23 - punt

Hij is niet klaar voor binding, hij is niet klaar voor relatie. Heb ik verkeerde signalen uitgezonden? Ik blijf mezelf de vraag stellen. Bij mijn weten, lessen getrokken uit voorgaande dingen, ben ik de rust zelf gebleven. Aangezien hij dagelijks contact opnam, nam ik daar geen initiatief. Ik gaf wel mijn kinderloze momenten door, waar hij dan al dan niet zijn agenda kon naar aanpassen of inschikken. Ik vroeg noch om meer, noch om minder. Uiteraard is emotionele betrokkenheid niet uit te sluiten. Maar van liefde kon nog geen sprake zijn, laat staan binding. Ik was al helemaal niet van plan om te overhaasten.
Vriendschappelijk contact is wel een optie. Ik twijfel heel sterk of ik dit wil. Meer nog... Ik weet TE goed wat ik wel wil.
Toch lijkt het me niet te lukken. Het willen en kunnen liggen weer es mijlenver uiteen. Dit komt steeds weer, in diverse hoofdstukken. Het hoofdstuk relatie, D/s, werk...
Is het me niet gegund?
Maak ik verkeerde keuzes?
Pak ik het verkeerd aan?
Desondanks heb ik weer een heel duidelijke ad gezet. Op de reacties die komen, ben ik open en eerlijk, verwijs ik naar mijn blog.
Het geeft een heel onstabiel beeld van mezelf. Wat nu net niet mijn streven is. Wat mij, mogelijk door mijn toedoen, gewoon steeds weer overkomt.
Vol angst en onzekerheid, wacht ik het niet meer reageren af.

Ik hoef geen pure liefdesrelatie waarin men elkaar opslorpt. Wel wil ik bij mijn evt D terecht kunnen en mogen met allerhande akkefietjes. Akkefietjes die ik tegenwoordig heel sterk voor mezelf houd. Ik heb tijd nodig om te gaan vertrouwen. Vertrouwen om te mogen en te kunnen bouwen. Vertrouwen dat er een mogelijkheid is tot langdurig contact. Want geloof me, het is weg.

Langdurig lijkt niet op mijn lijf geschreven te zijn.