3 - over hokjes en vakjes


Begin volgend jaar word ik er 38. Niet meer piepjong he. Maar daar wil ik het nu niet over hebben.
Ik ben ongeveer 10 jaar thuis aan mutualiteit. Is al een eindje he. Maar ook daar wil ik het nu niet over hebben.
Ik bezoek al jaren een psychologe en psychiater. Nog iets waar ik het niet wil over hebben.
Waar ik het niet wil over hebben, geeft wel aanleiding tot waar ik het wel wil over hebben.

Een mailcontact, waar ik slechts enkele dagen mee mail, stopt me in een vakje.
Enkele dagen he!! Terwijl ik enkele jaren tel.
In een vakje, waar de psychologe nog geen antwoord op heeft!
Een vakje, gebaseerd op enkel wat heen en weer gemail, en enkele zinnen, volledig uit de context gegrepen. Heen en weer gemail, en mijn blog, die begot niet mijn ganse levensverhaal vertelt.

SD: "Tutoyeren mag je met je hond doen, verwaand nest. Mij spreek je altijd aan met U of Mijnheer, een teken van respect. Voor elke ontmoeting geld een strikte dresscode, ook voor de eerste kennismaking. Die dresscode word steeds geinspecteerd, en bij niet naleving kan je direkt naar huis."

Met al de mensen om me heen, die me raad en daad geven, ga ik al in weerwoord:
"Wat betreft uw dresscode, ik kan en ga niet beloven hier op in te gaan, aangezien u mijn Dom niet bent. Ik ben er van overtuigd dat u mij hierin begrijpt.
Ik zie de next steps als volgt,
samen iets gaan drinken, op neutraal terrein, kennismaking, kijken hoe het klikt.
Klikt het niet, houden we het bij 1 drankje. Klikt het wel... dan zien we wel hoe het verloopt.
Ik houd alles in de hand. Ik beslis, ik heb de touwtjes in handen.
Heb ik interesse in u als mogelijke Dominant, dan vraag ik u. Aan u natuurlijk om hier al dan niet op in te gaan.
Ik wil vrijblijvend afspreken.
Eens ik u als D vraag, en u mij aanvaardt als sub,
tja, start de consideration he. Is het elkaar iets dieper leren kennen, aftasten, enz.
En geef ik beetje per beetje de touwtjes uit handen.
Ik heb tijd nodig om iemand te leren kennen en te gaan vertrouwen. Maar ook daar kan u mij ongetwijfeld in volgen?"

Hij begrijpt: "Misschien niet het antwoord dat ik verwachte, als ik al een concrete verwachting had, maar wel een sterk onderbouwd antwoord. Ik begrijp en respecteer je logica. Ik heb de indruk dat je inmiddels weer sterk, en met beide voeten op de grond, staat. Goed zo!
Dat jij de touwtjes in handen houd is wel niet vanzelfsprekend om te horen voor me, maar je hebt natuurlijk wel gelijk. In the end, it's always the sub's choice. Dat is wat het uiteindelijk zo waardevol maakt. Toch moet je een beetje een brat zijn om het er zo in wrijven ;-)
Ook op jou basis, ga ik nog altijd graag eens vrijblijvend iets met je drinken op neutral terrein. Vanwege het verkeer (zit nog in Brussel en E40 zit weer vast), is vandaag inmiddels een beetje utopisch geworden. Maar laat ons mail/contact houden, en dan komen we er wel uit voor een passende tijd."

Als hij al een concrete verwachting had?

Open en eerlijk: "U tovert een glimlach op mijn gezicht met uw mail, en toch voel ik enige achterdocht. U zou de eerste niet zijn die wil afspreken, om dan vervolgens toch niet te kunnen en volledig af te haken.
Maar, ik gun u het voordeel van de twijfel. Het muurtje om mij heen laat momenteel niets door, dus ook hier zijn de verwachtingen nihil.
Ik heb in het verleden te gauw en te gemakkelijk de touwtjes uit handen gegeven, omdat ik te veel verlangde. Dat is nu het geval niet meer. 't Is te zeggen, ik voel me niet hopeloos op zoek, ondanks dat ik wel dolgraag terug in een vaste Ds wil stappen.
Dank u dat u mij (eenmalig dan) volgt.
Stel dat je toch mogelijkheid ziet vandaag, geef me gerust een seintje. Mijn 'agenda' is leeg."

Enkele uren later lees ik dat hij op komst is. Brussel, Gent, Jabbeke, ...
Samen met: "nog nooit meegemaakt. Wat een beoordelingsfout!"

Vol schuld ben ik: "Ik heb enkel een desktop, geen laptop, geen smart phone, wel een simpele gsm om te bellen en te sms'en.
Mijn pc was uit, en zo heb ik uw berichten niet meer gelezen.
Getver, ik had u mijn gsm nr moeten geven.
O nee, en nu hebt u zo een eind gereden, nutteloos...
Verdomme
En of het me spijt."

"Ik zal me maar van commentaar onthouden en troosten met het idee dat je karakter beter nu uitkomt dan later.", krijg ik een hokje.

Ik excuseer me nogmaals: "Ik begrijp heel goed dat je me niet geloofd, ik vind het spijtig.
Mijn gevoel was wel goed naar u toe, nu zit ik hier kwaad op mezelf, me te vervloeken en te verfoeien.
Ik zou dit heel graag goedmaken, als u mij dit toestaat.
Als antwoord uitblijft, zal ik er mijn conclusies uit trekken.
Straks, sluit ik mijn pc af,
ik lees morgen al dan niet.

"Ik geloof je wel.
Ik stel enkel vast dat je zei:
quote
Stel dat je toch mogelijkheid ziet vandaag, geef me gerust een seintje. Mijn 'agenda' is leeg.
unquote
en dan uren niet meer naar je mail kijkt. Daarvoor mag je je schuldig voelen.
Misschien komt dit omdat je momenteel met je demonen vecht en/of in jezelf opgesloten zit, en ik dat geval wil ik je wel excuseren.
Ik vermoed sterk, gebaseerd op je blog en mails, dat je professionele hulp nodig hebt. Als je die al krijgt, doe er dan mee voort en geef ze toegang tot je blog. Anders raad ik je aan die professionele hulp te zoeken. Ik, of een andere Dom, zal je niet echt kunnen helpen en je waarschijnlijk naar meer miserie leiden. Dat wens ik je niet toe (hoogstens dat je ook eens 5 uren verkwist met wachten op iemand die niet opdaagt).
Ik zie niet in hoe je dit goed zou kunnen maken, en eigenlijk hoeft dat ook niet.
Al het positieve dat ik over je dacht / schreef op de chat en mail blijven wel waar, en ik wens je dan ook veel sterkte en al het beste in de toekomst," krijg ik er een hokje bij.

"Toch een laatste raad.
Raar genoeg is het voor een mens moeilijk om zijn eigen gemoedstoestand, en bijhorend gedrag in the schatten (b.v. iedereen ziet dat iemand op een burnout afstevent, behalve de persoon zelf). Spreek eens met een paar mensen die je goed kennen en die je vertrouwt, en vraag eens om eerlijk te zeggen hoe zij denken dat je in je vel zit tegenwoordig. Misschien zit je minder ver in je verwerkingsproces dan je denkt, en is het beter, voor jezelf en voor de mensen om wie je geeft, om het nog even wat rustig aan te doen voor je de draad weer oppakt." is mijn 3e hokje. 

"vergeten:herlees even je blogpost 'leeg zwart gat':
"Ik spreek af, om dan af te haken en spijt te hebben... Ik word als wispelturig bestempeld. En ik ben het ook... trok ik andere mensen mee in mijn storm, om hen dan onthust achter te laten"
Voor mij leek dit nog geen voltooid verleden tijd." en daar komt nr 4!

En dan,
dan zeg ik hem mijn gedacht!!


Sir
met alle respect,

1) je kent me niet, je weet niet van waar ik kom,
Waar ik me dan toch wel afvraag van waaruit je reageert.

2) Ik kom uit een moeilijke periode,
maar gister heeft daar helemaal niets mee te maken.

Trouwens, ik persoonlijk wacht steeds op bevestiging vooraleer ik me een uur ver verplaats. Ms een raad naar u toe?

Ik ken mezelf goed genoeg, ik ken mijn eigen gemoedstoestand perfect, en weet daar naar te handelen.
Indien nodig trek ik aan de alarmbel. Ms ff de blog van +- 17 april lezen?

Spijtig,
spijtig dat je concludeert zonder het ganse verhaal te kennen.

Maar, om u te citeren, goed dat het nu gebeurt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten