Officieel is de lente al enige tijd in het land. Op de warmere temperaturen was het even wachten. Maar eindelijk sluit ook dit zich aan. Prachtige blauwe luchten versieren de hemel. Tsjilpende vogeltjes zingen hun mooiste lied. Af en toe steekt een verfrissende bries op, om wat afkoeling te bezorgen. Lentegeuren verspreiden zich her en der, en de zon straalt haar liefste warmte uit.
Voor mij het moment om deuren en ramen wagenwijd open te zetten, en buiten naar binnen te halen.
Echter ook het moment dat ongewenst bezoek het deurgat vindt, en ongestoord binnenkomt. Sluw, brutaal, en met enige arrogantie dient de indringer zich aan. Muisstil, zich van geen kwaad bewust, maakt hij van mijn huisje zijn thuisje. Ikzelf ga zo op in mijn eigen bezigheden, dat ik het niet in de gaten heb. Pas na enige tijd, is het kwaad geschied. De indringer, stelt zich boven me. Zo groot als ik ben, zo klein en onwezenlijk lijk ik naast hem te zijn. Vluchten heeft geen zin. Hij weet me te vinden. Ik kan niet anders dan ondergaan.
Ik sla wild om me heen, in een poging hem te verjagen. Hij is me te vlug af. Hij weet van geen ophouden, en onverwacht maar heel subtiel weet hij me te raken. Marks blijven niet achter.
Ik tracht me onzichtbaar te maken onder de deken. Echter, slim en vlug als hij is, weet hij ook daar me te vinden. Mijn blote voeten worden gegeseld.
Ik smeek om rust, en kruip in mijn bed. Ik krijg geen gehoor.
Ik vraag te stoppen. Ook dat wordt genegeerd.
Tot in mijn bed irriteert hij me. Met een akelig gezoem in mijn oren.
De dag nadien sta ik vol kleine rode bubbeltjes.
Kleine irritante stomme mug!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten