.jpg)
't Is fijn, fijn om weten dat er mensen zijn, die je eigenlijk niet kennen, en je toch hun steun en schouder aanbieden. Of het nu goed of niet goed is dat iemand mij al of niet kent, dat laat ik in het midden.
Gister heb ik geschreven. C heeft het natuurlijk gelezen. "Goed dat ik je nog altijd als klein zie." reageerde hij er op. "Het gaat er om dat je mij geen verwachtingen mag stellen waar ik niet kan aan voldoen en dan daarop afrekenen." leg ik uit. Ik denk terug aan Bai. Want zo voel ik het aan. Hij stelde hoge verwachtingen, prive, waar ik niet kon aan voldoen. Hij zwaaide figuurlijk met zijn rode collar. Net buiten mijn bereik, maar dicht genoeg om me te lokken. "Ik heb 0 verwachtingen. Enkel een mooie ziel verwacht ik van je. Voor de rest zien we wel." stelt C me op mijn gemak. Al vrees ik dat ik verwachtingen heb. Ssssttt... ik hou het stil. Ik mag geen hoop koesteren. Al snak ik naar menselijke warmte, menselijk contact, geliefkoosd worden. "Ik wist niet dat ik je zoveel deed terugdenken. En dat van die schaar wist ik ook niet..." merkt c op. Hij zou es moeten weten. En nee, ik geef niet alle details vrij. Het gaat hem maar om een schaar. Een stomme schaar. Maar die stomme schaar brengt wel heel veel teweeg. Een tsunami van onderdrukte gevoelens lijkt het. C leest dat het me veel doet. Ik geef toe, ik schrok er zelf van. C niet. Hij noemt me ongeduldig. Ra ra, waar heb ik dat nog gehoord... Ik verloochen mijn ware aard alvast niet. Ik excuseer me om mijn ongeduld. "Dat is een deel van je. Hoef je geen sorry voor te zeggen. Neem je tijd." begrijpt c.
Hoe in godsnaam kan iemand in zo korte tijd (eind sept '14 tot half mei '15) zo diep in mij binnenkomen? Ik vraag het c. "Omdat je opende, omdat je zo graag wou, en omdat je je hart volgde maar niet in samenspraak met je hersens." oordeelt c.
Nog nooit is iemand zo snel zo diep binnen gedrongen. Nog nooit heb ik zo heftig gereageerd op een breuk. Intussen zijn we bijna een maand ver, en voel ik nog confrontatie, voel ik nog pijn. Hoezeer ik het ook tracht te verdringen, te vermijden, er is altijd wel iets dat triggert.
Heel geregeld vraagt C waar ik aan denk. Soms antwoord ik heel neutraal, "van alles." Daar neemt hij geen genoegen mee. Soms wil ik geen details gaan geven, waar ik aan denk. Soms denk ik aan pure lust. Soms fantaseer ik er op los. En soms, soms denk ik gewoon niets! Soms overvalt mij een emotionele vermoeidheid.
Ik voel, ik heb nood aan rust en zekerheid. Warmte en knuffels. Eenzaamheid lijkt mij te overvallen. Meer en meer voel ik gemis naar menselijk contact. Bijna een maand ben ik alleen. Geen kids om me heen. Geen lief, geen vriend, geen partner, geen Meester. De ene dag gaat dit me perfect af, maar de laatste dagen lijk ik mij er door te sleuren. Meer dan eens slik ik de brok in mijn keel weg.
Als C me dan even niet sms't, en me rust gunt, dan overvalt een ander gemis mij. Een gemis van zijn aandacht. Tja, leuke dingen wennen snel. Al is het maar sms contact, het lijkt dat ik C constant bij me heb. Waar ik ben, is mijn gsm. En met mijn gsm ontvang en verstuur ik sms'en. Al mag er nu gauw menselijk contact op volgen.
Ik hunker...
"Ik mis je aandacht." bericht ik hem. "Dat is eerlijk en open van je. Niet bang om dat te zeggen dan?" informeert c. "Pf. Tgoh. Ik heb er niet bij stil gestaan." antwoord ik naar waarheid.
"Wat geduld toch doet..." meent C. Zucht... Bai zijn geduld was op.
Ik moet hier mee stoppen. Ik moet stoppen met dit. Ik moet stoppen met de gelijkenissen te zien.
Dit schrijven gaat me vlot, maar pijnlijk af. Herinneringen spoken. Pijn snijdt. Eenzaamheid valt. Verlangen roept. Me op iets of iemand anders concentreren blijft niet lukken.
C stuurt het gesprek de erotische toer uit. "Heb je eigenlijk sexy lingerie?" vraagt hij. "Wat is sexy he. Ik heb enkele leuke slipjes. Bh is moeilijker in mijn maat." reageer ik. Ik heb geen kleine cup. "Sexy is kant of doorschijnend." licht C toe. "Wel, ik heb nu een roodje aan met kant." ben ik stout. Het windt hem op. Het doet mij verlangen. Verlangen naar seks, intimiteit, tederheid. "Verlang ik ook naar," vertrouwt C me toe, "plagen."
Ik ga slapen, de deken op mijn naakte huid, de hond aan mijn voeten. De kater tussen mijn benen (op de deken) Ik mis een lichaam, waar ik me mag tegen flokken. Beschermende armen om me heen. Streling over mijn haren. Ik mis tederheid. "Bedankt C, dat je er was, dat je er bent." stuur ik hem nog. "Geen dank. Ik ben er graag. Daarom ben ik net D. Om steun te zijn." antwoord C. "Niet elke D steun iemand die ze van haar noch pluimen kennen. En ja, ik heb vreselijke nood aan lichamelijk contact. Menselijke warmte." geef ik eerlijk toe. "Het overkomt me niet vaak, maar ik heb een gevoel van alleen en eenzaam. Had ik je al gezien, ik vroeg je om bij me te slapen." Het knaagt. C gaat weer erotisch doen. "Ok, kom maar af." grap ik. "Stuk ongeduld. Niet nu, ik lig ook al in mijn bed. Maar ik denk wel aan je lichaam." is hij kordaat. Ik heb mijn bijnaam. Stuk ongeduld. Ik probeer donderdag te vervroegen naar woensdag. "We zeiden toch donderdag?" Opnieuw houdt C voet bij stuk. "Ja ja ok. Donderdag. Meneer de dominant!" geef ik lachend toe. "Je wilt niets liever dan een meneer de dominant." oordeelt C. Ja, quilty. "Dan ga ik mijn fantasie maar aanspreken. In mijn fantasie ligt er een sterke warme man bij mij. Ik lig genesteld tegen zijn borst." ga ik ff door. "Je wilt je veilig voelen..." oordeelt C. "En geborgen," vul ik aan. "en geliefd. Daarom dat ik van bondage en immobilisatie houd. Dat geeft mij een gevoel van veiligheid en geborgenheid." "Ook van vertrouwen. Je legt eigenlijk je leven in iemands handen." merkt C op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten