Ze noemden me een panda. (politie)
Ik hoorde een treitende ondertoon.
Angst, alleen, in steek gelaten.
Ik kan het niet alleen.
Ik heb Zijn leidende hand, zorg en ondersteuning nodig.
Een knuffel, een aai over mijn bol.
Laat me alleen, gerust, alles uit handen geven
lege mind
geen zorgen.
Is dat egoïstisch?
Geef ik zo hard de indruk dat de wereld alleen rond mij draait?
Ik heb iemand nodig die voor me zorgt.
Mijn hand vasthoudt, mij leidt en begeleid.
Ik wil een troostende knuffel,
maar vooral,
niets meer voelen, geen pijn, geen emotie.
Me niet zo laten mee slepen
Alles weg,
weg slapen.
Ik wil DIT niet meer,
de zorgen
de pijn
de opslorpende energie
Ik kan DIT niet meer,
ik kan dit niet aan,
mijn draagkracht reikt zo ver niet.
Ik wil rust,
en stilte.
Ik wil Hem
of niemand.
Ik weet het niet meer.
Waarin?
Waaruit?
Hoe?
En moest ik het weten, ik heb er de kracht niet voor.
'k Heb zo stom gedaan.
Door mijn gedrag, alles verpest.
Wie zal mij ooit nog betoveren?
Ik, de brat, te zwaar,
ik die geen afspraken kan nakomen.
Wie ben ik nog?
Wat ben ik nog?
Wat is mijn waarde?
Ze noemen me lui, een slechte moeder, te dik...
Ik ben lui, een slechte moeder, te dik...
Alleen, eenzaam, onbegrepen.
Vol verlangen, vuur, passie
die niet gevoed wordt en die ik laat uitdoven.
Spijt om wie ik ben, om wat ik deed.
Ik verlang naar rust in mijn hoofd, leegte, alleen zijn.
Ik wil hier uit. Weg uit deze manier van zijn, van leven...
Ik wil zoveel en heb de kracht niet,
ik heb geen kracht meer, ik wil niets meer,
ik wil niets meer
ik heb het opgegeven.
bedenkingen, neergeschreven tijdens isolatie moment
Geen opmerkingen:
Een reactie posten