Als het kriebelt moet je sporten. Echter, ik heb geen sport kriebels. Af en toe word ik overvallen door gemis. Gemis om warmte, intimiteit, gemeende knuffel. Gemis om bdsm, spanking, en al het bijhorende.
Ik heb dan 2 keuzes. Ik spreek iemand aan, al dan niet uit mijn minieme vriendenkring. Vanilla of kinky. Om de noden te voeden. Zo hoog is mijn nood 'momenteel' niet.
Of, ik stel mij open, leg contacten, streef naar mijn verlangen, werk ik me naar mijn doel toe. Dit neemt tijd in beslag. Maar eens dit is ingevuld, geeft dit heel wat meer voldoening naar mijn verlangen.
Moeilijk mens als ik ben, nogal vasthoudend aan bepaalde punten, zou dit wel es heel lang kunnen duren vooraleer ik, bij wijze van spreken, mijn prins in zijn witte cabrio tegenkom.
Om een of andere reden, maak ik er niet van. Ik lijk tijd zat te hebben, voel me allerminst hopeloos, en vertrouw op het lot.
Hier en daar, reageer ik op advertenties. Enkel ad's die mij aanspreken. Af en toe volgt er een ontmoeting. En daar blijft het bij, het blijft heel vaak bij die ene eerste ontmoeting.
Waarom?
Tja...
Niet om de spreekwoordelijke klik, want ik klik gemakkelijk.
Wel om het diepere.
De ene gaat al dommen van zo hij me ziet, de andere zie ik dan niet als Dom.
Mijn gevoel, mijn zesde zintuig, waar ik heel sterk op vertrouw, toont mij de richting aan. Een richting die ik volg. De mij aangegeven richting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten