11 - vlijmscherpe messen

Zondag avond is Hij binnengekomen. Hij had geen uur gezegd. Niet vermoedend welke bui boven mij hangt wil ik Hem gedag zeggen. Hij weigert. Hij weigert mijn verwelkoming als sub aan haar Meester. ik schrik. What the fuck?
En dan druppelen de eerste woorden op me neer. "Wat is dat allemaal op fetlife?" O jee... dit is niet in goede aarde gevallen. ik zoek de veiligheid van mijn hoekje in mijn zetel. Mijn vast hoekje. Ik barricadeer mezelf, ik scherm me af. Meester staat op een meter van me af. Hij torent boven me uit. Ik zie Hem van Zijn ene been op Zijn andere steunen, en het komt me grappig over. Dit is echter niet het moment om te schaterlachen. Al is het moeilijk om af en toe een glimlach te vermijden.
Hij gaat door met uitleg vragen.
"Meester, ik heb je niet willen blameren. Het is hoe ik het aanvoel..."
Zijn zwijgen zeggen me meer dan woorden.
De tv staat op, een komisch programma. ik voel hoe Hij mijn barricade neerhaalt, en tracht me af en toe op tv te focussen, om het Hem niet toe te laten.
Het helpt niet.
Woorden als, "je hebt geen respect voor me" komen als vlijmscherpe messteken bij me binnen en breken me. Ik hou het niet meer. Tranen banen zich een weg naar beneden. Ik kan met mezelf geen weg. Angst overvalt me. Verlies ik Hem? Ben ik zoveel te ver gegaan?
Hij wil een antwoord. Of ik me ga aanpassen? Ga ik mijn gedrag veranderen.
Te trots om toe te geven, weiger ik in eerste instantie te antwoorden. Ik wil ook geen beloftes doen die ik niet kan nakomen. Ik ben sub, maar ik ben brat. Een sterke brat. En net dat groeit soms uit tot rebelerend. Net dat is wat Meester niet wil.
Hij wacht nog steeds op antwoord.
Ik gooi me op mijn knieën, voor Hem, "Meester, ik ben je sub, laat me nog steeds je sub zijn!"
Tranen blijven uit mijn ogen druppen. Ik snik er bij.
Ik zit letterlijk en figuurlijk heel klein te wezen voor mijn Meester.
Hij aanvaardt. Hij aanvaardt mijn overgave. Ik snik nog meer, nog dieper.
Met een duim veegt Hij mijn tranen weg. Ze blijven echter komen.
Ik geraak niet gekalmeerd, en zit enkele uren te snikken. Van zo Meester wat aandacht geeft, lief doet, troost biedt, breek ik weer. Weer komen tranen... Hij is heel diep bij mij binnengedrongen. Hij heeft mij heel diep geraakt, heeft me gekraakt.
Ik bied Hem iets aan om te drinken. Koffie graag.
In de keuken, koffie zettend, tracht ik mezelf in de hand te nemen. Het helpt niet.
Meester vraagt me een 2e tas koffie. "Je biedt me die aan zoals een sub iets hoort aan te bieden." Ik voel hoe Meester de touwtjes in handen neemt. Ik haal opnieuw koffie, kleedt me in de keuken uit, en kom Meester, naakt de koffie brengen, om dan op mijn knieën met twee handen Zijn koffie te geven. "Goed zo." Ik blijf op mijn knieën zitten. Ze komen alweer pijnlijk aan te voelen, en ik vraag om een andere positie. Die krijg ik.
Aangezien ik al meer dan een week niet fit loop, me niet zo lekker in mijn vel voel, nu deze situatie heel sterk op me gespeeld heeft, geeft Meester aan me niet meer te belasten vandaag. Hij legt me een extra regel op. Hij vertelt me iets over slapen, dat je dat best in blokken van 3 uur doet. Aangezien 6 uur voor mij te weinig is, moet ik voor 9 uur slaap gaan. Dat wil zeggen, als ik om 7 uur 's morgens moet opstaan, dat ik om 22 uur 's avonds naar bed moet. Hij legt me een klok op. "Meen je dat nu?" reageer ik. Binnen in toch tevreden om de evolutie.
"Daarnaast wil ik dat je creatief aan de slag gaat. Je maakt een kussen, waar je op je kniëen mij iets kan aanbieden, maar waar je ook gaat op zitten, aan mijn voeten, als we S/samen zijn." Dit klinkt als muziek in mijn oren. Hij geeft mij een creatieve opdracht. Onmiddellijk zie ik diverse mogelijkheden. Ik kan wel 20 verschillende kussens maken. Ik krijg geen onbeperkte tijd. Na een nachtje brainstormen, besluit ik om een stuk te maken, die rap af is. Om daarna evt een 2e stuk te maken, waar iets meer werk aan is. Ik ga er 2 overtrekken van maken.
"Meester, ik verlang naar je." En Hij neemt waar Hij recht op heeft. Hij neemt mijn mond. Gretig val ik aan. "We gaan naar boven, ik wil je neuken." Hij neukt me als de slet die ik ben. Hard en diep, zonder zich om mijn orgasmes te bekommeren. Daarna bespeelt Hij mijn clit en kut, en forceert me het een na het andere orgasme. Hij vult mijn kut, mijn hongerige kut.
"Ben je nu voldoende gevoed?" vraagt Hij me. Argh, dit komt verkeerd binnen bij mij. "Treit niet met me!" reageer ik. Maar ja, mijn honger is gevoed. Zowel mijn lichamelijke als mijn mentale honger.
W/we nemen afscheid. Ik ga moe naar bed. Om een of andere reden slaap ik weer heel slecht. Toch gerustgesteld...