25 - kerst


Kerst...
De kerstdagen heb ik gezellig alleen doorgebracht. Ja, ik heb er van genoten. Kerstdag zijn mijn kindjes dan 's avonds thuis gekomen, en verwachtte ik Meester nog.
De kindjes hebben Meester ontmoet, als S, mijn vriend, mijn liefje.
Als Meester denkt dat ik aandacht nodig heb, dat ik nieuwsgierig ben, zal Hij nu wel weten, dat het best nog meevalt, in vergelijk met mijn dochters. In alle geval, hun hartjes zijn veroverd. Ze zijn dol op 'mijn vriend'!
Kerstdag dus, de kindjes 's avonds thuis, Meester komt ietsje later in de avond.
We zitten in de living, met koffie, chocolaatjes. De kindjes willen nog es hun nieuwjaarsbrief voorlezen. Als trotse mama hoor ik het maar al te graag aan. En dan neem ik de tijd om de kerstcadeautjes uit te delen. Zoals gewoonlijk, heb ik voor de kindjes verzorgingsproductjes gekocht. Sint heeft al speelgoed gebracht. De kerstman heeft dit jaar douchegel van prinsessen gebracht, badparels, en Oilily parfum. Nieuwjaar stort ik dan centjes op de spaarrekening.
Ik ben natuurlijk mijn Meester niet vergeten. Gemakkelijk was het niet. Ik wou iets kopen die Hij en ik begrepen, maar voor anderen gewoon een hebbeding is. Ik denk dat ik wel geslaagd ben in mijn zelfopgelegde opdracht.
Ik heb een magneet gevonden met een spreuk: "Pas op! Ik ben niet normaal en daar maak ik dankbaar gebruik van." En dan wou ik nog een hangertje. Een bdsm tekentje wist ik al dat ik niet meer zou vinden op 2 dagen voor de kerst. Ok, op zoek dan maar naar een ankertje. In de juwelierszaken was dit er niet meer. De hangertjes die er wel lagen, waren niet wat ik zocht. Een plaatjes met een inscriptie wou ik ook niet. Ik zocht iets kleins. Klein met grootse betekenis.
Verder stappend... de Inno... ik ga recht naar de kassierster en vraag gewoon wat ik zoek. De kassierster gaat op zoek naar het ankertje. Ik zie er enkele passeren, zet een stapje dichterbij, en opeens, daar... passeert het. Dat zoek ik!
Geen ankertje. Geen bdsm tekentje! Nee, ik zie handboeitjes. Dat wil ik. Dat koop ik.
Een bedeltje met kleine zilveren handboeitjes.
Ik geef Meester zijn cadeautjes. De spreuk vindt Hij wel grappig. "Op wie slaat het? Op mij?" vraagt Hij. "Euhm... het kan op beiden slaan..." reageer ik. Ook de boeitjes vindt Hij wel leuk. "Waar heb je dat gevonden?" is Hij nieuwsgierig. Ik geef er geen antwoord op.
Na enige gezelligheid is het tijd om de kindjes naar bed te doen.
Daarna is het aan O/ons om te genieten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten