodig van een buitenstaander, die persoon veroordeelt niet, die heeft geen woord gerept over jou, en hij gaat dat ook niet doen.
Ik heb je gezegd dat ik me ga bewijzen, dat ik het waard ben. Daar ben ik volgens mij weer helemaal bij bezig. Ondanks gister weer een moeilijk moment.
Jouw voordeel, BAI, zit er in dat ik een voor jou betere sub wil en kan zijn. Soms doet een breuk wonderen, soms is dat nodig om wakker geschud te worden, en te beseffen wat een mens kwijt is. Ik vraag je mening, omdat je in mijn leventje een belangrijke rol bent gaan spelen. Ik vraag je protectie, omdat je me kent, ik vraag je mentoring, omdat je me op die manier een klein beetje mee stuurt in de richting waar jij heen wil. Is dat niet voldoende meerwaarde?
ik: wil je aub me protecten? me mentoren?
BAI: Ik denk dat ik je daar al een duidelijk antwoord op heb gegeven. Nee, ik wil mijn tijd en energie niet compleet opofferen aan iemand die zich eerst zelf opnieuw zal moeten bewijzen dat ze het waard is. Je bent vrij om te doen en te laten wat je maar wil. Ik ga je niet tegenhouden om bvb naar pdn te gaan, maar ik kan je dan toch moeilijk gaan beschermen. je hebt een half jaar onder mijn vleugels gezeten en sturing gekregen en je deed toch je eigen zin. Welk nut zou het nu hebben dat je van op afstand hetzelfde vraagt te doen.
beide partijen moeten er beter van worden hé, dus vertel mij dan eens waar mijn voordeel zit?
Vraag het aan anderen die op je nieuwe blog meelezen. Zij weten dan wel niets van wat er allemaal is gebeurt maar zitten nog vol energie. Mij had je gezegd dat niemand anders toegang had tot deze blog. Zo win je dus alvast mijn vertrouwen niet terug.
je hoeft mij geen raad meer te vragen want dat is voor ons beide verloren energie aangezien je er toch niets mee doet.
ik heb je al gezegd dat ik niet van plan ben om je aan te moedigen van langs de zijlijn, enkel aan de finish ga ik nog aanwezig zijn. Ik verwacht je dus ten vroegste pas binnen enkele maanden terug te horen.
Tot dan
ik: die persoon, is pas sinds gister toegelaten. Ik had raad nodig van een buitenstaander, die persoon veroordeelt niet, die heeft geen woord gerept over jou, en hij gaat dat ook niet doen.
Ik heb je gezegd dat ik me ga bewijzen, dat ik het waard ben. Daar ben ik volgens mij weer helemaal bij bezig. Ondanks gister weer een moeilijk moment.
Jouw voordeel, BAI, zit er in dat ik een voor jou betere sub wil en kan zijn. Soms doet een breuk wonderen, soms is dat nodig om wakker geschud te worden, en te beseffen wat een mens kwijt is. Ik vraag je mening, omdat je in mijn leventje een belangrijke rol bent gaan spelen. Ik vraag je protectie, omdat je me kent, ik vraag je mentoring, omdat je me op die manier een klein beetje mee stuurt in de richting waar jij heen wil. Is dat niet voldoende meerwaarde?
... Als je er moeite bij hebt, verwijder ik hem weer. Ik doe wel iets met de raad die je mij geeft.
BAI, ik kan mijn leven niet op hold-on zetten. Laat me toe je weer fier en trots te maken.
Die afstand die er is, vraagt ms minder energie van jou? Terwijl ik alle energie die ik heb, in mezelf stop.
Die afstand die er is, kan ms met muizestapjes verkleinen? Omdat ik de stapjes naar jou toe zet.
Daar boven aan het topje van de ijsberg, sta jij, klaar je hand uit te steken. Dat wetende, maar nog niet ziend, door al de mist die om me heen hangt, zal mij de kracht en moed geven. Vanuit mijn eigen kracht en sterkte, groei ik verder naar jou, als je me toelaat.
BAI: Doe wat je wil. Ik heb je nu al veel proberen duidelijk te maken, al heb ik mijn twijfels als je alles wel wil verstaan.
ik heb je een weg voorgesteld waarbij je mij op het einde kan vinden als maat, maar nog lang niet als meester. Het staat je vrij om een andere richting uit te gaan natuurlijk. Wat jij als voordeel ziet voor mij, daar is voor mij op dit moment nog geen sprake van. Hoe veel keer moet ik je nog de raad geven om bij de basis te beginnen? Waarom zou ik je willen mentoren als je die gedachte toch niet kan volgen. Snap dan toch eens dat je twee weken zelf weer van op de ladder naar beneden bent gegaan, verwacht dan toch niet dat je nu opnieuw op de trede mag en kan starten waar je stond. Je start weer op de grond en zal jezelf nog veel harder moeten bewijzen om iedere trede te mogen beklimmen.
De rest van de dag hoef je mij niet meer te contacteren want ik heb nog andere zaken te doen en heb al tijd en energie genoeg in je gestoken.
ik: Dank je wel voor je tijd en energie. Dank dat ik toch nog even bij je terecht kon.
Ik ben bij de basis BAI, en ik neem de tijd om vooruit te gaan. Mijn eerste strakke planning, om jouw woorden te gebruiken, lijken mij perfect haalbaar. Daar val ik op terug, daar bouw ik op verder.
Ik ga heel laagdrempelig starten. Het komt heus wel allemaal bij mij binnen hoor.
Geef mij af en toe feedback aub? Neem jij aub af en toe contact op met me? Dit om te voorkomen dat ik jou om de haverklap contacteer.
Gister heb ik gemaild, via fet. Een aangenaam contact aan de andere kant van het land. Ver genoeg om afstand te houden, dichtbij genoeg om mij te verstaan.
Ik heb zijn inzicht gevraagd en gekregen. Ik heb zijn raad en advies, betreft BAI, aangenomen.
Ik heb in het mail contact met BAI, tussen de regels door gelezen, en reeds gehandeld. Hij geeft mij heel kleine kansjes, die ik met beide handen aangrijp.
BAI, hou me aub een beetje met mijn voeten op de grond. Laat me niet gaan zweven. Geef geen kansjes als die niet gemeend zijn. Ik lijd nu onder het verlies van jou, ik wil niet meer lijden dan nodig. Ik vecht nu, om mezelf terug op het goede spoor te krijgen, om het co-ouderschap weer op te nemen, en om mijn maatje zijn vertrouwen terug te winnen. Af en toe, als de mist wat optrekt, zie ik mijn maatje aan de top! Ik sleur me door de mist heen.
Wacht je even?
Gister avond, is helemaal niet gelopen zoals ik wou. Verdorie.
Gister avond had ik het plan af te zakken naar pdn. Ik had vervoer, slaping, kortom, alles was geregeld. De bussen sloten niet aan op elkaar, dus dit ongeduldig ding, moest noodgedwongen geduld uitoefenen.
Wat doet een mens dan tussendoor? Ha, sms'en he.
Sms met BAI
1 mei
"Zie ik dingen die er niet zijn? Of zie ik niet wat er wel is? Ik ben te rade gegaan. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt."
BAI reageert niet.
2 mei
ik: "Heb je even tijd voor fet aub?"
geen reactie
ik: "Ik mis je, ik mis de kids, ik mis je warmte, ik mis hun ruzie, ik mis seks en sessie."
geen reactie
ik: "Argh, ik wil op stap! Ga je mee?"
geen reactie
ik: "S, Ik had heel graag nog een gesprek met je gehad. Spijtig dat je me daar niet win in volgen."
En dan, krijg ik reactie!
BAI: "Het probleem met jou is dat je altijd afkomt met wat jij wil, nooit vraag je eens wat een ander wil. Laat het nu maar rusten want je berichten van vandaag hebben nogmaals bevestigd dat je nog altijd de situatie niet snapt. Veel plezier."
ik: "Geef me dan uitleg. Maar ook dat wil je niet. Snap je niet dat ik niet wil treuren? Waarom wil jij mij geen zekerheid geven? Is het zo abnormaal dat ik dat zoek?"
geen reactie
ik: "Ik zit nog niet op de trein. Ik heb maar 1 woord van jou nodig."
geen reactie
ik: "Op wat moet ik verdorie bouwen als je nog geen gsm opneemt? Op je fl profiel staat duidelijk dat je een sub zoekt dat beter bij je past."
geen reactie
ik: "Je weet hoe ver ik wil gaan voor je. Ik voel je bevestiging niet. Mag ik afkomen? Ben aan station."
geen reactie
ik: "Koppige ezel. Jouw koppigheid doet me zo handelen. Snap je dat?
geen reactie
ik: "Ik heb trein om 20.30. (waar ben ik in godsnaam mee bezig?)"
Dan toch, reactie,
BAI: "Je hebt twee woorden gekregen van mij: veel plezier. Jammer dat je geen moeite doet om jezelf er bovenop te helpen. In de plaats daarvan zoek je direct iemand als mentor waar je je weer kan achter wegsteken om dan die mentor dan de schuld te kunnen geven dat jij niet slaagt in wat je wil. Stop met hoop te koesteren, het gaat me niet meer aan waar je wel of niet zal in slagen tijdens het leven. Ik ga verder met mijn leven zoals ik het goed vind."
ik: "Dat was je al van plan. Je ging me niet terugnemen."
geen reactie
ik: "(Mijn furie ontwaakt) Ik kom af."
BAI: "Ik wil dat je me met rust laat. Ik wil je niet meer zien of horen. Stap op je trein en vertrek."
Ik eis een gesprek in de verdere conversatie. Hij dreigt de politie te bellen, "Als dat dan gevolgen zal hebben voor jou en je kinderen, dan is dat jammer." Nu zou hij toch al moeten weten dat ik me daardoor niet laat tegenhouden. "Al moet ik de ganse nacht wachten. Dit moet voor eens en altijd uitgeklaard zijn." vraag ik.
ik: "Durf!!
Je speelt met mijn gevoelens. We gaan praten!
Je wil een sterke sub. Je krijgt een sterke sub. Ik neem het risico. Durf nog es zeggen dat ik niets doe voor je. Je bent me dit verschuldigd."
BAI:" Snap dan toch dat je nooit nog in mijn leven welkom zal zijn. Je leert niet uit je fouten, je bent onverbeterlijk. Als je hier aan mijn deur staat leg ik klacht neer om contactverbod te bekomen. Ik heb al mijn inlichtingen genomen en ken mijn mogelijkheden."
Opnieuw vraag ik om een gesprek. "Je hebt opties open gehouden!"
BAI: "Die opties heb je vandaag met je domme berichten definitief gesloten. Onverbeterlijk, jammer genoeg." (Hij zat te wachten op mijn misstap dunkt me.)
ik: "Nee, ik wou je iets duidelijk maken." (Dat ik mijn leventje niet op hold on wil zetten terwijl hij verder de bloemetjes buiten zet. Dat ik geen nonnetje ben,...)
BAI: "Je hebt me idd iets duidelijk gemaakt."
Ik daag hem uit, ik maak hem uit. Ik ben razend. Hij houdt me iets voor, als ik lijk te willen toehappen, neemt hij dit af! Argh, mijn geplande avond is verpest! Omdat hij nog steeds macht heeft over me.
Hij negeert mijn berichten, negeert de voordeurbel.
Ik dreig.
Hoe vaak heeft hij geen stopwoorden genegeerd? Gewoon zijn zin doorgedreven?
BAI: "Er staat genoeg op je blog... En ik heb al lang je hele blog gekopieerd... Je zal mij niet zeggen wat ik moet doen."
Waar is het vertrouwen?
ik: "Ik weet al langer dat je een vuile rotzak bent. Dat heb je nogmaals bewezen. Ik hou je lijntje niet meer vast. Het is genoeg geweest. Je bent me kwijt."
Ik schud zijn macht van me af, als een hond die zich droog schud.
ik: "Op de blog. Jij hebt alles aangepast in jouw voordeel. Mij aan het lijntje houden en gebruiken tot je hebt wat je nodig hebt. Mij je mooi laten omschrijven in de blog en negatieve berichten verwijderen. Gvd met mijn domme kop."
Dat ene bericht heb ik nog staan. Ik herinner me nog woordelijk dat hij angst had, dat ik een haat-campagne tegen hem zou opstarten. Hij was kwaad!
Hij heeft geen macht meer over mij. Dit komt niet en nooit meer goed. Hij heeft meer dan eens mijn vertrouwen geschonden, maar dit is er over!
BAI, ik kan mijn leven niet op hold-on zetten. Laat me toe je weer fier en trots te maken.
Die afstand die er is, vraagt ms minder energie van jou? Terwijl ik alle energie die ik heb, in mezelf stop.
Die afstand die er is, kan ms met muizestapjes verkleinen? Omdat ik de stapjes naar jou toe zet.
Daar boven aan het topje van de ijsberg, sta jij, klaar je hand uit te steken. Dat wetende, maar nog niet ziend, door al de mist die om me heen hangt, zal mij de kracht en moed geven. Vanuit mijn eigen kracht en sterkte, groei ik verder naar jou, als je me toelaat.
BAI: Doe wat je wil. Ik heb je nu al veel proberen duidelijk te maken, al heb ik mijn twijfels als je alles wel wil verstaan.
ik heb je een weg voorgesteld waarbij je mij op het einde kan vinden als maat, maar nog lang niet als meester. Het staat je vrij om een andere richting uit te gaan natuurlijk. Wat jij als voordeel ziet voor mij, daar is voor mij op dit moment nog geen sprake van. Hoe veel keer moet ik je nog de raad geven om bij de basis te beginnen? Waarom zou ik je willen mentoren als je die gedachte toch niet kan volgen. Snap dan toch eens dat je twee weken zelf weer van op de ladder naar beneden bent gegaan, verwacht dan toch niet dat je nu opnieuw op de trede mag en kan starten waar je stond. Je start weer op de grond en zal jezelf nog veel harder moeten bewijzen om iedere trede te mogen beklimmen.
De rest van de dag hoef je mij niet meer te contacteren want ik heb nog andere zaken te doen en heb al tijd en energie genoeg in je gestoken.
ik: Dank je wel voor je tijd en energie. Dank dat ik toch nog even bij je terecht kon.
Ik ben bij de basis BAI, en ik neem de tijd om vooruit te gaan. Mijn eerste strakke planning, om jouw woorden te gebruiken, lijken mij perfect haalbaar. Daar val ik op terug, daar bouw ik op verder.
Ik ga heel laagdrempelig starten. Het komt heus wel allemaal bij mij binnen hoor.
Geef mij af en toe feedback aub? Neem jij aub af en toe contact op met me? Dit om te voorkomen dat ik jou om de haverklap contacteer.
Gister heb ik gemaild, via fet. Een aangenaam contact aan de andere kant van het land. Ver genoeg om afstand te houden, dichtbij genoeg om mij te verstaan.
Ik heb zijn inzicht gevraagd en gekregen. Ik heb zijn raad en advies, betreft BAI, aangenomen.
Ik heb in het mail contact met BAI, tussen de regels door gelezen, en reeds gehandeld. Hij geeft mij heel kleine kansjes, die ik met beide handen aangrijp.
BAI, hou me aub een beetje met mijn voeten op de grond. Laat me niet gaan zweven. Geef geen kansjes als die niet gemeend zijn. Ik lijd nu onder het verlies van jou, ik wil niet meer lijden dan nodig. Ik vecht nu, om mezelf terug op het goede spoor te krijgen, om het co-ouderschap weer op te nemen, en om mijn maatje zijn vertrouwen terug te winnen. Af en toe, als de mist wat optrekt, zie ik mijn maatje aan de top! Ik sleur me door de mist heen.
Wacht je even?
Gister avond, is helemaal niet gelopen zoals ik wou. Verdorie.
Gister avond had ik het plan af te zakken naar pdn. Ik had vervoer, slaping, kortom, alles was geregeld. De bussen sloten niet aan op elkaar, dus dit ongeduldig ding, moest noodgedwongen geduld uitoefenen.
Wat doet een mens dan tussendoor? Ha, sms'en he.
Sms met BAI
1 mei
"Zie ik dingen die er niet zijn? Of zie ik niet wat er wel is? Ik ben te rade gegaan. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt."
BAI reageert niet.
2 mei
ik: "Heb je even tijd voor fet aub?"
geen reactie
ik: "Ik mis je, ik mis de kids, ik mis je warmte, ik mis hun ruzie, ik mis seks en sessie."
geen reactie
ik: "Argh, ik wil op stap! Ga je mee?"
geen reactie
ik: "S, Ik had heel graag nog een gesprek met je gehad. Spijtig dat je me daar niet win in volgen."
En dan, krijg ik reactie!
BAI: "Het probleem met jou is dat je altijd afkomt met wat jij wil, nooit vraag je eens wat een ander wil. Laat het nu maar rusten want je berichten van vandaag hebben nogmaals bevestigd dat je nog altijd de situatie niet snapt. Veel plezier."
ik: "Geef me dan uitleg. Maar ook dat wil je niet. Snap je niet dat ik niet wil treuren? Waarom wil jij mij geen zekerheid geven? Is het zo abnormaal dat ik dat zoek?"
geen reactie
ik: "Ik zit nog niet op de trein. Ik heb maar 1 woord van jou nodig."
geen reactie
ik: "Op wat moet ik verdorie bouwen als je nog geen gsm opneemt? Op je fl profiel staat duidelijk dat je een sub zoekt dat beter bij je past."
geen reactie
ik: "Je weet hoe ver ik wil gaan voor je. Ik voel je bevestiging niet. Mag ik afkomen? Ben aan station."
geen reactie
ik: "Koppige ezel. Jouw koppigheid doet me zo handelen. Snap je dat?
geen reactie
ik: "Ik heb trein om 20.30. (waar ben ik in godsnaam mee bezig?)"
Dan toch, reactie,
BAI: "Je hebt twee woorden gekregen van mij: veel plezier. Jammer dat je geen moeite doet om jezelf er bovenop te helpen. In de plaats daarvan zoek je direct iemand als mentor waar je je weer kan achter wegsteken om dan die mentor dan de schuld te kunnen geven dat jij niet slaagt in wat je wil. Stop met hoop te koesteren, het gaat me niet meer aan waar je wel of niet zal in slagen tijdens het leven. Ik ga verder met mijn leven zoals ik het goed vind."
ik: "Dat was je al van plan. Je ging me niet terugnemen."
geen reactie
ik: "(Mijn furie ontwaakt) Ik kom af."
BAI: "Ik wil dat je me met rust laat. Ik wil je niet meer zien of horen. Stap op je trein en vertrek."
Ik eis een gesprek in de verdere conversatie. Hij dreigt de politie te bellen, "Als dat dan gevolgen zal hebben voor jou en je kinderen, dan is dat jammer." Nu zou hij toch al moeten weten dat ik me daardoor niet laat tegenhouden. "Al moet ik de ganse nacht wachten. Dit moet voor eens en altijd uitgeklaard zijn." vraag ik.
ik: "Durf!!
Je speelt met mijn gevoelens. We gaan praten!
Je wil een sterke sub. Je krijgt een sterke sub. Ik neem het risico. Durf nog es zeggen dat ik niets doe voor je. Je bent me dit verschuldigd."
BAI:" Snap dan toch dat je nooit nog in mijn leven welkom zal zijn. Je leert niet uit je fouten, je bent onverbeterlijk. Als je hier aan mijn deur staat leg ik klacht neer om contactverbod te bekomen. Ik heb al mijn inlichtingen genomen en ken mijn mogelijkheden."
Opnieuw vraag ik om een gesprek. "Je hebt opties open gehouden!"
BAI: "Die opties heb je vandaag met je domme berichten definitief gesloten. Onverbeterlijk, jammer genoeg." (Hij zat te wachten op mijn misstap dunkt me.)
ik: "Nee, ik wou je iets duidelijk maken." (Dat ik mijn leventje niet op hold on wil zetten terwijl hij verder de bloemetjes buiten zet. Dat ik geen nonnetje ben,...)
BAI: "Je hebt me idd iets duidelijk gemaakt."
Ik daag hem uit, ik maak hem uit. Ik ben razend. Hij houdt me iets voor, als ik lijk te willen toehappen, neemt hij dit af! Argh, mijn geplande avond is verpest! Omdat hij nog steeds macht heeft over me.
Hij negeert mijn berichten, negeert de voordeurbel.
Ik dreig.
Hoe vaak heeft hij geen stopwoorden genegeerd? Gewoon zijn zin doorgedreven?
BAI: "Er staat genoeg op je blog... En ik heb al lang je hele blog gekopieerd... Je zal mij niet zeggen wat ik moet doen."
Waar is het vertrouwen?
ik: "Ik weet al langer dat je een vuile rotzak bent. Dat heb je nogmaals bewezen. Ik hou je lijntje niet meer vast. Het is genoeg geweest. Je bent me kwijt."
Ik schud zijn macht van me af, als een hond die zich droog schud.
ik: "Op de blog. Jij hebt alles aangepast in jouw voordeel. Mij aan het lijntje houden en gebruiken tot je hebt wat je nodig hebt. Mij je mooi laten omschrijven in de blog en negatieve berichten verwijderen. Gvd met mijn domme kop."
Dat ene bericht heb ik nog staan. Ik herinner me nog woordelijk dat hij angst had, dat ik een haat-campagne tegen hem zou opstarten. Hij was kwaad!
Hij heeft geen macht meer over mij. Dit komt niet en nooit meer goed. Hij heeft meer dan eens mijn vertrouwen geschonden, maar dit is er over!
Gaat hij heus de blog openbaar maken? Gaat hij zijn eigen principes wat betreft privacy overboord gooien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten