Deze ochtend had ik een afspraak met de gyneacoloog. Redelijk vroeg, om 8u. De ganse week al zie ik er tegenop. Gister kruip ik moe in bed, vannacht lig ik wakker, deze ochtend voel ik me helemaal niet lekker, hoofdpijn, buikpijn, misselijk. Ik besluit de afspraak te laten varen. Een geluk bij een ongeluk die ik wel met beide handen aangrijp. Slecht karakter he.
De sms die ik uitzonderlijk voor 7u moest sturen, is niet vertrokken. 'Overslapen' gebruik ik het excuus. "Straf..." is zijn enige reactie. De laatste straf sessie had hij mij al gezegd dat de volgende straf er uit zou bestaan me te negeren. Lap he, 't is van dat. Hij negeert me. Hij reageert niet op sms, hij reageert niet via facebook. Hij volgt wel mijn uitingen daar, like't anderen hun reactie op mijn post, maar ik krijg niets. O wat wil ik hier graag tegen in gaan. Ik wil hem uitdagen, grenzen aftasten. Maar ik doe het niet. Ik doe het niet omdat ik wel es voorbij mijn eigen grenzen zou gaan, ik zou te ver gaan, en ik zou toch maar verliezen. Ik zou het zo ver drijven, dat ik mijn lief zou verliezen. En dat is het niet waard. Trouwens, hij zou er toch niet in meegaan. Hij is daarin heel wat consequenter dan ik ben.
Ken je Dom. Dom kent zijn sub. Wat een samenspel he :-)
Net las ik nog in de blog van poppemieke. Die heeft het ook wel getroffen he. Al is zij iets sterker dan ik als het over het dagdagelijkse leven gaat. Zij is het huisvrouwtje, de babygirl, de sterke sub van haar Dom. En ze geniet van haar leventje!!!
Kon ik het maar. Kon ik mezelf maar zo ver brengen, om mijn huisje op en top tot in de perfectie te hebben. Had ik maar wat meer kracht om mezelf een schop onder mijn kont te geven als het nodig is.
Niet dat ik niets doe, ik ben al heel wat gegroeid sinds enkele jaren.
Na de crash vorig jaar, heb ik enkel maar gevochten, en vecht ik nu nog om plooien glad te strijken.
Er is gelukkig al heel wat positief veranderd.
Ik merk bij mezelf, wat ik ook doe, ik doe het met Sir in mijn achterhoofd.
Hij houdt van rust, verwacht een opgeruimd en net huis, hij wil een trotse sub, die zich vrouwelijk kleedt. En daar tracht ik in mee te gaan.
Hij hoeft me er niet steeds om te complimenteren, soms voel ik zo aan dat hij tevreden is. Als ik twijfel, dan vraag ik er om. Hem tevreden stellen doet mij goed.
Er is geen wekelijkse sessie, geen wekelijks bdsm spel.
De machtsverhouding Dom sub, loopt wel constant als een rode draad mee in elke stap we zetten. Of we nu samen zijn of niet. Soms subtiel, soms duidelijk zichtbaar. Nooit anderen choquerend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten