Niet alles loopt altijd zoals gepland. Dan moet je je flexibel opstellen. Alhoewel, er zijn van die situaties die je gewoon verplichten om je aan te passen.
Dinsdag had ik een baaldag. Telefoontje na telefoontje kwam binnen, de ene met een vraag om aanpassing, de ander met een hoopje gezaag. Mja, ok, morgen beter, denk ik dan.
Niet dus.
Na het avondeten, kreeg ik plots hevige buikpijn. Geen kramp die op en af gaat. Nee, een blijvende pijn. De huisdokter kon niet komen, de wachtzaal zat vol, zelf kon ik dat moment niet uit mijn zetel, ik zat ineen gebogen van de pijn.
Zoals ik een spanking tracht op te vangen, trachtte ik ook dit op te vangen.
Tevergeefs.
Na Sir te contacteren, heb ik op zijn aanraden de ambulance gebeld. Hop naar spoed.
Wat een VIP behandeling, ik zat ineengedoken op het bankje, de ziekenwagen reed met zwaailicht, en sirene. Oef, ik kon nog enigszins lachen.
Heb je buikloop? Ben je misselijk? Ben je zwanger? Vragen worden op me afgevuurd, eerst aan phone, dan in ambulance, en meermaals op spoed.
Niet enkel pijn, ik kreeg ook nog last van duizelingen. Precies of ik zou van mijn sus draaien.
Per sms hield ik Sir op de hoogte. Al werd het me al gauw te veel. Ik wou hem dolgraag bij me, ik had hem nodig.
Hij merkte dat ik het meende, en is nog afgekomen.
De gekkerd is rond 22.30u gearriveerd, na een 100-tal km te rijden.
Dat alleen al, gaf me een beter gevoel.
Na een scan, en enkele andere onderzoeken, kreeg ik te horen, dat de oorzaak gyneacologisch is. Cysten...
Ik mocht naar huis.
Sir en ik zijn naar huis gegaan, hij weigerde mijn vraag om 'iets meer' dan vanilla. Alhoewel de betrekking al pijnlijk aanvoelde...
Mijn Sir, heeft zich vandaag een dag verlof genomen. Mijn Sir, heeft gister een rit van anderhalf uur, in een uur gereden. Mijn Sir was er voor mij, toen ik het hem vroeg, toen ik hem nodig had.
Ik liet me zijn zorgen welgevallen.
Thx Sir.
x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten