12 - andere tactiek

Meester is terug van Zijn lang weekend in het burenland. De rust die Hij zo broodnodig had, heeft Hij niet genomen, en dat liet zich gister avond merken.
Meester is nog bij mij langsgekomen omdat Hij mij wou zien. Verdorie, waarom geloof ik dit zo moeilijk. Ik heb Hem opnieuw duidelijk gemaakt dat Hij Zich niet mag verplicht voelen. Opnieuw kreeg ik het antwoord dat Hij zich niet meer laat verplichten. Geruststellend? Half... Maar ok, ik heb Hem mijn mening gedeeld.
Doodmoe zat Hij hier. Dolblij zat ik hier. Blij dat ik Zijn nabijheid kon voelen. Veel meer hoefde het niet te zijn, ondanks dat ik hunkerde naar meer. Meer kon gewoonweg niet.
Meester had de toch wel duidelijke boodschappen in mijn sms'en begrepen. 't Is geen dommerd se :-) Op Zijn manier bereikt Hij Zijn doel. Het spel van geven en nemen. Mij ook welbekend. De lepe trucken van de foor.
Meester is gaan veranderen van tactiek. Omdat ik het vraag. Wat ik vraag, tracht Hij in te vullen. Al is het op Zijn manier, als het Hem past. Ik trachtte een spel los te krijgen, maar Meester is er geen beetje op in gegaan. Nietske, nada! Zelfs om een kus moest ik dit keer smeken. Damned, ik had beter mijn mond gehouden...
Maar toch. Dit is mijn keuze, dit is wat ik wil, mij klein voelen naast Hem. Het subbig zijn die me als een mantel toedekt. Dat is wat Hij bij mij teweegbrengt. Heel kleine dingen, die ik hier nu niet ga neerpennen, want Meester zal dit gebruiken :-p, zetten mij op mijn plaats, maken mij als met een vingerknip Zijn subje.

Toen ik het met Hem over Limburg had, kreeg ik hier geen nee op. Integendeel, Meester dacht erover om dit te combineren met een nachtje logement daar. Lijkt mij heerlijk!

Deze avond gaan W/we naar Valentino's. Es kijken of W/we O/onze plannen kunnen verwezenlijken. Ik heb alvast een muizestapje gemaakt, en enkele spullen in huis gehaald om te experimenteren.
"Neem maar je zakje mee." gebood Meester me gister. "Euh? Zakje?" vroeg ik niet-begrijpend. "Ja, zakje met verse kleren en toiletgerief." "Ha, om me dan achteraf in Valentino om te kleden." flitste het door mijn hoofd. "Ik neem je mee met mij." vervolgde Meester. Van verbazing schoot ik in de lach. Meester neemt mij mee met Hem? "Lukt dat met de dieren?" vroeg Meester. Hij meent het dus echt wel?
Korte tijd terug had ik al es aangegeven dat ik bij Hem wou slapen. Samen slapen. Hij gaf toen geen reactie daar op. Ik concludeerde dat ik dat dus helemaal niet moest gaan verwachten.
Ach, en kort voor het weekend had ik het er ook over gehad. Als het nog es zo laat zou worden, dat W/we beter gewoon de nacht S/samen konden blijven. Want in slaap vallen, half wakend, om dan weer wakker te worden, Hij naar huis gaand, ik naar mijn bed, is ook geen doen.

Vanavond logeer ik dus een nachtje bij Meester. Maar ik vrees er voor. Aangezien Meester van tactiek is veranderd ga ik mijn verwachtingen mogen bijschaven.