24b - mijn alarmkreet

Heel veel mensen reiken me de hand. Heel veel mensen neem ik de hand aan.
'l' die geregeld sms't om te weten hoe het gaat.
Mijn gezinszorg heeft gebeld en raad en steun gegeven.
Mijn zus die luisterde maar eerlijk toegaf me niet te kunnen helpen, omdat ze 'mijn wereldje' niet kent.
Meester die mijn meester niet meer is. Ik voel en zie hem nog steeds als 'mijn meester'. Ik voel me nog steeds zijn sub. Ik kan en ga niet ontkennen hoe hard ik hem nodig heb.
Ik ga me bewijzen. Ik ga bewijzen dat ik het wel kan! BaasAnIets lijkt me te willen geloven. Hij gaat in op mijn vraag om zijn steun. Dank u wel hier voor. Hij wil langdurige inzet. Hij heeft mij er zelf al op gewezen dat ik op korte tijd resultaat nodig heb. Ook hier voel ik zijn steun. Hij gaat me zondagavond bellen...
Ondanks alles dat gebeurd is, ondanks de fouten die aan beide kanten geweest zijn, waarvan ik al meer dan hij, de spijt die ik heb omdat ik mijn blauwe collar kwijt ben. Ik ga ervoor. De inzet komt er. Ik heb een doel, meer dan 1 die ik wil en ga bereiken.

1. In mijn eigen huisje, mijn vertrouwde omgeving, alle uitgereikte handen aannemen.
2. Mijn huishouden op punt krijgen en houden tot dit een automatisme is. (Ik citeer hier BaasAnIets)
3. De zorg voor mijn kids terug winnen.
4. De vriendschap van BaasAnIets terug verdienen.
5. De geschonden vertrouwensbanden weer herstellen.
6. Mijn gevecht om mijn blauwe collar van BaasAnIets terug te verdienen, laat ik even open.

Hoe vaak heb ik niet aan de alarmbel getrokken? Hoe vaak heb ik niet om hulp gevraagd? Hoe vaak ben ik niet met mijn kop tegen de muur gebotst?
Doe ik dan een wanhoopspoging, lijk ik alles kapot te maken. Ik krijg nog meer verwijten naar mijn kop geslingerd. Ik stond alleen, ik blijf alleen, ik ga alleen...
Mijn ex wil mijn kids niet alleen bij me laten. Argh!! Ook hier zal ik voor vechten. Al heb ik dan geen been om op te staan.
Doelstelling: Het groot verlof de kids wekelijks een dag bij mij. Alleen! Desnoods, als ik medewerking mis, schakel ik instanties in.

Doelstelling vandaag: ganse huisje dweilen, evt keukenkast opruimen, boodschappen, poppetjes haken, tussendoor was draaien, drogen, evt strijken.

Middag
Bijna de ganse voormiddag ben ik in beslag genomen door mijn gsm. De een na de ander belde. Ik contacteerde. Mensen die er zijn. Mensen op wie ik kan rekenen. Mensen aan wie ik mijn excuses moet en heb aangeboden. Ze zijn aanvaard.
Ik geniet van een heerlijk warme douche. Ik blijf minuten lang onder de druppels die op mijn lijf vallen.
Daarna naar de krantewinkel, om mijn lievelingstijdschriften, naar de lidl om voedingswaren. Het brengt me tot de middag.
Eten krijg ik amper binnen. Niet erg. Zo gemakkelijk heb ik nog nooit gedieet!
Afwas doen, speelgoed in het sopje, en naar de stoffenwinkel. Ik lijk vol energie te zitten en maak er gretig gebruik van.

Ik herlees episodes uit het dagboek, en ik voel... zwakte. Wat doe ik ermee?
Ik mail het hem,

Ik verwacht geen antwoord... Ik hoef geen antwoord...
Ik bots even tegen mezelf aan, 'k heb het even moeilijk, en weet niet direct waarheen.
Al de ganse dag ben ik bezig, actief, jou in mijn achterhoofd. Ik voel een sprankje hoop en grijp dit gulzig aan.
Al mijn emotie gooi ik in het dagboek, ik vul bij, ik vul aan, ik herlees...
Ik herlees ook andere posts.
En ik besef...
Ik mis S,
ik mis Meester!!!
Ben ik dan alleen met dit gevoel? Voel jij geen gemis?
Ik wil vragen, smeken...
Ik bedwing mezelf, omdat ik niet wil forceren.
Ik ben bang. Ik ben bang om nee te krijgen.
'k Heb je nodig, je sterke armen, je zachte vingers, je diepe stem, je stevige lijf,
je knuffels, je kussen, je alles!
Met moeite bedwing ik mijn tranen,
met moeite bedwing ik mijn vragen,
met moeite bedwing ik...

Mijn pols doet pijn... ik zie er niet uit. Aandacht verleggen.
Mijn hart doet pijn... poging tot aandacht verleggen mislukt.
Ik zoek, en zoek, en denk, en handel,
inventief, creatief,
ik vind!!!
Ik heb zijn gsm nr terug gevonden!
Opluchting.
Nee, toch niet. Ik mag geen contact opnemen. Ik klamp me vast aan zondag.
Geruststelling. In uiterste nood neem ik pas contact op. Hij volgt de blog. Ik kan mailen. Wat ik ook tot een minimum ga beperken.

Ik moet, wil, ga en zal!

De meisjes zijn langsgeweest. Wat een emotie ging er door mijn lijf. Ik had hen een week niet gezien. Moordend is dit. We hebben een heel aangenaam uurtje samen doorgebracht.
Mijn ex bevestigde dat ik idd vermagerd ben. Het is zichtbaar.
Nog nooit heb ik zo geleden onder een relatie breuk, dat ik amper kon eten. Nog nooit heb ik zo geleden dat ik dagelijks mijn tranen moet bedwingen. Nog nooit heb ik zo geleden, dat ik zo ver gegaan ben in mijn handelingen.

Ik mis hem.

Ik moet mijn hoofd leegmaken. De dogsit komt de sleutel terug geven. L sms't me hoe het met me gaat.
Ik neem de leiband, lijn de hond aan, sluit de deur, en ga stappen. Door de poort naar rechts, langs het weggetje, onder de tunnel, richting Duin en Zee. Over de duinen, naar het strand. Ik stap het strand af tot de strandbar. De hond is moe. Ik baan me door het zand.
Zalig, de wind in mijn haren, de ruisende golven. De hond kan los rondlopen. Schelpen kraken onder mijn voeten. Strandvogels pikken in het zand.
Ik sms hem. Geen reactie. Ik had niet anders verwacht.
Aangekomen aan de strandbar, zie ik dat die gesloten is. Verdorie, ik ben niet voorzien op water, heb geen portemonnee mee. De hond kan drinken aan een fontein op het plein. Ik sms opnieuw of ik wat water kan hebben. Dit keer krijg ik wel reactie. Hij is niet thuis. Er worden een klein aantal sms'en heen en weer gestuurd.
Een pad tussen de kustbaan en de straat leidt me terug naar huis.
Hoeveel km ik er op heb zitten, geen idee. Ik ben ruim twee uur gaan stappen. Mijn hoofd is leeg, ik heb rust. Mijn rug doet pijn, mijn linker zij laat zich voelen. Morgen ben ik waarschijnlijk nog stijver dan ik vandaag al was.
Ik had me voorgenomen tot dat bepaald punt te stappen. Dankzij mijn trouwe viervoeter is me dit gelukt. Dankzijn BaasAnIets is me dit gelukt. Hij heeft me enige tijd geleden door 18 km geleid.
Mijn wit met zwarte vlekken hond, is niet meer zo wit, en ligt uitgeteld op zijn deken.
Ook ik ga de dag afsluiten, en de nacht in.
Morgen een nieuwe dag.

Morgen op de planning: was en strijk, huisje dweilen (ben ik vandaag niet aan toe gekomen), op de middag verwacht ik mijn papa, en ik wil de stof verwerken tot een topje en een rok.