10 - sms-relatie?

Dit schattig schoolmeisje snakt naar een sessie. Naar gebruik, naar overgave, naar pijn en genot!

Als een donderslag bij heldere hemel komt een sms binnen: "Als je denkt dat ik dans rond mevrouw haar vinger ben je goed mis!" Hij doelt op de blog. (Heb ik intussen aangepast.) Eerst neem ik het grappig op. "Lol, ik weet het niet. Ik ken je niet." "Dan moet je zeker zo een uitspraken niet doen!!" Dit komt heel boos over. "Ge moet je niet kwaad maken wi!" ben ik me nog niet heel bewust wat ik misdaan heb. "Of toch! Thx voor de feedback :-)" c reageert immers op mijn schrijven. "Neen... Ik moet idd niks... Fuck de feedback. Mss tot nog eens." Haakt hij af? Heb ik zijn ego gekwetst? "Geen respect, ook heb ik je geen enkele toestemming gegeven om de naam c te gebruiken." legt hij me uit. "Ik ben brat. Heeft niets met respect te maken. Maar kijk, als je er zo over denkt..." ga ik mee in conversatie. "Brat daagt uit, met respect en tast grenzen af. Het is geen excuus om erover te gaan en dan zeggen, Ja, maar het is ok, ik ben brat!" wijst hij me aan.
"Waar val je nu eigenlijk over? Omdat ik mijn mening geef?" Ik ben me nog steeds van geen kwaad bewust. "Heb je gevraagd om m'n naam of alias te gebruiken?" wijst hij me opnieuw aan. Hij heeft een punt. "Je mening mag je altijd geven, ik ben het er niet mee eens. En dat kon je me persoonlijk zeggen voordat je het je blog opgooit." sms't hij verder. "Ja sorry wi." ben ik wat de mond gesnoerd. Ik pas de blog aan. Hij heeft een punt, en ik heb geen zin in zever. "Spijt komt te laat he." oordeelt hij. "Tot nog es..." laat ik me niet doen. "Ik ben er gerust in. Ik ben een vrije vrouw toch?" gebruik ik zijn woorden. "Hoe maak je het goed?" vraagt hij. Euh? Ik? Goedmaken? "Ik bedoel, hoe verdedig je je? Laat je je zo gemakkelijk doen?" vraagt hij verder. Verdomme waar is die bij bezig? "Een vrije vrouw maar een klein subje." volgt er nog. "Ik hoef me niet te verdedigen!" ben ik kwaad. "Dan niet." gaat hij niet verder. "Maar ik heb wel de blog aangepast." tracht ik te paaien. "Dat is mooi." merkt hij op. "Beschaamd dat je contact hebt met me?" voel ik me onzeker. "Heb je het gevraagd?" vraagt hij. Wat gevraagd? "M'n naam, en kijk eens... De brat past het aan." vervolgt hij. "Zeg motje. Ik ben je subje niet e. Ik hoef me helemaal niet te verantwoorden naar jou." laai ik. "Wat had je gedaan dan? Me gestraft? Denk ik niet e..." ga ik verder.
 "Je hoeft me ook geen foto's van je te sturen in een kooi als sletje. Maar je doet het toch." Een foto die ook hier in het dagboek terug te vinden is. "O er zijn zat mogelijkheden je vanop afstand te straffen!" reageert hij op mij. "Je hebt invloed..." geef ik aan. "A ja? Maar je hebt dat recht niet!" beantwoord ik zijn reactie. "Pas op he, hoe dichter je bij me komt, hoe feller ik reageer!" lijk ik hem te waarschuwen. "Vanaf 16u stuur ik niet meer tot maandag ochtend. Had je braaf geweest, had ik ms nog iets gestuurd maar tjah..." bericht hij. "En hoe feller ik terug reageer!" komt er nog antwoord op mijn opmerking. "Pf, dat wist ik toch al dat je niet ging sturen." doe ik stoer. "Ik was echt van plan je nog iets te laten weten ofzo maar tjah." geeft hij aan. "Ja ja bla bla" ga ik verder. "Boem boem." neemt hij het laatste woord. "Ik hou me wel bezig." laat ik me niet doen. "Ik ook, geen probleem." reageert hij weer. "Ik kom dus dicht, bedankt voor de info." merkt hij op.
Damned... Ik heb onbewust mijn mond voorbij gepraat. "Fuck you. Ik ben vrij en gedraag me vrij. Ik ga en sta waar ik wil!" ga ik weer op. "You wish to fuck me, in your dreams." blijft hij niet loslaten. "Ik zoek wel elders!" reageer ik als een klein kind. "Have fun." wenst hij me. "Schattig schoolmeisje/rebelse brat. Mooi contrast." meent hij. "Je ga me niet paaien wi. Ik sluit me af! Neh." Ik wil hem niet dichter laten komen. "Zonde maar ok. Kruip maar in je schulp." Hij gebruikt wat hij al weet. "Je raakt me niet!" doe ik stoer. "Natuurlijk niet... natuurlijk niet." kraakt hij me. "Rotzak!" maak ik hem uit. Hij wint. "Je bent een schatje." geef hij aan. Zou hij het weten? "Onnozelaar." ik kalmeer. "En het is rotzakske." verbetert hij. Ik heb echt wel iets met rotzakken he.
"Ik weet dat je afstand wilt, dat is makkelijker om die dagen door te komen. Ik loop niet weg." troost hij. Ja, klopt, ik voel hoe ik me laat meeslepen, terwijl mijn angst me vertelt vorozichtig te zijn, dit kan plots zomaar ophouden. Mijn onlangse ervaring, mijn gevoel in steek gelaten te zijn, is er nog. "Nee, ik snak naar een sessie. Ik wil weg! Ik stuiter ongecontroleerd." weiger ik toe te geven. "Ga naar de zee... Kijk... Adem in en uit, waai wat uit." raadt hij aan. "Lol, om me weer in het water te zetten?" grap ik. "Ik zei naar... niet in." "Pf..." 'k voel me uitgeblust. "Ik ben er nog..." merkt hij op. "Ja?" en? "Ja." "Ja; ik bedoel, dat helpt me niet van mijn ambetant zijn af he." licht ik toe. "Mijn gestuiter, mijn ongeduld." vervolg ik. "Waarom dan van rotzak naar onnozelaar gaan?" Deze vraag beantwoord ik hem niet. "Wat heeft dat er nu mee te maken?" snap ik niet. "Je hebt controle, je kan je hernemen. Je stuitert maar in een doos... Je kan je beheersen.(met moeite)" probeert hij. "Jach? Ik ben niet mee..." ik snap nog steeds niet waar hij heen wil. "Je hebt nood aan een sessie. Je stuitert. Maar je zakt niet in elkaar, je bent een sterke vrouw, je hersenen en je hart praten met elkaar. Ipv je hart dat het overneemt en dat je ineenstort." legt hij me geduldig uit. "Ik laat mijn hart nu even niet toe. Ik weiger om als een hoer naar de eerste de beste te gaan." reageer ik. "Dat moet! Je bent beter als dat! En je bent ook sterker en dat voel je nu." beaamt hij. "Zou kunnen." onzekerheid knaagt. "Zeker van." krikt hij me op.

Opnieuw spookt het diep in mij. Hoe in godsnaam kan ik me zo laten meeslepen? Enkel sms... Ben ik te open? Of gewoon naiëf? Is het zijn aandacht? De intensiteit? De gesprekken, het heen en weer sms, gaat intens en diep, en dan weer oppervlakkig. Een kennismaking... Tracht hij me in te palmen? Of is het ik die het gewoon toelaat?
Hij doet me niet niets. Hij krikt me op, ik voel steun... Hij doet moeite binnenin me te kijken. Hij merkt aan mijn reactie, of manier van reageren als ik met iets zit. Hij vraagt om uitleg. En ik geef het hem.
Een sms-relatie lijkt het...

"Wat is een sessie volgens jou? Wat houdt het in?" is hij nieuwsgierig. "Een sessie kan vanalles inhouden. Ik heb gewoon iemand nodig die me domineert. Die me op mijn plaats zet. Die me een spanking geeft of voor straf in de hoek zet. Gewoon vastgezet worden op een stoel, geblinddoekt, gag, kan al voldoende zijn. Er zijn zoveel dingen die me aanspreken." antwoord ik. "Vooral vernedering/immobilisatie merk ik." is zijn conclusie. "Mja, als dat onder de noemer vernedering valt." denk ik.

"Hou je goed, ik denk aan je..." krijg ik nog voor hij buiten het land is. "A, dat is lief. Ik denk ook aan jou! Knuf." reageer ik spontaan zonder na te denken.