15 - gedeeld geheel

Soms overvallen vragen me. Soms wordt ik de adem benomen door twijfels. Soms wil ik er gewoon de brui aan geven. Soms laat ik alles over me heen komen.
Hij en ik. O/onze relatie.
Soms begrijp ik het allemaal niet. Soms vind ik de grens niet. Soms weet ik niet wie of wat ik ben in dit geheel.
Dit geheel. Zo uiteenlopend, en toch gelijklopend.
Hij heeft Zijn verwachtingen. Ik de mijne. Ik voldoe niet geheel aan de Zijne. Hij niet aan de mijne.
En net dit komt me af en toe zwaar te wegen.
Waarom beantwoordt Hij de telefoon of mijn sms niet als Hij in gezelschap van anderen is?
Waarom zwijgt Hij me dood aan Zijn vrienden, familie, kids?
Ok ja, Hij is heel erg gesteld op Zijn privacy. En hoe in godsnaam gaat Hij mij introduceren? Het is intussen al meer dan duidelijk dat er voor O/ons geen vanilla-relatie inzit. Wat dat betreft passen W/we niet S/samen. Hij de work-aholic, ik het niet werkend persoontje. Hij de bezige bij, ik die af en toe wel es lui ben. Hij de strever, ik de volger. Hij is grensverleggend, ik ga niet in alles over mijn grenzen.
Dus ja, het botst wel es.
En dan is er nog de vraag, of Hij wel met mij verder wil. Want ook daar voel ik twijfel.
Hij grapte onlangs om de hond. Die draagt een blauwe halsband. "Ben je nog niet zeker of je je hond gaat houden? Blauwe halsband, blauwe collar, consideration." Ik nam dit nogal persoonlijk. "Ben jij dan nog niet zeker of je met mij verder wil?" Ik draag immers Zijn blauwe collar. Waarna Hij in de verdediging lijkt te gaan. Zit ik juist met mijn vraag?
Gister... de vraag brandt al eventjes bij mij... Ik uit gemakkelijk mijn gevoelens. Tegen Hem is het ietwat moeilijker. Moeilijker omdat ik geen weerwoord krijg. Gister vroeg ik het vlakaf, per sms. "Ziet Meester subje graag?" W/we waren gezamelijk een film aan het kijken, E/elk in O/ons eigen huisje. "Je gaat toch geen inspiratie halen uit de film hé?" kwam het antwoord. Hij lijkt te ontwijken. "? Wat is dat nu voor antwoord?" hou ik vol. "Ik ga niet met je trouwen. Ik ga je niet vermoorden. Ik ga geen levensverzekering opeisen. Maar... Ik ga wel zo ver gaan voor mijn kids indien nodig! En nu graag een antwoord op mijn vraag. Ziet Meester subje graag?" dien ik van repliek. "En nu moet Ik Mij laten commanderen om te antwoorden? Je weet of zou toch moeten weten dat je iets speciaals bent voor Me." "Als vrouw is het leuk de woorden te horen. Ik ben iets speciaals... Hm, je subje. Mja is wel een positieve nee he." Verdorie toch... "Je bent Mijn subje en je kent Mijn standpunt over die woorden. Zo belangrijk als die woorden voor jou zijn, zo belangrijk is Mijn standpunt voor Mezelf." krijg ik uitleg. "Ok, snap ik. Ik het het er soms moeilijk me dat ik je geheim ben. Af en toe weegt het zwaar. In bijzijn van je vrienden enz, geen reactie op mijn sms of dergelijke. Dus ja, ik verwacht dingen die jij niet wil of kan invullen." ben ik eerlijk. "Hehe, we staan quitte!" merk ik lachend op. "Slaapwel." is Zijn enige reactie.
Hij wil zich niet openstellen. Hij is bang om gekwetst te worden. Om pijn te voelen.
Wat ik volledig begrijp. Ook Hij heeft Zijn deel in het verleden gekregen.
Is het daarom dat Hij mij als Zijn subje heeft? Plaats O/ons naast elkaar, en je ziet twee totaal verschillende personen, betreft uiterlijk, maatschappelijke ladder, levenservaring, kijk in het leven.
Het doet me af en toe wantrouwen. Het maakt me af en toe bang. Het lijkt me soms of het zwaard van Damocles boven me hangt.
Hij is mijn Meester, ik Zijn sub. Ik hou van Hem als Meester, ik zie Hem graag als persoon.
Hij behandelt me goed, is voor mij de perfecte Meester. Hij gaat in op mijn vragen, begeleidt me en steunt me. En niet enkel in het bdsm gedeelte, ook prive.
Ik geloof Hem als Hij mij zegt dat ik Zijn sub ben.
Mijn Meester, is van mij, in woord en daad. Maar niet in lichaam en geest.
Hij imponeert graag. Het is een rasechte schorpioen, en gedraagt zich ook zo. Hij houdt er van de touwtjes in handen te hebben. Iets dat ik niet steeds volledig toelaat. Iets dat ik niet kan? Niet wil?
Af en toe heb ik feedback nodig, op mijn schrijven. Ik wil weten wat Hij voelt, hoe Hij denkt. Wat gaat er in Hem om?
Ach... Wil ik het wel weten? Ben ik wel geschikt om verder te gaan? Wil ik wel volledig geïntroduceerd worden in Zijn leven? Wil ik wel over mijn maatschappelijke en financiële grens gaan om de Zijne te ontdekken?