3 - dip


Moeilijk, zo moeilijk, ik voel me zo verdomd slecht, en ik blijf me vastgrijpen om niet te vallen. Als ik val, val ik diep!! Heel diep. De deken van positief zijn verliest zijn vorm, het lukt niet meer om nog langer te verbergen en sterk te zijn.
MrH, het lijkt heel moeilijk om met hem af te spreken. Dan enkele persoonlijke dingen die verdomd zwaar vallen. Mijn oudste dochter die het moeilijk heeft. Ik voel zo veel dingen op me afkomen, ik kan het niet meer tegenhouden, en ik voel me er zo alleen voor staan. Emotioneel valt zo zwaar. Stel ik mijn verwachtingen te hoog?
Ik zou zo graag verdwijnen, niets meer voelen, gewoon er uit. Geen emotionele pijn, geen niet-ingeloste verwachtingen, geen gevoel van alleen zijn.
Ik zou zo graag ontzorgen, mijn alles uit handen geven, ontlasten. Het is te veel aan het worden om dragen.
Het alleen zijn knaagt en weegt door, maar ik weiger me in de eerste de beste zijn armen te storten. Als er dan iemand mijn pad kruist die het goed meent ben ik te bezitterig. Onbewust maak ik dingen kapot. Bang om te verliezen, graag zien afdwingen.
Gelijk mijn kindjes hun mama nodig hebben, zo heb ik ook iemand nodig. En gauw...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten