20 - zo...

Up and down,
links en rechts,
heen en weer...
Ik lijk wel op een roller coaster te zitten.
Een stap verder in de relatie,
een gans andere dimensie,
opnieuw een zoeken...

Mijn Dom, Sir... Er is wederzijdse liefde, die we elkaar tonen, en uiten...
Intussen, 3 maandjes samen, heeft hij mij als zijn trainee gevorderd. Dat de voorbije periode niet altijd even soepel verlopen is, is niet meer dan normaal. Meer nog, we zijn voorbij het voorzichtige aftasten, en tonen meer en meer wie we zijn. Scherpe kantjes komen aan de oppervlakte.

Zo had Sir, enkele weken terug, naar mijn mening te hard uitgevlogen tegen mijn oudste. Hij is zich van geen kwaad bewust. Ik reageerde nogal fel. Gelukkig hebben we het kunnen uitpraten en plaatsen.
Zo hebben we vorig weekend een workshop gegeven, waar een Domina aanwezig was. Hypernerveus liep ik. Ik heb nu eenmaal geen goede herinneringen aan iemand er bij, en dat laat zich nog steeds voelen.
Zo hebben we ook samen gedanst, op de trouw van mijn zus. Gedanst!!! Mijn Sir kan dansen. Heerlijk om in zijn armen te mogen zweven. Al toon ik ook daar niet echt het volgbare subje te zijn.
En zo ben ik gister weer es over de rooie gegaan.

Sir heeft nog een subje. Sir gaat graag door, hij heeft het nodig, om keihard te meppen. Ik ben echter niet zo maso ingesteld. Dus laat ik hem toe af en toe met subje s af te spreken. Houden van is immers loslaten?
Ik heb het er kei moeilijk mee. Angsten spoken door mijn hoofd. Wat als zij beter blijkt dan ik ben? Sir stelt me steeds opnieuw gerust. Dat ik op de eerste plaats sta. Dat zijn hart bij mij ligt. Steeds opnieuw tracht ik mezelf te overtuigen dat ik me er bij moet neerleggen, toelaten, vertrouwen...
Negatieve herinneringen nemen nog te veel de bovenhand.

Ik ga met mezelf het gevecht aan, elke dag opnieuw, soms om de kleinste dingen.
Zo heeft Sir ook mijn opdracht verzwaard. Tot nu toe moest ik enkel elke werkdag om 7u een sms sturen. Sinds maandag moet ik elke werkdag, niet enkel om 7u berichten, ook om 8u moet ik berichten, en opstaan, uit bed komen. En net dat valt zwaar.
Gister ben ik gefaald in mijn opdracht. Plus dat ik wist dat Sir naar sub s ging.
Te veel negativiteit kwam bij me binnen.

Wat tref ik het toch met een man met zoveel geduld en begrip.
Gister had ik hem alle redenen gegeven om te breken met me. Toch deed hij het niet.
Vandaag voel ik me nog geen 100%. Daarvoor ben ik gister te diep in de neerwaartse spiraal gegaan. Mijn klim naar boven wordt niet bepaald vergemakkelijkt door andere omstandigheden.

Ik verlang,
ik verlang naar mijn Sir.
Ik verlang om door hem es goed aangepakt te worden, hard en streng.

Tot nu toe houdt hij zich nog steeds in voor me. Gelukkig kan hij zich uitleven bij subje s, wie ik best wel dankbaar ben.