Na alle onenigheid, is er nog steeds contact. Na al het gebeurde, krijg ik, na amper aandringen, antwoorden op mijn vragen. Ik kan het alleen maar toejuichen. Ondanks dat er bij mij iets geknakt is. Bij hem ws ook. Waarom? Ik stel me de vraag, waarom is er zoveel heisa aan moeten voorafgaan? We hebben er beiden schuld aan.
In die kleine 3 maand hebben DI en ik zo goed als alles ervaren wat een normaal koppel in 10 jaar ervaart denk ik. Hectisch en intens. Tranen en een lach. Pijn, woede, warmte en liefde.
Bij mij is het allemaal bekoeld. Alles. Zowel mijn gevoelens voor hem, als mijn nood aan hem.
Zou dit een gezondere basis zijn om al dan niet op verder te bouwen? Want als ik eerlijk toegeef. Hoe hard ik ook over hem geoordeeld heb. Ik heb hem wel graag. Ms omdat ik hem op mijn manier rond mijn vinger wind, net zoals hij mij om zijn vinger weet te winden. Ms om al hetgeen gebeurd is? Of ms omdat hij, na mijn uitbarstingen, een extra stap in mijn richting zet?
Of gewoon omdat er nu wel duidelijkheid is?Op mijn vraag naar dating toe kreeg ik dit antwoord: "Je mag van mij op stap gaan, maar je kut blijft toe, tot je liefde hebt." "In hoeverre houd ik rekening met je wat betreft mijn dag-avond invulling? Verwacht je absolute beschikbaarheid?" ga ik verder. "Ik verwacht beschikbaarheid op de momenten dat ik met je afspreek." krijg ik ook hier antwoord op. "In hoeverre mag ik contact met andere D's? Wil je controle? Volledige controle?" blijf ik vragen nu ik de kans heb. "Ik wil controle ja. Niet alles maar toch iets." geeft hij toe.
Het zijn algemeenheden waar nog in detail moet aan gewerkt worden.
"Hoe? Wat? Hoe zie jij het concreet?" stel ik de vraag. "Moet je eens over nadenken, ik ga dat ook doen." geeft hij mij mee. "Wat wil je mij geven , wat kan je mij geven? Wat wil ik van jou om te controleren?" vuurt hij vragen af. "Als ik je een kuisheidsgordel laat dragen ben ik zeker dat je kut dicht blijft, en dan heb ik controle" merkt hij nog op. "Goh, ik heb je heel veel willen geven he. Wat ik kan geven, moet jij concluderen." antwoord ik voorzichtig. "Wat jij wil, daar kan ik ook geen antwoord op geven." vervolg ik.
"Een kuisheidsgordel? Zou je dat doen?" vraag ik enigszins verbaasd. "Ja", is zijn korte antwoord.
"Euhm... verdiep je dan toch maar eerst in alles wat... als je effectief volledige controle wil, gaan er wel een heleboel stappen vooraf he, houd er ook rekening mee dat het niet uitgesloten is dat mijn gevoelens weer aanwakkeren, wat niet abnormaal is." geef ik hem voorzichtig aan.
DI houdt wel van het gevoel dat iemand hem nodig heeft. Hij houdt van controle over iemand tot zekere hoogte. Ik denk echter dat hij daar toch enig evenwicht moet in vinden. Als hij enkel een lust-relatie wil, zal hij moeten inzien dat hij geen volledig beslag kan leggen. Waarvan ik de indruk heb dat het hem nu wel ietswat duidelijker geworden is.
"Denk er goed over na he!! Allee ik bedoel, ik wil me er in verdiepen, heel graag, maar ik wil dat doen met een Dom die zich er ook in verdiept! Informeer je om te beginnen al meer over spaces, over echte Dominantie..." smeek ik hem bijna. "Er staat heel veel informatie in mijn blog waar je je deels kan op baseren."
Het lijkt dat ik hem toch nog een kans geef. Er is een zekere band, om het met zijn woorden te zeggen.
En ja, ik heb ook schuld. Bij de minste onenigheid draaide ik mijn kar, bij een kleine weigering liep ik naar een ander.
Afhankelijk in hoeverre DI zich verdiept in alles, informatie opzoekt, kunnen we ms verder.
Kunnen we 'ons' opnieuw leven inblazen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten