Ik vergelijk het wat met vanilla. Hoe zie je je leven? Wat verwacht je van je partner? Hoe is je partner? Hier kan ik beter op antwoorden.
Hoe zie je je leven? Ik zie mijn leven positief. Ik volg mijn weg, neem de hindernissen, val soms en sta weer op. Ik leid mijn leven. Het leven leid mij. Het is een pad vol verantwoordelijkheden, leerlessen, ups en downs, plezier en blijdschap, en soms verdriet en tranen. Ik heb niet altijd te kiezen waar dit pad heen leidt. Ik kies wel hoe ik dit pad neem. Met positieve ingesteldheid!
Wat verwacht ik van mijn partner? Hoe is mijn partner? Eerlijk en respectvol. Ik verwacht vertrouwen en steun. Onvoorwaardelijke liefde en geborgenheid. Aanvaarding van mijn zijn, met mijn negatieve en positieve trekjes. Aanvaarding van mijn kindjes.
In een relatie is het geven en nemen. Je kiest voor en met elkaar. Met het oog op een mooie toekomst. Je gaat er samen voor, en neemt samen de hindernissen die het pad kruisen.
Dat verwacht ik in een vanilla relatie,
een bdsm relatie sluit hier nauw bij aan voor mij,
mijn verwachtingen zijn bijna idem.
"Hoe zie je BDSM? Als spel of levenswijze?"
BDSM wil ik verweven zien in een liefdesrelatie. Dan pas kan ik me volledig open stellen, me volledig geven. Voor mijn geliefde ga ik immers net iets verder, ms net over mijn grenzen heen. BDSM is geen spel. Niet zoals ik het zie. Er gaan immers te veel gevoelens en emoties mee gepaard.
"Wat verwacht je van je Dom? Hoe is je aanstaande Dom?"
Hier mag ik toch wel het vanilla stukje kopiëren. Mijn Dom is eerlijk en respectvol, geeft vertrouwen, is te vertrouwen, mijn steun en toeverlaat. Hij biedt mij geborgenheid en warmte. Een zekere liefde. Hij neemt me zoals ik ben. Hij houdt rekening met mijn moeder-zijn. Indien de kindjes zouden in de buurt zijn, is enige subtiliteit een vereiste.
Ik wil kunnen en mogen verliefd worden op mijn Dom, gevoelens hebben, die bij voorkeur beantwoordt worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten