6 - mail ontvangen

H
Ik zit heel diep met dit hele verhaal. Ik ben serieus in snelheid gepakt.
Ik sta op een punt waarop ik een heel belangrijke keuze dien te maken.
Uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat ik hoofdzakelijk word gestuurd door een nog piepklein vlammetje. Een vlammetje die ik voor mezelf had gedoofd, ik had als het ware een streep onder dingen getrokken en radicale beslissingen genomen. Het is onthutsend hoe weerbarstig dat vlammetje nu blijkt. Het wil maar niet helemaal doven en ik heb ermee geworsteld, heel fel.
Gisterenavond laat heb ik uiteindelijk na heel veel vijven en zessen een voorzichtige ja gekregen. Een ja in die zin dat ze akkoord is om het nog een laatste kans te geven, al is het heeeeeeel voorzichtig.
De omstandigheden zijn momenteel gekend... vakantie, kids, vanaf woensdag 5 nachten... dus ook verre van ideaal... elkaar zien is voorlopig niet aan de orde. Dat zal al een eerste test zijn.
Maar kijk, ik moet die streep herzien en er een nieuwe trekken. Ik kan me niet in dit 'hernieuwde' avontuur storten met 'beslommeringen' uit het verleden.
Ik wil vrij en gefocust kunnen zijn en die nieuwe kans grijpen. Als ik dan toch met mijn kop tegen de muur loop, dan zal ik voor mezelf tenminste de wetenschap hebben dat ik er alles aan heb gedaan.
Uiteraard heeft het consequenties en niet in het minst voor jou. Dat spijt me heel erg, maar ik kan niet half in de ene richting kijken en half in de andere.
Ik ben van plan om mijn gsm nummer te wijzigen, mail te deleten enzovoort. Ik wil niet meer 'gestoord' worden uit het verleden. Ik wil vanaf nu vooruit kunnen kijken, de dingen 'goed' doen. Ik weet niet af je me begrijpt.
Al mocht het dan nog scheef lopen... zelfs dan wens ik uit je leven te blijven, 1 keer pijn is voldoende.
Dat het niet loopt zoals ik had voorzien en had gepland is mijn fout, veel krediet kan ik niet vragen... maar probeer mijn (moeilijke) keuze te accepteren en te respecteren.
Het ga je goed, je bent een prima meid!
C

Ondanks dat ik wist dat dit kon gebeuren voel ik me toch gekwetst. Niet alleen C en zijn vriendin hebben hier een aandeel in, ook ik ben me bewust dit ik misstappen begaan heb. Oa te aanhankelijk geworden, een stuk bezitterig...
Momenteel heb ik een gevoel van 'in de steek gelaten', 2e keuze, ...
Ik wil C zijn blauwe collar teruggeven, voor mij is dit belangrijk, er hangt te veel aan de blauwe collar vast wat betreft emoties en herinneringen. Maar C lijkt dit niet te willen...
C, als je dit nog leest... thx voor de mooie korte tijd