Middernacht, duizend vragen spoken door mijn hoofd. Onverwachte dingen staan te gebeuren. Onverwachte dingen zijn ook gebeurd. Het staat allemaal in verbinding met elkaar.
Momenteel klinkt het ws heel chaotisch, maar zoveel hangt af van een ander, dus kan ik niet in detail treden, maar ik beloof dat er meer uitleg volgt.
'k Moet gewoon mijn gedachten een stuk kwijt. En waar kan het beter dan hier. Het gekooide hart kan immers niet buitentreden.
Zal ik straks mijn collar moeten teruggeven?
Of geeft Mr me weg?
Feit is, dat het me dieper raakt dan ik had verwacht. Wat ik niet zag en voelde, voelde Mr wel.
Middag, ik heb toch een beetje kunnen slapen, ik voel me al bij al rustig.
Vandaag heeft Mr een gesprek met zijn ex-viendin, zij heeft nog steeds een plaatsje in zijn hart.
Ik probeer me met vanalles bezig te houden, deze ochtend bewust lang geslapen, alhoewel, de buikgriep zit een beetje in mijn lichaam, en na te laat in slaap gevallen te zijn, was het deze ochtend dus laat.
Ik hoop heel erg voor mijn Mr dat de liefde wint!
Voor mezelf wist ik wel dat dit kon gebeuren, ook mijn gevoelens die kennelijk toch gegroeid zijn, zonder dat ik er bij stil gestaan heb. Maar ik had voor mezelf al uitgemaakt toch even van het heerlijke te genieten. Verliefdheid waait immers over. Alleen was ik zelf nog niet zo ver om het toe te geven, en zelf te voelen. Meester was me daarin voor.
De onwetendheid waarin Mr verkeerde, treft mij nu ook. Mijn belofte hem niet te contacteren vandaag, mijn belofte dat ik wacht op zijn mail. Zenuwslopend.
Het niets zelf in de hand hebben, afhankelijk zijn van een 3e.
Van in het begin wist ik dat Mr enkel openstond voor een D/s relatie, dus zelf heb ik niet veel in mijn handen. Liefde overwint meestal.
En dat kan ik alleen maar toejuichen.
ong 16u, Ik hou het niet meer... Ik wil sms'en, mailen, ... Nieuwsgierig naar hoe het gelopen is. Mijn gevoel zegt als ik sms of mail, dat ik meer kwaad dan goed ga doen. Nagels bijten dus... Intussen wat surfen op het net, proberen de dag door te komen. Ik kan en mag voorlopig geen initiatief nemen of andere stappen ondergaan.
Opnieuw schrik ik van mezelf, het verlangen naar het spel, nooit gedacht dat dit echt mijn ding is, dat ik hierin mijn weg vindt.
De dag is bijna om. De mailbox blijft leeg. Mijn intuïtie wijst naar negatief. Althans voor mij. Ik heb ge-sms't, zonder antwoord te krijgen.
Straks zet ik mijn slot op het gekooide hart!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten