Het kleine sprankeltje water dat toen ontsproten is uit de bron kabbelt, breidt zich uit. Het wordt sterker, en vormt een lijntje, een heel miniem waterloopje. Gevoed door de kracht van de natuur, vechtend tegen windstoten, weidt en breedt het loopje uit. Op zijn weg stuitert het over keien en stenen, wringt het zich tussen smalle oevers en wanden, overwint de zwiepende takken die op het water kletteren. Het loopje groeit. Soms wat trager, soms gestaag. Het loopje weidt en breidt zich weer verder uit, een riviertje ontstaat. Een riviertje die vertakt. Een riviertje die zich soms langs een omweg verder naar zijn doel vormt. Een doel, de ene keer moeilijk, dan weer makkelijk bereikbaar. Obstakels worden niet geschuwd. Het riviertje blijft zich voeden en in kracht toenemen. Af en toe ontpopt zich een kolking. Met stuwende kracht raast het water door. Het volgt zijn weg. Zijn weg naar voorlopig ongekende oorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten