7 - betraand

Donderdag,

Er is wat discussie tussen DI en ik. "Jij had een ontmoeting." snijdt hij het onderwerp aan. "Een ontmoeting...hm, als je het zo wil noemen." reageer ik. Het gaat over woensdagavond. Het blijft een kat en muis spel tussen ons. Is er enige onderhuidse jaloezie van zijn kant?
"Goh, ik wil me gewoon helemaal kunnen verliezen in een relatie D/s, ik wil me helemaal kunnen geven..." vervolg ik het gesprek.

"Mensen die je wel een kans geven, die niet naar je verleden kijken, wijs je af. Wat verwacht je dan van mij? Wat moet ik dan doen?" vraag ik hem. Hij zit wat in zak en as: "Neen, ik kom wel naar je toe als het wat beter gaat." "Jij komt naar mij toe? Ja... voor vriendschap en lust. Ok, alle respect. Maar verwijt mij dan niet dat ik met anderen afspreek." reageer ik hard.

"Me kont doet pijn." verander ik van onderwerp. "Goed aangepakt zeker?" vraagt hij me. "Uhu, morgen staat het blauw. Ik had het nodig, ik had het echt kei hard nodig!" bevestig ik.

Ik moet loslaten, ik dacht losgelaten te hebben, en ik voel me weer helemaal klampen.

"Onze relatie is geëvolueerd." merkt DI op. "Ik heb afstand genomen." vervolgt hij. "Idem, ik ook, dat had je al moeten doorhebben, maar waarom reageer je dan nog zo? Denk je dat ik afstand wou? Nee!! Maar de manier van omgaan met elkaar heeft mij er toe gedwongen..." merk ik op. "Ik heb al gemerkt dat ik met lichamelijkheid alleen geen voldoening heb." deelt DI nog mee. Ik voldoe hem niet. Dan vraag ik me toch af waarom hij op mijn vraag ingaat om langs te komen.
Ik moet loslaten!!

"Jij hebt ook afspraakjes, waarom zit je dan op mij te vitten?" vraag ik hem. "Als ik je niet voldoe... ok, maar dan mag je mij niet weerhouden met anderen af te spreken."
"Ik voel jaloersheid! Maar om andere redenen dan jij, verdorie, ik wil wel luisteren he naar je, en mijn mening of gedacht geven, of gewoon een luisterend oor... maar als het over een date gaat, kan ik er niet mee om, sorry." voel ik me kwetsbaar.

"Zeg mij eens, wat is een Dom voor jou? Beantwoord ik aan die criteria?" komt er uit het niets. "In mijn ogen moet een Dom altijd sterk zijn, vooral mentaal en dat ben ik niet altijd." beantwoordt hij deels zelf zijn vraag. "Niet elke dom is altijd mentaal sterk, we zijn ook geen robotjes ee. Een Dom moet voelen, aanvoelen... Iedereen heeft een andere mening hoe zijn/haar Dom is... criteria zijn er als basis." geef ik mijn mening.

Emoties beginnen me parten te spelen. Dit gaat diep.
Ik weet dat ik mijn Dom voor mij alleen wil, en dat ik exclusiviteit wil, ik wil enige sub zijn.
"Ik heb hier geen zin in... ik voel me ambetant, te min." geef ik DI aan. "De gevoelens voor jou zijn anders, niet zozeer lustgericht, maar anders." geeft DI bloot. "Vriendschappelijk?" vraag ik. "Vriendschappelijk is misschien te zwak uitgedrukt." antwoordt hij.
Ik begrijp er niets van. Verwarring alom.
Hij zit in zijn wereldje, hij vertrouwt mij zijn demonen toe, terwijl ik datzelfde moment op een totaal ander onderwerp mijn tanden stukbijt. Op mijn vraag als ik iets kan doen, krijg ik geen antwoord meer. Hij is weer in zijn granieten omhulsel. Ik ben hem weer kwijt.

's avonds...
ik voel me zo verdomd slecht in mijn vel. Ik zoek afleiding.
DI, weer...
"Kom je?" vraag ik. "Ik ben in de kantine." antwoordt hij. Ik weet dat hij gewillig op mijn vraag ingaat als hij enigszins kans ziet.
"Pls." smeek ik.
*gaat op haar knietjes*
*kijkt vanonder haar wimpers op*
*tracht haar zo onderdanig als mogelijk op te stellen*
Ik tracht hem virtueel te verleiden.
"DI" vraag ik, "DI'tje?"
*steekt duim in de mond, als een kind die troost zoekt*
"Ben nog bezig ze." reageert hij.
"Uhu, is da een ja of een nee? Ik heb mega grote nood aan warmte, genegenheid, knuffels, kussen!" toon ik me kwetsbaar.

Hij sms't me dat hij op de baan is. "Tegen 23u ben ik bij je. Is het niet te laat dan?" Eigenlijk wel, maar mijn nood is te hoog. "Np, heb je veel tijd?" vraag ik. "Een half uurtje." antwoordt hij. "Meen je dat nu?" ben ik teleurgesteld. "Aan een half uurke heb ik niet genoeg se." zet ik een grote mond op.

Om 23 u duwt hij de deur open. Ik sluit de pc programma's af, zet muziekje op, DI plaatst zich in de zetel. Ik neem initiatief en kus hem. Hij laat het toe maar reageert er niet op. We praten wat, maar ik kan het niet laten hem te kussen, te strelen, trachten te verleiden. Hij zoekt en vindt mijn tepels, hij duwt mijn hoofd in zijn schoot. Hm, hij staat hard. Zijn vingers gaan naar mijn clit. Vlot brengt hij me naar een eerste orgasme, hij gaat door, een tweede...
Hij ontkleedt mijn bovenlichaam. Doet mijn broek uit. Ik laat hem doen. Hij neemt mijn tepels in zijn mond, en zuigt er krachtig aan. Het trekt tot in mijn clit! Tot mijn verbazing geeft hij me een zuigplek op mijn borst.
Ik geniet van zijn aandacht, emo als ik loop. Maar zo emotioneel als ik ben zijn ook de tranen daar. Ik kan ze niet bedwingen! Ze zoeken zich een weg uit mijn ogen. Beschaamd tracht ik ze te verbergen. DI heeft het wel gezien, zegt niets, maar ik merk dat hij probeert teder en zacht te zijn.
Zijn aandacht gaat naar mijn kut. Vier vingers glijden naar binnen, zijn duim bespeelt mijn clit. Ik snak naar meer. Ik duw mijn heupen omhoog. Mijn hand gaat naar zijn hand tussen mijn benen. Ik duw zijn duim bij zijn vingers, en duw verder mijn heupen rond zijn hand. Argh... Dit is lekker!! "Geef mij ff tijd te ontspannen." leid ik hem. Ik wil dat hij me fist, dat heeft hij wel door, maar ik ben net iets te nauw. Van zo hij iets duwt, span ik me op. Toch weet hij me geil te maken. Zelf staat DI op springen... hij haalt zijn hand uit mij.
Opnieuw vier vingers die hun weg in mijn kutje zoeken en vinden. Zijn andere hand vindt ook de weg naar en in mijn vochtigheid. "Ik ga bidden. Binnen in je." grapt DI. Ik barst in lachen uit. "Niet lachen. Dat nijpt." Jah, breng me niet aan het lachen he.
"Je moet meer lachen." zeg ik hem. Hij ziet er zoveel jonger uit, zo ontspannen, zo kwa-jongen. Het vertederd me.
Beiden heet, snakken we om samen te komen. Hij glijdt in me. Ik grijp hem vast, ik knijp wanhopig in zijn lichaam.
Vanwaar komen al deze gevoelens? Wanhoop? Angst?
Gelukkig kan ik me onder hem wegstoppen, want weer zijn de emoties mij de baas. Verdomde tranen!!

Het half uur is al ruim verstreken. Zijn gsm bliept. "Je hebt een bericht." DI woont voorlopig nog thuis, en zijn mama is bezorgd. "Dat zijn moeder's he. Je kent dat wel. Soms tot vervelens toe." lacht DI het weg. "Ik heb geen moeder die mij sms't waar ik blijf! Die bezorgd is om mij!" ik krijg het amper gezegd, ik stop me weg in mijn deken. Djee, ik ben kwaad om mezelf! Stomme tranen!! DI streelt me. Hij moet weg, maar tracht er dit keer toch te zijn. Van zo hij merkt dat ik me weer wat onder controle heb, maakt hij zich klaar om huiswaarts te gaan. Ik toon me sterk, zodat hij rustig kan vertrekken. Van zo hij de deur uit is, laat ik me weer gaan.
Ik snap het helemaal niet. Van waar komen al deze emoties?

Die nacht bericht ik hem nog.
Ik moet loslaten!!