24 - kwaad


O wat ben ik kwaad. En tegelijk diep geraakt. Geen idee waarom... Heel tegenovergestelde gevoelens die in mij rondwaren.
Het begon gister avond.
Na het avondmaal bij Zijn ouders zou Hij nog langskomen. Wist ik veel hoe laat het zou worden. 20u30 lagen de meisjes in bed, heb ik me gedoucht. Tussen 21.30 en 22u berichtte Hij me dat Hij op komst was. "Koffie?" vroeg ik Hem. "Graag." kreeg ik het verwachtte antwoord.
Ik was niet uitgeslapen, had het weekend nog niet echt ingehaald, en voelde dit. Kwam daar nog wat maaglast bij, ws van de ganse dag weer niet deftig gegeten te hebben. Zo goed en zo kwaad als ik kon was ik de dag doorgekomen.
Natuurlijk was ik blij Hem te zien. Voor mij is Hij meer dan enkel mijn Meester. Dat weet Hij.
W/we praten wat bij, zowel de munch als de erotica-beurs komen opnieuw ter sprake. W/we blijven wat hangen bij de diverse manieren waarop een persoon bdsm beleefd. W/we zagen toch wel de duidelijke verschillen.
W/we praten verder over andere zaken. Hier en daar trek ik vergelijken, of tracht ik me in bepaalde situaties te plaatsen.
Per momenten kan ik mijn oren niet geloven. Meester is duidelijk onder heel andere omstandigheden dan ikzelf opgevoed. Zijn en mijn levensstijl maken dit heel duidelijk.
En dan haalt Hij Zijn touwen uit. Met zicht op de bdsm-avond in Valentino, wil Meester iets op mij uittesten. Ik laat het graag toe.
Maar ik wil meer. Ik voel geen tevredenheid en begin de brat uit te hangen. Ik ga ver, heel ver!
Ik werk tegen, stel me onbeleefd op, en toon geen beetje respect. Ik hang het uit.
Meester zet me enkele keren op mijn plaats, maar het helpt geen beetje. Integendeel. Ik weet van geen ophouden. Ik vraag en eis antwoorden. Ik merk het geduld van Meester opraken, en gooi olie op het vuur. "Ben je boos?" "Antwoord es op mijn vraag!"
Meester doet Zijn ding zonder nog een woord te zeggen. Ik voel dat ik boos ben, richting woedend.
Ik blijf tarten...
"Zet maar een advertentie, voor een sub morgen!"
Waarom? Waarom ik zo ver ging? Geen idee...
Enkele opmerkingen van Meester eerder op de avond hebben me geraakt. Dat ik sms tijdens Zijn werkuren. Terwijl ik steeds heb aangegeven, als het stoort dat Hij me dat moet zeggen. Nu kwam dit bijna als een sneer bij me aan. Een opmerking over mijn gedrag op de munch, is ook bij mij aangekomen. "Iedereen zag dat W/we S/samen hoorden." Verdorie, als het Hem zo stoorde, moest Hij me het dat moment gezegd hebben of duidelijk gemaakt hebben.
Nadat Hij zijn bondage werk bekijkt, maakt Hij me weer los. Ik had al aangegeven dat ik moe was en naar bed wou. Deze ochtend moest ik er uit voor de kids.
Een deel van de bondage is los, ik flok me in de zetel. Boos. Ik trek de deken over me.
"Ga je zo slapen?" vraagt Meester. "Ja!" antwoord ik koppig. Meester ruimt Zijn touwen op. Ik hou koppig vol. Meester doet Zijn jas aan. Ik geef geen krimp. "Slaapwel." kust Hij me. En Hij vertrekt.
Hij vertrekt...!?
Hij vertrekt en laat mij in mijn bondage. Ok, een corsetje. Maar toch. Dit had ik niet verwacht.
"Ach, Hij staat aan de deur en komt sebiet wel weer binnen." denk ik bij mezelf.
Het blijft stil. "Die is echt weg..." begint het me te dagen.
"Ben je weg?" bericht ik Hem. "Ik heb toch slaapwel gezegd." krijg ik antwoord. "Uhu. Dus ge meende het?" ben ik toch wel wat verbaasd. "Tja, ok dan." reageer ik koel. "Ik speel geen spelletjes om 1u in de nacht." komt het hard bij mij aan. "Viezen!" merk ik op. "Zorg dat je slaapt en dat je morgen op tijd op bent voor je kids. Beetje te veel verwend geweest tijdens het weekend zodat je vergeet om respect te hebben voor je Meester? Denk eens goed na wat je wil en laat het Me morgen om 12u weten. Slaapwel." krijg ik van Hem.
Ja, Hij heeft me inderdaad verwend het gepasseerde weekend. In al mijn kwaadheid, heb ik gelukkig nog dat beetje verstand om te zwijgen. "Ik heb je tot niets verplicht." ligt er op het puntje van mijn tong. "Je hoeft dit niet te doen voor mij." Zijn opmerking komt echt keihard aan. Het weekend had ik immers al gezegd dat dit niet hoefde. Ik wil niet profiteren. Desondanks heb ik genoten. Al is de nasmaak nu toch wel heel bitter.
"Wat ik wil?" kaats ik de vraag terug. "Morgenmiddag, niet nu." antwoordt Meester. "Ik weet niet waar je op doelt en heb nu geen zin mijn kop er op te breken. Ik denk dat ik van in het eerste contact duidelijk heb gemaakt hoe of wat. Wat morgen betreft. Ik ga mijn kat niet sturen." ga ik op Zijn vraag in. "Morgen heb ik trouwens overdag geen tijd om na te denken, laat staan te rusten." verwittig ik Hem subtiel. "Ik zou ook niet weten wat ik morgen met Smokey of Vlek zou moeten aanvangen. Slaapwel en tot straks." reageert Hij. Grapt Hij? Ik vind het alvast niet grappig. Opnieuw slik ik mijn woorden in. "Straks? Bericht me maar hoe laat je me ophaalt of hoe we afspreken. Jij moet moergen werken, dus mij hoor je niet." herinner ik Hem aan Zijn opmerking eerder op de avond. "En ik meen het! Ik ben koppig en kan me keihard opstellen. Ik hoor wel hoe of wat? Nu ga ik slapen." ga ik door.

Intussen, maandagochtend, heb ik 2 onbelangrijke berichten gestuurd. Koel en afstandelijk. De kwaadheid is nog steeds aanwezig. Maar ook pijn en teleurstelling.
Nu zit ik hier, niet goed wetend wat doen.
Moet ik toegeven? Ik ben tenslotte sub. Ik heb mij misdragen.
Of hou ik vol?

Die opmerkingen he. Die zitten me diep. Waarom is me dat niet het moment zelf, of de dag zelf gezegd. Waarom achteraf? Het komt bij mij als verwijt binnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten