8 - relatief

Tijd... een relatief gegeven.
Geluk, idem relatief.
Gevoelens, emoties, pijntjes, kwaaltjes...
Elk persoon reageert anders, ziet het anders.
Elk persoon is anders, is uniek.

Deze intro zal straks duidelijker worden.

Ik heb een heel eind niet geblogd. Waarom? Geen tijd? Niets te zeggen?
Nee, integendeel. Veel tijd, al is het relatief, en nog meer te zeggen, al komen de woorden niet zo gemakkelijk op papier ditmaal.

Even terug in de tijd.
Enige weken terug zijn W/we naar Zonhoven gereden, naar een lederwinkel. W/we zijn volop in voorbereiding met O/onze plannen. (Zie de pagina huisje tuintje boompje.) Na wat wikken en wegen vonden we het voor O/ons geschikte materiaal. Bedoeling was om aaneensluitend in de streek een wandeling te maken olv een club daar. Komt Meester met het idee op de proppen, aangezien we toch in de buurt zijn, af te spreken met l. Zo gezegd, zo gedaan, ik voer de communicatie, weet haar te overtuigen, en komen tot een afspraak. W/we halen haar op, en ze loodst O/ons door een prachtig stuk natuur in de Kempen. Mijn fysiek is heel wat minder, en dat heb ik mogen voelen, toch genoot ik met volle teugen. Ze vertelde O/ons over haar avonturen op verre reizen. Mijn mond viel open. Ik kan enkel maar bewondering opbrengen voor al de moed die ze bezit!

De zondag namiddag was er Valentino-tijd. Ik tracht mijn emoties, die mij parten spelen, de kop in te drukken. Het lukt maar half, Ter plaatse, is de knop in een oogwenk terug in oorsponkelijke positie gedraaid. Ik zie dingen, die mij hevig teleurstellen. Zo teleurstellend dat het mijn avond bijna vergalt. Meester tracht mij in positieve mind te krijgen. Ik doe mijn best, maar herval terug in mijn emotionele. Diverse omstandigheden, redenen volop. Nochtans verwachtten W/we een grote toeloop. Hoopten het. En kregen gelijk. Ook dit is helemaal in het niets gelopen. Meningsverschillen hielden de deur dicht voor enkele gasten. Een koppel had met enkele van hun vrienden afgesproken de bdsm middag te beleven. Het koppel kreeg de deur dicht voor hun neus, en een domino-effect is ontstaan...

Een opmerking van Meester, doet mij, onbewust, nogal scherp en onbeleefd tegen Hem antwoorden. Ik krijg een ferm pak voor mijn broek, aan de bar. Geschrokken, en hevig vernederd, laait kwaadheid in me op. Ik krijg geen uitleg, en wil mij afzonderen. Meester houdt mij tegen met mijn collar. Ik voel hoe de tranen in mijn ogen opwellen. Tot 3 keer toe vraag ik Hem mij te laten gaan. Gelukkig geeft Hij toe, ik vrees dat ik anders mezelf niet meer onder controle had.
Ik ga in afzondering even naar het toilet. Ik tracht mijn emoties weer in de hand te krijgen.
Het lukt ook maar half. Van zo ik terugkom, komt Meesteres M knuffelen. Ik merk hoe ik opnieuw emotioneel reageer, en zeg haar vriendelijk, dat dit niet het moment is. Meester negeer ik volkomen. Een andere man, komt aandacht zoeken. Hij stelt vragen, die ik kort maar vriendelijk beantwoord. Kennelijk snapt hij niet dat ik geen behoefte heb in een gesprek. "Zin om te experimenteren?" krijg ik alsnog de vraag. "Nee, sorry, ik heb een Meester." reageer ik kordaat.
En opnieuw voel ik vanalles oplaaien. Ik zie bdsm als een levensstijl, en dat is mijn betrachting meer en meer daar in te groeien, nog meer en intenser te beleven. Ik ben allesbehalve een 'experiment'. Bdsm experimenteren? Waar is de veiligheid? Het o zo nodige vertrouwen?
Experimenteren is heel laag onder het niveau...

Intussen hebben Meester en ik weer enkele ups en downs doorzwommen.
Intussen zijn W/we weer enkele stapjes en stappen vooruit.

Op een afspraak met de psychiater, heeft mijn Meester mij vergezeld.
Toen mijn kater na een nachtje stappen, niet is thuis gekomen, heeft mijn Meester mij getroost, toen ik hem lichtelijk panikerend opbelde. Gelukkig is meneer de kater tegen de middag thuis gekomen.

Ook wat budget betreft, heb ik dit uit mijn handen, in Zijn handen gelegd. Ik kom net rond, maar kan niets extra sparen. En net dat is heel belangrijk. Ik heb een grotere fiets nodig voor mijn oudste dochter. Ik verwacht rekeningen van de logopedist en de kinesist. Naar het groot verlof toe, wil ik ook extra hebben, om activiteiten te kunnen doen met de meisjes. enz enz...
Of Meester mijn budget wil beheren? Ik heb er een positieve ervaring mee, toen ik x aantal jaar geleden budgetbeheer had via het ocmw. Natuurlijk moet je er mee leren omgaan, moet je met een weekbudget zien rond te komen. Maar ik ben er kunnen uitstappen met een mooie spaarboek. In de beheerperiode, hebben we, mijn ex en ik waren nog samen, een auto gekocht, een nieuwe tv gekocht, en een weekje Ardennen gedaan. Ik moet nu wel eerlijk toegeven, dat ik nogal een kei ben in het zoeken en vinden van goedkope chalets. Komt erbij dat grote luxe niet hoeft. Dus 150 euro voor een weekje huur, was ideaal.
Daar wil ik opnieuw naartoe, onder de deskundige begeleiding van mijn Meester.
Sparen, een spaarboek opbouwen. Een appeltje voor de dorst voor noodgevallen. En nog een extra appel voor benodigdheden.

Mijn Meester.
Hoe vaak bezorg ik Hem geen last? Hoe vaak heb ik Hem al niet teleurgesteld? En toch blijft Hij er. Hij blijft mij steunen. "In goede en kwade dagen." merkte de psychologe op, toen ik het er ter sprake bracht.
Hoe schuldig voel ik me soms naar Hem toe. Hoe vaak stel ik mezelf de vraag hoe ik Hem dit allemaal ooit teruggeef.
Het geven en nemen ligt niet in een weegschaal. Maar ik voel mij veel meer nemen en krijgen dan dat ik Hem geef.

Mijn Meester,
die ik aanbid,
die mij rust brengt,
aan wie ik me helemaal geef...