9 - schattig schoolmeisje

Het intense sms contact is zijn 2e dag ingegaan. Waar leidt dit heen? Wat doe ik er mee? Het is 'maar' sms contact, en dat is niet iets waar ik op wil bouwen. Terwijl ik me toch die vragen stel. Of ik bang ben? Nee, ik voel me onwetend. En dat knaagt. Onzekerheid. Ik weet niet hoe handelen.
Vanavond is hij enkele dagen weg. Het zal raar doen om van alles terug naar niets te gaan. Al die aandacht zal plots wegvallen. Dat maakt me bang. Ik hecht me te gauw.
"Je begint na te denken..." kreeg ik gister commentaar op mijn post in de blog. Misschien, ik baseerde me enkel op gister. Ik pols... heel voorzichtig. Op basis van wat ik weet vraag ik. Ik volg mijn buikgevoel. Terwijl mijn verstand me toch nog enigszins onder controle houdt. Ik toef tussen de twee vuren van buikgevoel en verstand. Ik wacht af, smelt dit samen? Of dooft het uit?
Ditmaal laat ik mijn hart niet overnemen. Ditmaal ga ik niet exploderen!!
"Sm is een harmonie van hart en geest." boodschapt hij me. Is dit zijn doel? Mijn hart en geest weer in harmonie brengen? Hij lijkt te slagen.
Ik heb geen flauw idee met wie ik sms. Ik weet enkel zijn naam. Ondertussen weet ik ook dat dit een mooie man is. Mooi langs binnen. Ik heb geen flauw idee hoe hij er uit ziet. Ja, groot, en blond, en sportief. Daar weet ik veel mee. En toch, geeft hij mij een goed gevoel. Ik laat het hem graag toe.
Opnieuw toont hij de moeite om me te leren kennen. "Die actie met de collar, dat had nooit mogen gebeuren. Hoe kwam het zover?" vraagt hij. Mja, mijn furie. "Onbegrip? Geen mogelijkheid tot open gesprek?" Ik stel me zelf nog steeds de vraag. Waar is het misgelopen met BAI? Zijn mijn boodschappen niet overgekomen? Heeft BAI ze genegeerd? Of begreep hij me gewoon niet? Heb ik te veel fouten gemaakt? Want ook ik ga hier niet vrij-uit. "Je blies alle bruggen ineens op." duidt hij mij op.
"Wat draag je?" vraagt hij uit interesse. "Elegant en vrouwelijk maar zonde van de broek." reageert hij op mijn antwoord.
Verlangens worden wakker. Lichaam en geest voelen hongerig aan. "Ik wil..." bericht ik. "Nee, niet wat jij wilt. Ik wil je breken, je doen smeken, je doen snakken..." reageert hij.
Ik voel me een klein meisje, die naar een Meester verlangt.
Mijn verlangen groeit, ik vertrouw het hem toe. Hij weigert er op in te gaan. Kleine stapjes... geeft hij aan. Ik volg. Waarom? Om dat ik wil?
Hij voelt mijn ongeduld...
Ik voel confrontatie... Ik denk terug aan BAI. Ondanks dat ik nog van mezelf kan genieten, voel ik gemis. Pijnlijk gemis. Een pijn waar ik niet van hou. "Je moet er mee leren leven." bericht c. "Nee, ik zet het naast me. Ik gooi me op andere dingen."
"Ach, ik ben toch een lieveke he." charmeer ik. "Soms." plaagt hij. "Hangt van de Dom af." reageer ik. "Maar willen is iets anders, bratje." slaat c de nagel op de kop.
Ditmaal ga ik wat dieper in conversatie. Ik stel vragen die mij belangrijk zijn. Waar ik een antwoord op krijg die me wel bevalt.
Al wil ik me niet nutteloos gaan fixeren op hem, het gaat wel die richting uit. Ik ben hem heel dankbaar om de steun die ik van hem voel.
We sluiten af. "Tot de volgende?" vraag ik voorzichtig. "Natuurlijk tot een volgende. Stuur me zodra je wakker bent of als je een vraag hebt." maakt hij me enthousiast. Net als ik geniet ook hij van de aandacht. Aandacht die deugd doet. Hij interesseert me wel. Hoe gek het ook klinkt, ik ervaar een zekere verbondenheid.

Deze ochtend, toen ik wakker werd, had ik al 2 berichten ontvangen. "Ga jij altijd zo vroeg werken?" reageer ik er op. "Staat gij vaak zo vroeg op als je kan uitslapen?" kaatst hij de vraag terug. Als ik een te persoonlijke vraag stel, geeft zijn antwoord een grens aan.

BAI heb ik veel gevraagd. Te veel... Hij wou niet steeds ingaan op wat ik vroeg... Ik wou te veel in zijn ogen. Ik vroeg te veel aandacht waar hij niet kon of wou op ingaan. "Neen, niet teveel aandacht. Meer grenzen. Je wou meer doen om te bewijzen dat je van hem bent, denk ik." geeft crysis zijn mening.
We tasten verder af. "Een D is niets zonder sub. Als de sub de D aanbid waarom zou omgekeerd dan niet kunnen/mogen..." uit hij. "Een sub is ook niets zonder D he." beaam ik.
"Ik snak naar een D zoals jij je tot nu toe omschrijft. Ik snak om te experimenteren, te ontdekken." stel ik me open. Ik fantaseer er op los.
Zou je dit? Zou je dat?
"Een D die ik kan en mag aanbidden, ga ik diep voor." ben ik eerlijk. "Je mag diep gaan maar je moet jezelf kunnen blijven." reageert c opnieuw. "Ik blijf mezelf, anders komt dat niet goed." is mijn ervaring. "Dat heb ik gemerkt." meent hij.

"Ik was blij verrast toen ik deze morgen je berichtje las." prijs ik. "Een berichtje is niet zoveel moeite hoor." minimaliseert hij. "Voor sommigen is dat al te veel." denk ik aan BAI.
"Waar dacht je aan tijdens je orgasmes?" doelt hij op gister. "Toekomst en verleden." ben ik vaag. "Zo intens..." reageert hij. "Mja, ik reageerde achteraf emotioneel." geef ik toe. Ik had het idd moeilijk. Wat komt? Wat is weg?

Hij stuurt me een foto per mail. "Je ziet er zacht uit." merk ik op. "Ben ik ook, streng maar rechtvaardig denk ik." beaamt hij.

Ik stuur een foto terug. "Schattig schoolmeisje." reageert hij :-)