4 - kwijt

Gister voelde het of W/we raakten E/elkaar kwijt.
Geen idee waar het aan lag.
De vermoeidheid die mij parten speelde? Het gesprek in de auto, als vervolg op de blog? Of de sfeer die er hing in de club?

W/we zijn Acantus gaan verkennen. Een mooie ruime club, veel faciliteiten. Heel anders dan Valentino. Hier zouden W/we ons hartje wel kunnen ophalen.
Na een korte intro rondleiding, smulden W/we wat van het buffet. Ik voelde mij inwendig shaken van spanning. Niet wetende wat er op me af kan en gaat komen, brengt dat voor mij mee. Ik verstopte me weer letterlijk en figuurlijk achter mijn Meester. Heerlijk om me beschermd te voelen, wetende dat Hij leidt, dat ik maar hoef te volgen, me van niets hoef aan te trekken. Even alle zorgen en bekommernissen over boord gooien.

Na het buffetje, zijn W/we gaan verkennen. Beneden, boven, ... Gelijk waar W/we kwamen, toekeken, hadden W/we enkele mannen in ons kielzog. Single mannen die vertier zochten. Vrijpostige mannen zelfs.
Meester en ik stonden te kussen, en toeschouwers stonden toe te kijken, zonder enige gene, op een armlengte afstand.
Ik kreeg het op de heupen, begon me er aan te storen, te ergeren.
Ik voelde geen respect, geen beschaafdheid. Het leken een meute hongerige wolven die samen die ene prooi wilden aanvallen, en verorberen.

Zelfs toen Meester en ik een stapje verder gingen, intimiteit zochten in een ruimte als een hondehok, hoorde ik opmerkingen als "die is er ook bijna", voelde ik de nabijheid van priemende blikken, en merkte ik net op tijd een persoon die zijn hand uitstak om mee te voelen.

Intense orgasmes bleven uit. Intimiteit was zoek. Voldoening nihil.
Ik voelde me Meester kwijtraken, ik voelde hoe ik mezelf kwijt was.
Nu zit ik hier met een gevoel die ik alweer niet kan omschrijven.
"Laat me maar even gerust." "Ik neem vandaag wat afstand."

Het gesprek in de auto zal onbewust wel mee gespeeld hebben. Gister had ik nogal mezelf bloot gevend omschreven. Reactie van Meester bleef uit, dus kwam ik er zelf op terug in de auto.
Zoals ik ergens wel verwacht had, hoorde Meester, of las Meester het anders dan ik wou duidelijk maken. Of wou ik dingen duidelijk maken die Hij afkaatste?
In het begin van ons mailcontact heb ik alleszins heel duidelijk gezegd wat mijn dromen zijn, daar is nog niets aan veranderd, en ik zal Meester dus ook nooit voor verrassingen plaatsen, wat dat betreft. Eerlijkheid, openheid, duidelijkheid, maken de beste afspraken, voorkomen misverstanden.

Ik kreeg uitleg, antwoorden, maar ik kreeg er geen vat op. Het kwam mij verwarrend over.
Ik hoef geen vanille te verwachten. Alhoewel dat er nog niet veel bdsm is aan te pas gekomen. Kinky ja, bdsm nee. Gister voelde ik opnieuw mijn lichaam bevestigen dat puur vanille mij helemaal niet opwindt. Ik voel een gemis. Gemis om intensiteit. Gemis om sessies.

Waar was gister die connectie, die er zondag avond was? Heb ik iets geknakt door mijn post in de blog?