Een gewone doorsnee man. Een man die ik (durf het wel te zeggen) behoorlijk goed ken. Al heb ik weer een andere kant van hem gezien.
Het gebabbel die ik op chat ervaar, heb ik nu real ervaren.
Springend van de hak op de tak... ik had alle moeite om te volgen.
Diepere vragen leek hij moeilijk te kunnen beantwoorden.
Verwachte actie werd niet ondernomen.
Verwachtingen werden niet verwoord.
Was het angst die hem leidde? Stelde ik mij te zelfzeker op?
Na een urenlang gesprek, heb ik hem vriendelijk de deur uitgewerkt. De vermoeidheid was toegeslagen bij mij. Ik had stof tot nadenken.
Een slapeloze nacht heeft mij bevestigd wat ik al langer wist. Ik zie in hem geen Dom. Ik gedraag me niet als sub. Integendeel, ik stel me, zelfzeker, daag hem er mee uit.
Spijt? Nee!
Ik weet nu wel dat ik er een goede, trouwe vriend bij heb. Een vriend waar ik alles aan kwijt kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten