12 - cinema

Hij had geen zin in fysieke inspanning. Ik stond zo heet als wat. We hebben afgesproken en zijn samen naar de cinema gegaan. Hij stelde een komedie voor. Dat is niet echt mijn ding. Ik stelde een drama voor. Achteraf gezien, was het een futuristische film. Een van meerdere. Er zal nog een vervolg komen, en er is ws al ene vooraf gegaan.
Mooi op tijd pikte Meneer me op. Dit keer was ik nog niet klaar. Nogal op het laatste moment was besloten welke film het zou worden. Ik moest nog douchen. Het was een spoed-douche. Gelukkig ben ik geen schmink-pop, heb ik gemakkelijk te borstelen haar, en was ik dus redelijk tijdig klaar.
In de cinema, tijdens de film, trachtte ik toch Zijn aandacht wat te vangen. Vergeefse moeite. Ik streelde over Zijn handen, Zijn arm... Zijn billen, richting Zijn kruis. Hm, toch enige reactie... Hij kruiste Zijn benen weer over elkaar...
Het was een lange film. Ik voelde kort Zijn vingers mijn billen tikkelen. Maar daar bleef het bij. Ik deed verder. Broeksriem open. Broeksknop open. Mijn hand in Zijn broek. Strelend... Mijn hand in zijn slip! Spelend. Hij hield braaf Zijn handen thuis. Dit had ik absoluut niet verwacht...
Zijn gedachten waren elders. Zijn gedachten zaten bij de komende week. Zijn gedachten zaten bij vrijdag. Donderdag staat Hem een moeilijke dag te wachten. Vrijdag had hij een date. Fjew, dat stak ff toen Hij het mij vertelde. "Er zit potentieel in." Ik wist nu ook al dat Hij 'op zoek' is. Toen ik Hem woensdag sprak, zei Hij nochtans dat het rustig was.
Na de film, brengt Hij mij thuis. Hij komt nog ff binnen. Ik doe verder met mijn poging tot uitdagen. Ik heb nood aan een sessie. Maar ik krijg Hem niet los. Ik pijp Hem. Hij speelt met mijn clit. En dan komen we tot een vluggertje.

DI is terug in Zijn koele afstandelijke schulp gekropen. Had ik woensdag ook al gemerkt. Er is een tastbare afstand. Ondanks dat Hij idd moeite doet in het bdsm verhaal, voel ik me meer onvoldaan dan voorheen. De emotionele afstand is er de oorzaak aan.
Opnieuw stel ik mij vragen. Heeft het zin verder te doen als ik er geen voldoening uithaal? Heeft het zin verder te gaan als ik de breuk zie en voel aankomen? Hoe fair ben ik tegen mijzelf en tegen anderen op deze manier?
Ik wil voor mezelf geen muur gaan optrekken, maar naar DI toe moet ik dit doen. Waar is mijn openheid dan heen? Ik wil niet met angsten kampen. Toch doe ik dit.
Wat moet ik doen?
Verdergaan met DI tot een van beiden de liefde tegenkomt? Of breken en open en eerlijk verdergaan...