Ik verwacht geen antwoord. Ik hoop alleen maar.
Ik haat onwetendheid. Ik loop ambetant, niet wetend hoe me te gedragen.
Gister middag, kon ik mijn denken op pc gooien.
Vandaag had ik een gourmetje met familie, en kon ik het opnieuw van me afschudden.
Maar nu. Het huis is stil en leeg. Gedachten overspoelen me.
Ja, ik mis zijn aandacht.
Ja, ik besef mijn fout. Mijn ongeduld. Mijn gebrek aan vertrouwen.
"Hoe kan ik het goedmaken?"
"Mis je."
Reactie blijft uit.
Vrijdag had hij me eigenlijk al gezegd amper tijd te hebben het weekend. Ik houd me ff vast aan morgen.
Zijn "misschien" heeft mij onduidelijkheid gegeven. Krijg ik morgen duidelijkheid?
Eigenwijs stuk he ben ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten