16 - vertrouwen

"Vertrouw me."
Hoe vaak heb ik het niet gehoord? Hoe vaak is het me niet gezegd.
Achteraf blijkt dan dat geen een, niemand te vertrouwen is.

Iemand die ik al meer dan een jaar ken, iemand die ik heel veel heb toevertrouwd, die persoon heeft mij in steek gelaten toen ik op hem rekende.
Meer nog, die persoon heeft meningen gevormd zonder enige kennis, die meningen rondgebazuind, en andere personen in diskrediet gebracht.
Via via kom ik het te weten.

Een ander persoon, met wie ik een goed contact had, ook hij heeft mij dingen wijsgemaakt. Mij heeft hij dingen verteld, die hij geheel anders gaan handelen is tegen iemand anders. Ik voel me teleurgesteld, maar vooral belogen.

Eerlijkheid en vertrouwen, iedereen draagt het zo hoog in het vaandel, maar als het er op aan komt is niemand eerlijk, is niemand te vertrouwen.

Ik voel mij afhaken, afkerig komen zelfs,
ik voel mij er een punt achter zetten.

Ik heb de behoefte niet meer aan een relatie, waar ik mij opgeslorpt voel.
Ik heb de behoefte niet meer aan spel, waar allerhande verplichtingen rondhangen.
Ik heb de behoefte niet meer aan intimiteit, noch het verlangen en smachten er naar toe.

Meer nog, die ene persoon, die voor mij als rode draad hierdoorheen loopt, enkel die is nog welkom bij mij.
Omdat ik van hem nu wel die duidelijkheid heb, omdat er van mijn kant nu wel afstand is,
omdat er enkel af en toe vriendschappelijk contact is,
en vooral omdat we elk ons eigen weg gaan.

Momenteel is dat precies waar ik me goed bij voel.

"Vertrouw me."
Ik vertrouw niemand meer.
Ik vraag niemand meer mij te vertrouwen.
Vertrouwen moet groeien,
vertrouwen moet je ervaren,
vertrouwen doe je samen.