Gisteravond, we hebben nog ff gebeld, en hij vertelt me over zijn demonen. Demonen waar ik al weet van heb, maar die hem gister serieus tergden. Demonen, die mij onzeker maken. Demonen waar ik niet tegen kan vechten.
Na een goede nachtrust, volgt een mooie dag. Een heerlijk weertje buiten, stralende zon aan een blauwe hemel, ik voel het als energie door mijn lijf.
De voormiddag neemt huishoudtijd in beslag. Na de middag, neem ik mijn brei-cursus in de hand.
Plots, halfweg, totaal onverwacht, krijg ik een bericht.
Ik lees, en krijg bijna een hartaanval.
"Ik ben er eindelijk uit en stel je de vraag. Aanvaard je mij als je meester?"
Ik weet echt niet waar ik het heb, en moet dit toch es herlezen. Ja, het staat er idd.
"Djeezes, ik krijg bijna een hartaaval." reageer ik. "Ik ben er uit. Het vroeg veel nadenken, maar nu is het uw keuze." krijg ik terug. "Moet dat per sms? Waar twijfelde je nog aan? Waar moest je over nadenken?" vuur ik mijn vragen af. Daar geeft hij mij geen antwoord op. "Als je mij als je sub wil, aanvaard ik je als Meester." antwoord ik voorzichtig positief. Ik blijf ff twijfelen of hij echt weet wat hij vraagt? Dit had ik niet zien aankomen na gister. Is hij ziek? Dronken? Grapt hij? Nee, niets van dat al, hij is bloedserieus.
"Ok, ik aanvaard je."
"Tegen zaterdag verwacht ik een contract dat JIJ opstelt." volgt nog.
"Een contract?" denk ik. Hoezo, een contract?
Ik weet al dat hij helemaal niet ingaat op wat ik verwacht. Zondag is daar nog steeds een voorbeeld van. Ik verwachtte harde spanking, maar kreeg niets van dat alles.
"Wat wil je in dat contract?" vraag ik toch voor de zekerheid. "Wat je zelf wenst, absoluut niet wil, en wat je me aanbiedt. Kortweg, hoe je onze Ds ziet." Ok, hier kan ik wel iets mee.
"Onthoud dat ik in het contract wil zien dat al mijn sexuele wensen beantwoord worden op elk moment." herinnert hij me nog es.
Ik voel nerveusiteit. Hij heeft mij al rustig laten voelen wie hij is, en ik weet dat ik het niet gemakkelijk ga krijgen. Niet gemakkelijk, hij is een kei-harde dominant. Ik weet wel dat ik aan hem een eerlijk en open persoon heb. Exact wat ik verwacht van een persoon, waar ik mee verder wil.
Waarom wist, voelde ik dit 2 jaar terug niet?
Bepaalde het lot, dat ik eerst andere ervaringen moest ondergaan, vooraleer ik verder kon?
Is het ditmaal mijn exact passend dekseltje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten