3 - nieuw hoofdstuk

Mijn eigen soap, DI en ik.
Gisteravond sluimerde er al een stil verlangen naar hem. Een verlangen hem te verwennen. Ik had me voorgenomen, rustig te zijn, braaf te zijn. Wat me toch behoorlijk gelukt is.
De kindjes lagen in bed, de tv gaf muziek, ik werkte aan mijn capuchon, in afwachting van DI.
Dit keer kreeg ik een sms dat hij onderweg was. Hij was mooi op tijd, op het afgesproken uur. Ik kan dit wel appreciëren.
De openheid op skype zal er wel iets mee te maken hebben, de voorgaande discussies hebben heel wat aangetoond. Ik hoop heel hard dat we nu een stuk op dezelfde golflengte zitten. Het vraagt van beiden aanpassing.
Na een korte intro legde DI me over zijn schoot. Met zijn blote hand verwarmde hij mijn kont. Ik voelde het gloeien. Dat alleen wond me niet op. Intussen heeft DI mijn lichaam al voldoende verkend om te weten hoe hij moet handelen. Mijn clitje bespelend, mijn kut opentrekkend, die speciale handeling, die ik niet kan omschrijven om mij te doen ejaculeren. Ik voelde hoe ik op weg was naar de roes. Mij er tegen verzettend, DI waarschuwend, er op te letten, rekening mee te houden. Ff wat angst bij mij dat hij het niet zou zien, er niet zou op reageren, durfde ik me niet laten gaan. Uiteindelijk liet ik me dan toch meeslepen in mijn gevoel. Heel kort, had ik de indruk. Niet diep. Dit keer had DI het wel opgemerkt, mogelijk mee door mijn waarschuwing. Op zijn manier poogde hij er te zijn. Mijn gesloten afstandelijke DI, niet goed wetend hoe te handelen, ws bang om mijn gevoelens weer aan te wakkeren.
Om die reden wou hij niet kussen. Ik snakte en smeekte om zijn lippen op mijn lippen te voelen. Ik verlangde naar zijn intimiteit.
Licht teleurgesteld heb ik me er bij neergelegd.
Het voelt als we beiden heel wat stappen terug genomen hebben. Het betekent wel dat we kunnen trachten samen de stappen vooruit te nemen, ons naar elkaar toe aanpassen.
Er zijn en er blijven werkpunten. Hij zal zich verder moeten openstellen naar mij toe, ik moet geduld oefenen. Ook hier heb ik me voorgenomen, alles uit handen te geven. Ik tracht geen initiatief meer te nemen hem te vragen af te spreken. Idem naar spel toe. Ook hierin tracht ik verwachtingen bij te schaven. De schrik zit mij ff te diep, als ik te veel wil, te veel druk zet, dit alles opnieuw kwijt te raken.
Ik merk wel dat DI zich ietwat aangepast heeft, en toch iets doet met mijn aanwijzingen, zo kon ie zich aan het afgesproken uur houden, deed ie poging tot nazorg, gaf mij enige duidelijkheid.
Heel voorzichtig wacht ik af. Ik wacht af wat hij zal doen. Dit mag niet opnieuw escaleren.
Ik hoop dat DI zich nog iets meer verdiept in het BDSM-wereldje. Hij vertelde me gister te willen ontdekken wat er te ontdekken valt. En er is veel te ontdekken! Heel veel! Met plezier ga ik er in mee.
Ik blijf er bij veel te willen ervaren, en ver te willen gaan er in. Ik hoop dat DI me hierin kan begeleiden.