5 - grumpy day

Na het toesturen van de blogpost "kwijt" naar Meester, wachtte ik op toestemming voor publicatie. Meestal krijg ik dit redelijk snel, zonder opmerkingen op de inhoud, zonder dat Meester vraagt te censureren. Op die manier is Hij gerustgesteld wat betreft Zijn privacy, en ook ik, dat ik Zijn privacy niet te veel prijsgeef.
Hier en daar leest Meester waarschijnlijk wel verborgen boodschappen. Maar Hij haalt vooral uit mijn post wat en hoe ik voel.
Zo ook dus gisteren.
Ik liep vreselijk down. Niet enkel geestelijk, ook mijn lichaam wou niet mee. Tranen verbijtend, doorzettend, de dag trachten te doorkomen.
Nadat ik mijn jongste van school had gehaald, wou ik alleen zijn. Ik had geen behoefte aan gezelschap, ik was niet in staat om aangenaam te zijn, en nog minder om een masker op te zetten. Wat ik dus ook aangaf in mijn post.

Reactie op de blogpost bleef uit, dus mailde ik Meester opnieuw met de vraag of ik mocht publiceren. "Ik bel je nog deze avond." kreeg ik antwoord. "Euh? Waarom?" vroeg ik. Geen antwoord. Het wakkerde mijn onrust aan. Per sms dan maar. "Wat kan niet per mail dat je gaat bellen? 'k Voel me zelf behoorlijk moe vandaag en zit niet zo lekker in mijn vel. Als het kan wachten? Anders passeer je beter denk ik." Ik wist dat Meester geen tijd zou hebben om te passeren. "Ik pas nu op de kinderen, daarna ging ik nog een korte fitness gaan doen en laat me dan weten als de jongste slaapt. Ik wil passeren maar niet om tot vroeg in de ochtend te blijven plakken." bericht Meester me.
Nu ben ik helemaal ongerust. Tranen verbijten lukt niet meer. "Argh, ik haat onwetendheid. Ik denk direct het ergste." geef ik mijn onrust aan. Dus ik telefoneer maar zelf. Meester blijft me uitleg schuldig. Hij kan niets zeggen omdat zijn kids in de buurt zijn. "Niet ongerust zijn. Het is niet omdat gisteren geen topdag was dat je het ergste moet denken." is het enige wat Meester me meegeeft.  "Ok," tracht ik me te herpakken, "maar je reageert anders dan anders... Ik snap dat je niets kan zeggen waar de kids bij zijn. 't Verwondert me heel sterk dat je niet direct toestemt voor publicatie, dat je zegt dat je gaat bellen, en dat je nu zelf je fitness zou laten. Vandaar mijn onrust." "Je zou je vereerd moeten voelen in de plaats van ongerust te zijn." merkt Meester op. "Nee, want als ik zo een boodschap krijg is dat meestal geen goed nieuws. Dat is meestal om er een punt achter te zetten." stel ik me hard op. "Waarom???" is Meester verwonderd, "Omdat we gisteren mensen hebben tegengekomen die geen manieren hadden? Ik zie het verband niet." "'k Voel me gewoon niet zo lekker in mijn vel vandaag. Geen idee waar het aan ligt. Ik vrees dat ik geen aangenaam gezelschap ben straks. Ik heb niets gedaan in huis. 't Ligt er dus nog rommelig en vuil bij." probeer ik Meester aan te geven dat ik liever niet heb dat Hij langskomt.
In antwoord op zijn vraag, ga ik helemaal los, "Nee, omdat ik te veel wil, en geen geduld heb en je op die manier ms wegduw door je mogelijk te veel naar me toe te willen trekken."
Sms'en kruisen elkaar.
"Daarom doe ik de moeite om straks naar je toe te komen. Verwacht geen bdsm want je jongste is thuis, bratje spelen zal dus ook geen zin hebben om straf uit te lokken." bericht Meester me. "Geen zorgen. En ik speel niet, ik ben. Vandaag ben ik..." ik zoek even naar woorden, "niets. Je hoeft geen moeite te doen. Je moet je nog minder verplicht voelen, daar voel ik me dan weer niet goed bij." maak ik duidelijk. "Als ik je nodig heb, geef ik je dit wel aan. Dat zou je al moeten weten he. Ik voel me nog niet... euhm," opnieuw zoek ik de juiste woorden, "vertrouwd genoeg, om me nu aan je te tonen zoals ik me nu voel." Damned, ik hoop dat ik Hem hier niet mee kwets.
Verdorie, wat is dat toch met mij? Alles lijkt te linken naar eerdere gebeurtenissen. Ik ben gepakt geweest om mijn voelen, verweten om mijn tranen...
"Je bent welkom. Je bent altijd welkom. Maar niet omdat je denkt dat het moet." tracht ik enigszins goed te maken. "En nu ga ik de jongste eten geven, zodat ze kan douchen en in bed kan. Dan kan ik ook trachten los te laten onder de douche." sluit ik af. Ik heb er genoeg van, ik wil het er niet meer over hebben.
"Ik doe nooit nog iets enkel omdat het moet. Dat heb ik mezelf al een hele tijd geleden als opdracht gegeven. We zien elkaar straks." laat Meester niet los. "Ok. Zeg niet dat ik niet verwittigd heb. 'k Heb het in de blogpost aangegeven. Ik heb het via sms trachten aan te geven. En ik heb geen zin om er nu dieper op in te gaan. Neh!" toon ik me sterker dan ik me voel.

Een uur later staat Meester voor mijn neus. Hij geeft me een knuf. Ik geniet van Zijn nabijheid. Hij neemt plaats in de zetel, ik zet de dieren in de keuken, doe mijn kamerjas uit en begroet Meester als sub. Ik heb mezelf nog steeds niet in de hand, een traan biggelt over mijn wang. Meester heft mijn kin op zodat ik Hem kan aankijken. Ik weiger. Zo toon ik me niet.
"Kom maar naast me zitten." geeft Meester me aan. "Koffie?" ik vlucht naar de keuken.
Ik bedien Meester, neem zelf ook, en ga naast Hem in de zetel. We praten over mijn voelen. Opnieuw voel ik me breken, en stop me weg onder de dons. "Nee, zo toon ik me niet."
"Staat de computer aan?" vraagt Meester, "ik moet je iets tonen." "Nee. straks, geef me een momentje." Ik heb mezelf weer wat in de hand en start de pc op.
Meester is op zoek naar een huis en toont me wat Hij gevonden heeft. W/we brainstormen S/samen. Daarnaast toont Hij nog een site met meubels. Gewone meubels, vanilla, die kunnen omgebouwd worden tot kinky meubels, bdsm. Ook hier zie ik alweer dingen die met enige creativiteit perfect in mijn huisje kunnen.

Ik zoek Meester Zijn nabijheid. Woordeloos vraag ik wat affectie. Het huis en de meubels hebben me kunnen losmaken van mijn denken. Ik voel mijn verlangen naar Meester opborrelen. "Ik heb zin in je." geef ik dan ook duidelijk aan.
Nu lukt het me wel om te converseren over de voorbije twee dagen. De verschillen die ik duidelijk gevoeld heb. Hoe ik me mispakt heb aan het uiterlijke vertoon van de 2 clubs.
Ik verduidelijk Meester dat ik in mijn voelen Hem kwijt was. W/we hadden O/onze aandacht niet op E/elkaar, W/we konden O/ons niet concentreren op E/elkaar. Dat gaf mij een gevoel van E/elkaar kwijt zijn. Ik kon me niet meer ontspannen. Het genot was weg.
Hij had inderdaad alles in het oog. Hij was constant alert naar wat rond Hem gebeurde. Hij had geen vertrouwen in al die geile bokken, die mogelijk zonder enig vragen, hun lid zouden uithalen, of hun handen naar mij uitsteken. Meester beschermde me, zorgde voor me.
Het enige moment van pure ontspanning en genot was tijdens het massage moment. Zowel van Meester als van ik. Ik mocht me laten masseren van Meester, en ik heb het graag aangenomen. Een rug massage. Daarna de voorkant. Ik lag naakt op mijn slip na, een vrouw, eveneens naakt, op een slip na, masseerde me. Toen ze bovenop me kwam zitten, terwijl ik op mijn buik lag, en met haar blote borsten over mijn rug wreef, genoot ik nog het meest. Ik had er geen prob mee dat er mensen op toe keken.

"Domineer me!" vraag ik Meester. Ik snak naar Hem, ik snak naar een sessie, ik snak naar Dominantie. Ik vraag, en ik krijg.
Meester houdt me gevangen in de zetel, en bespeelt gretig mijn kut. Het ene na het andere orgasme volgen elkaar in sneltempo op, ik squirt dat het geen naam heeft. Meester knijpt mijn tepels, knijpt mijn strot dicht. Steeds als Hij ziet dat ik ga zweven, haalt Hij me terug. "Nog niet zweven he subje, we gaan nog niet stoppen he. Ik wil wel es zien hoeveel die kut aankan." Ik dwing mezelf weer terug te komen. "Ja Meester, nog!" hijg ik hongerig. En Meester geeft en geeft en geeft...
Ik hou mezelf niet meer hier, en ben weg. Ik lijk een slappe pop in Meester Zijn handen. Meester doet voort, en werkt af. Het kan me niet schelen. Hij mag mij helemaal hebben. Ik laat Hem mijn lichaam gebruiken, ik hoop dat Hij net zo geniet als ik doe, en zelf geniet ik van mijn gelukzalige roes.
W/we vallen kort S/samen in slaap. "Ach zie, Hij is moe. Ocharme..." denk ik. Opnieuw geniet ik van Zijn nabijheid.
Maar Meester moet naar huis en ik naar bed.
W/we nemen afscheid. Ik bedank Meester uitvoerig, omdat Hij ondanks mijn grumpy zijn langsgekomen is, omdat Hij er was, omdat Hij geen aanstoot nam aan mijn zijn. Ik bedank Meester voor de avond, om mij te voldoen...

Ik laat de hond uit, haal de dekens van de zetel af, en kuis op.

"Subje heeft weer was. Donsdeken heeft een ferme natte plek. Hoe komt die eigenlijk zo nat?" sms ik Meester. "Omdat je negen of tien keer gespoten hebt, ik ben de tel kwijtgeraakt. Plus nog mijn kwakje dat ook wel wat uit je gelopen zal zijn." antwoordt Hij. "Geil sletje." merkt Meester nog op. "Ja ok. Maar die dons lag toch niet onder me? Ach jouw kwakje. Dank U Meester. Alhoewel dat het weer niet door mijn toedoen was he." voel ik me toch weer wat schuldig. "Hm geile Meester. En een geile Meester maakt van mij een geil sletje. Dit sletje wil nog veel sletteriger zijn voor haar Meester." voel ik me tevreden. "Sletje wil meer gaan doen voor haar Meester." geef ik nog aan. "He, maar thx, thx om langs te komen en er te zijn voor me." ben ik dankbaar. "Sletje zal daar zeker nog een kans toe krijgen." reageert Meester nog op mijn opmerking.

Mijn Meester,
Hij was er voor me toen ik het moeilijk had. Ondanks dat ik Hem wat weigerde.
Mijn Meester,
Hij veranderde Zijn oorspronkelijke plannen voor mij, en stelde mij voorop!
Mijn Meester,
ik vroeg, ik kreeg, Hij gaf...
Mijn Meester,
die ik als subje aanbid!

Mijn Sletje,
Altijd bereid om haar Meester te behagen met haar sletjes-lichaam zoals een sletje hoort te doen.
Mijn Bratje,
Werkt eens speels tegen maar merkt aan de ogen van haar Meester als ze moet veranderen naar...
...Mijn Slavinnetje,
Altijd bereid om haar Meester te bedienen zoals een slavinnetje hoort te doen.
Mijn Subje,
Gaat volgzaam haar Meester achterna, denkt mee hoe de dromen van haar Meester verwezelijkt kunnen worden. Angstig en fragiel hoeft ze niet te zijn want ze laat zich leiden door haar sterke Meester.
Dat is allemaal Mijn doerga.