Laat me beginnen bij DI. Het touw ligt op de grond. Hij heeft, onbewust ws, een stap teruggenomen, waardoor het touw net buiten mijn bereik ligt. Hoezeer ik mij ook wil bukken, een mogelijk laatste redmiddel om het touw toch nog in mijn handen te krijgen, ik lijk niet te willen buigen. Stram en strak kijk ik toe, hoe het touw buiten mijn bereik ligt.
Intussen ben ik ook stappen terug aan het nemen. De afstand tussen DI en ik wordt letterlijk en figuurlijk groter. Of ik er rouwig om ben? Niet meer. Al geruime tijd niet meer. Het is goed geweest, het is mooi geweest. Voor mij is het tijd om een stap verder te gaan. Voor DI is het beter om een stap terug te nemen.
De ultieme pogingen tot redden, die ik de laatste 2 a 3 weken heb ondernomen om met hem af te spreken, zijn op niets uitgedraaid. Zowel van zijn kant als van mijn kant kwamen al dan niet gegronde excuses. We zijn elkaar kwijtgeraakt op onze weg.
Ik heb er veel uit geleerd, uit onze mooie en minder-mooie momenten. Opnieuw heb ik een stuk bagage die ik mag meenemen.
Het heeft mij doen besluiten, mij open te stellen voor vriendschappen. Eerlijke, open vriendschappen. Het heeft me doen besluiten, af en toe een losse sessie aan te gaan. Bij voorkeur met Doms die ik al langer ken.
Het heeft me ook doen besluiten, het zoeken achterwege te laten. Het zoeken naar liefde, het zoeken naar zekerheid.
Wat je niet zoekt, komt immers spontaan op je weg.
Daardoor kan ik me zuiver openstellen naar anderen. Daardoor kan ik zonder fixatie, zonder dwang in open gesprek gaan.
En dat doe ik. Ik kom heel interessante mensen tegen, in het virtuele wereldje. Ik ga heel mooie gesprekken aan. Ik tracht banden te smeden. Echter, ik wil niet in het virtuele wereldje blijven. Ik wil de mensen rl gaan ontmoeten. Rl vriendschappen aangaan. Ik wil in conversatie gaan, discussïeren, meningen delen, enz.
Ik wil groeien, mensen kunnen vertrouwen, maar vooral genieten. Genieten van aangename momenten. Ik denk hier nu niet aan seks of sessie. Gewoon gesprek, samen zijn, interesses delen.
Ik wil uit mijn kot breken!
En ik doe het ook!! Ik breek uit. Ik ga niet meer achteruit om af te spreken, niet wetend of het al dan niet iets kan worden.
Vanavond heb ik afgesproken met V, hij is intussen toch wel een vriend geworden. Vriendschappen moeten immers onderhouden worden.
Zaterdag ben ik uitgenodigd door een nog virtuele kennis op een speelavond. Ik heb 'ja' gezegd. Het geeft een kans elkaar te leren kennen, en niet in het pc-wereldje te blijven. Komt er een spel? Geen idee. Dat zal afhangen van mijn gevoel. Het gevoel van vertrouwen, al of geen gène, intuïtie.
Er zullen daar immers nog bdsm'ers zijn. Ik wil me op mijn gemak voelen. Het geeft me wel de gelegenheid meer mensen te treffen. Een kleine selecte groep. Het zal het aangaan van contacten iets makkelijker maken, denk ik.
Ontmoeten hoeft dus niet tot een sessie te leiden. Het is immers niet mijn bedoeling op een eerste contact te spelen. Wat natuurlijk al es anders kan uitdraaien.
Ik wil mensen ontmoeten met oog op vriendschappen. Zuivere vriendschappen.
Ik wil mij niet meer baseren op uiterlijk, op leeftijd. Wat ik onbewust toch ga doen.
Zo zijn er dus wel enkele fl-contacten die ik wel es ga aanspreken. Zo heb ik mail- en Skype contacten die ik ga aanspreken. Dom en Domina's. Subjes m en v.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten