30 - klimt en klautert omhoog

Het komt goed! Al neem ik de tijd.
Elf dagen heb ik BAI niet gezien. Drie dagen niets meer gehoord, geen phone, geen sms, geen antwoord op sms of mail.
Kan ik het hem kwalijk nemen? Nee, eigenlijk niet. En toch, toch doe ik het. Want ondanks mijn fouten, is hij mee aanleiding van alles.
Ik kreeg geen gehoor, geen begrip, geen troost, als ik hem er om smeekte. Meester kwijt, kids kwijt, met mezelf in de knoop, een zeker gevoel van schaamte over me. Dit alleen doorspartelen, is moeilijk.
Dinsdag, heb ik dan toch mijn knuffels gekregen, van de gezinszorg. Die vrouw is niet enkel bij mij om te helpen in het huishouden, maar vooral voor de steun die ik van haar krijg.
Woensdag, moest de huisbaas hier op het terrein zijn. Hij weet van het gebeurde, hij weet tot in detail wat er gebeurd is. We hebben er, tot mijn verbazing, heel open over gepraat. Steun uit onverwacht hoek, leek dit me.

Mijn pv dagboekje blijf ik aanvullen. Gedachten en gevoelens. Bedenkingen, maar ook luttele dingen, als mijn dagtaakjes komen er in.

een stukje,

29 april
Heerlijk om vooruit te mogen en kunnen kijken. Super om daar houvast in te vinden, te hebben.
Het zijn dingen die ik nodig heb. Waarom zou ik me anders voordoen dan wie ik ben? Waarom zou ik mezelf gaan verloochenen? Dat houdt een mens niet vol.
Ik ben wie ik ben, ik blijf wie ik ben.
H, mama van S en A,
d, sub.

Als S mijn dekseltje niet is, kan ik niet anders dan me daarbij neerleggen. Ergens, ergens, vind ik wel mijn passend dekseltje, loop ik die ene wel es tegen het lijf. Ratio neemt over van emo. Het lijkt weer in balans te komen.
Nee, ik gooi me niet in iets nieuws, maar ik ga contacten niet uit de weg.


30 april

Het is de eerste dag vandaag dat ik me goed voel om er met de fiets op uit te trekken. Gister ben ik de ganse dag zonder een traan te verpinken doorgekomen. Al heb ik BAI redelijk overstelpt met berichten. En proberen te bellen. Hij negeert me. Helemaal buiten mijn verwachtingen. Het maakt me kwaad. De spoken die ik volgens hem zie, nee, dat kunnen geen spoken geweest zijn. Ik blijf er bij dat ik alles goed aangevoeld heb.
Soit... Ik ga verder. En ik zie wel wat komt. Ik forceer de boel niet meer.