6 - aankomende lente

Tot welke ommekeer kan een time-out soms leiden? Tenminste, als het aan die time-out ligt. Zoals zo vaak zullen het weer verschillende factoren samen zijn die het geheel vormen.
Mijn eigen zalige ik, die geniet van de aankomende lente. Ik focus me meer op mijn kindjes, mijn huisje en mijn bezigheden. Ik ga geen contacten uit de weg, maar ik heb het idee dat ik nu meer dan ooit selecteer. Ik ga voor een zekere diepte in gesprekken, spontaniteit, aangenaam gevoel. De rest blok ik af.
Ik ga niet meer op losse spelcontacten in. Als ik merk dat er geen mogelijkheid tot groei is, dan hoeft ook dit niet meer voor me. Huidige vriendschappen zullen puur blijven.
Ik voel stabiliteit in mijn dagelijkse zijn, in mijn emoties, in mezelf. Van hieruit ga ik verder de stabiliteit opzoeken.
Het virtuele contact met J is alvast tot een heel kort real contact gekomen. Mij reeds een voorstelling gemaakt te hebben van J, is dit alleen maar bevestigd. Ik heb hem real ontmoet zoals ik hem virtueel heb leren kennen. Just him self. Er zullen verder vriendschappelijke ontmoetingen volgen.
Er staan nog virtuele vriendschappen tot real contacten te komen. Contacten waar ik tot nu toe een aangenaam gevoel bij heb. Anders had ik het contact al afgebroken.
Wat er uit vloeit? Dat zie ik wel. Laat het beginnen met een zekere wederzijdse vriendschap, een opbouwende kennismaking, en aangename momenten. Verder durf ik momenteel niet echt te kijken.
Ik laat het zichzelf uitwijzen.
Zonder verwachtingen, zonder hoop, zonder ik weet niet wat allemaal, ga ik ervoor.

Ik weet wat ik wil, hoe ik het wil. Ik blijf overtuigd dat mijn prinselijke Dom ergens rondhuppelt. Op een geheel onverwacht moment zal ik in zijn armen huppelen. Om dan samen een pad vol heerlijkheden te ontdekken.

Ik blijf positief denken.

Het gaat hem niet meer om de vraag: "Aan wie geef ik mij?" Het gaat hem meer en meer om de vraag: "Welke Dom geeft zich aan mij?" Welke Dom toont mij zijn zwaktes en emoties? Wie stelt zich open naar mij toe? Wie geeft mij het vertrouwen, dat hij het vertrouwen waard is.
Het gaat hem voor mij zoveel dieper dan enkel lust en samen bdsm doen.
Het gaat hem om een groei, naar en in elkaar.

Ik lees soms, over bdsm, dat het een spel, een hobby is.
Ik snap het nog steeds niet.
Seks is toch ook geen spel?
Seks is een uiting van liefde, genegenheid, een zekere binding naar elkaar.
Zo zie ik bdsm ook.
Voor mij is bdsm, een onderdeel (als ik het zo mag noemen) van een relatie. Een noodzaak. Een uiten van vertrouwen naar elkaar toe. Iets dat door liefde gedreven sterker en intenser beleefd wordt. Uit liefde worden grenzen verlegd. Uit liefde ga je immers dieper en verder dan het algemene.

Dit is helemaal niet te vergelijken met het spelcontact dat ik met A heb.
Met A kan ik de ultieme top, het ultieme genot niet bereiken. Dat kleine sprankeltje met zoveel betekenis is er niet, en zal er ook nooit zijn. Bij mezelf heb ik dat ondervonden tijdens de speelavond. Met A ga ik nooit zo ver en zo diep kunnen gaan als ik bv met DI kon. Dit ligt helemaal niet aan A, gewoon aan de situatie.

Ach, een goede relatie is een zekere zeldzaamheid. Een goede relatie is iets waar je dagelijks moet aan werken, geven en nemen, een blijvende inspanning die leidt tot een zekere spanning (in de positieve zin) om over te gaan tot ontspanning.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten