goedemorgen, goedemiddag
Gisteravond ben ik dan iets voor halfzeven 's avonds ter plaatse aangekomen.
Ff verwarring. Een station heeft een voor- en een achterkant. Ik stond netjes te wachten waar de bus me liet uitstappen, achteraan dus. T stond ook te wachten, waar ie de auto had geparkeerd. Vooraan.
Gescheiden door bussen en treinen,
samengebracht door sms'en en telefoneren.
Beiden komen we aan in de inkom hal.
"Hai", een kus, "alles goed?"
Pratend gaan we richting auto. In de auto barst het gesprek helemaal los. Beiden weten we immers waarom we elkaar ontmoeten.
T doet me uitvoerig zijn verwachtingen en verlangens uit de doeken. Ik lijk mer er wel in te vinden. Hij gaat geen vragen uit de weg, is open, straalt iets uit.
T, Caraïbische roots, hier heb ik een zwak voor.
Bij hem thuis aangekomen, stelt ie zijn huis voor mij open voor mij.
"Mijn huis is jouw huis". Heel gastvrij.
We nestelen ons in de zetel.
Hij is speciaal om koffie gegaan op mijn vraag. Ik snak naar een tas. Hm... lekkere koffie...
We zetten het gesprek verder. Zijn en mijn verwachtingen. Enkele niet getinte bdsm-zaken komen ook aan bod.
Het bdsm-gebeuren kan dingen boven halen die je diep weggestopt hebt. Dan is open communicatie heel belangrijk.
Op een bepaald moment heb je toch het gevoel dat alles is gezegd wat moet gezegd worden.
Dan rijst de grote vraag: "Wat nu?"
Tja, wat nu? Dan zit je daar met je verwachtingen, je verhaal, toch wel klaar voor de volgende stap.
Ik als initiatiefneemster in het contact naar T, ik heb alle beslissingsrecht of ik hem als mijn eigenaar wil.
Wat ik na dit gesprek, deze ontmoeting absoluut wil.
Ik kan mij vinden in zijn Dom-zijn. Het is iemand die ik gevoelens kan voor gaan koesteren.