12b - bdsm: een noodzaak?

Bdsm. Wat in godsnaam is het?
Een hobby? Een kink, to spice up? Een noodzaak?

Voor mij is het alvast geen hobby. Waarom niet? Omdat ik naar het onderliggende wil. Niet enkel een woord, een daad, een spanking. Maar elkaar aanvoelen, begrijpen zonder woorden. De lichaamstaal, een verandering in de ademhaling, een knik in de stem.
Een kink, to spice up, is ook niet de noemer die ik mij onder zie passen. Vanilla windt me niet op. Niet meer. Ik heb een iets andere stijl nodig om sexueel opgewonden te worden, een andere stijl om mij erkend en gewaardeerd te voelen.
Blijft over: een noodzaak. Thx Vadertje om dit te erkennen.

Bdsm is voor mij een noodzaak.
Dat heb ik maandag mogen voelen.
Ik had afgesproken met iemand. Laat het me voorlopig op 'speeldate' houden. Ik ken die persoon een jaar of 2 denk ik. Af en toe was er chat tussen ons. Hij in relatie, ik in Ds, hoorden we elkaar niet. Intussen zijn we beiden single, en hadden we beide een zekere drang.
Zonder enige verplichtingen, zonder vooruit te kijken, spraken we af.

Ik voelde me moe die dag, wat zenuwachtig, want hij had de spanning weten op te bouwen. Dit in combinatie met mijn 2 dametjes die aandacht vroegen...
Last van hoofdpijn, en een gevoel van een stijve nek, als extra,

Ja, hij wist wat te doen...
Rond een uur of zeven 's avonds was hij er, ietsje vroeger dan verwacht.
Het was heel lang geleden dat we elkaar hadden gezien en/of gehoord,
"Ik was vergeten hoe fijn je stem is." kreeg ik te horen.

Hij heeft mij een heerlijke massage gegeven. Ik ontspande al gauw.
Hij heeft mij verwend met een getrommel op mijn kont. Mijn borsten en tepels niet vergetend, zodat ik ze de dag erna nog voelde, werden onzacht behandeld.
"Je rusht wel gauw he."
Ja idd, ik gaf er aan toe.
Ik had dit weer es nodig.
Een ontspannende spanking, hoe gek moet je daarvoor zijn?

Bdsm is voor mij een noodzaak!

Dat heeft maandag avond bevestigd. Dat wordt door derden bevestigd.

We hebben zondag, Valentijn, terug afgesproken.
Happy Valentijn? Hm, voor hem ja, niet voor mij.

Ik ben zo eerlijk, of zo dom geweest om mijn goed hart te laten spreken, en een halve scheve schaats gereden erdoor. Ik kan niets verbergen, en ja, hij las het in mijn berichten.

Ik verwacht dus straf. Ik weet nu al dat het keihard gaat zijn voor mij.
"Je zal me al je gaatjes aanbieden." las ik gister.
Nee... "Niet anaal, dat is echt een harde grens." panikeer ik.
Gelukkig heeft hij respect voor mijn grenzen, ik verwacht ook niet anders.
"Straf me tot tranens toe, maar niet anaal!"

Ik voel nu al een angstig - afwachtende spanning.

Om het leed een beetje te verlichten, gaan we 's middags eerst iets eten. Lijkt mij wel het meest logisch, ik heb geen zin om na de straf, met hoogst waarschijnlijk dik betraande ogen, mij in het openbaar te vertonen.

Happy Valentine...