21 - nadenken

Dat niet alles loopt gelijk je wilt, is normaal. Iedereen heeft obstakels, en dan is het kwestie op een juiste manier de obstakels aan te pakken.
Dat er twijfels zijn, bedenkingen, is ook niet abnormaal. Ik bekijk het als een stuk tot jezelf komen, vragen stellen overwegen.

Ik ben iemand van kansen geven, dat kunnen veel kansen zijn.
Ik kan geduld en heel veel geduld hebben, als ik merk dat iemand dat geduld waard is.

Ik heb wat heen en weer gemaild met Mr C, dank je wel, voor de luister, je inzicht,
Zonder (ver)oordelen, zonder mij de weg te wijzen, laat je me converseren, en zelf tot antwoorden komen.
"D/s zonder romantiek/liefde?" reageert Mr C op een vorige blogpost.
"Nagel op de kop...." reageer ik.
"Hoeft daarom niet slecht te zijn.  Je weet waar je staat, je weet waar je aan te verwachten." bekijkt Mr C het."
"Slecht is het niet, dat hoor je me niet zeggen." merk ik op, "Weten waar ik sta... als ik vragen stel krijg ik een open antwoord waar ik alle kanten mee op kan. Mijn romantische ziel gaat dan zweven, mijn realistische ik heeft het nogal moeilijk om die romantische ziel weer op de grond te krijgen."

"Net om dat te vermijden ben ik van in het begin direct open geweest.....," reageert Mr C, "wat niet wil zeggen dat je me niet aanspreekt, maar realiteit is belangrijker dan opportuniteit."

"En die openheid apprecieer ik enorm aan je," zeg ik: "het geeft zekerheden. Zekerheden die ik nodig heb. Daarom dat ik zelf ook open meegeef wat ik wil... om misverstanden te vermijden. Nu voel ik me wat op de wipplank, niet goed wetend waarheen. Stap ik in iets dat ik niet weet waar of wanneer dit eindigt? Of stap ik in iets waarvan ik weet dat beide partijen er voluit voor gaan?"
"Verander je zicht dan.  Bekijk dit als een "proefperiode", als een tussentijds iets waar je van geniet tot het duidelijk wordt of je hier verder in wil investeren....," raadt Mr C me aan. Ik herken hier de woorden van MrK.

"Wil ik idd weer stappen overslaan, he, alles forceren... alles samen maak ik er maar weer een knoeiboel van he, toeme toch, ikke madam ongeduld." geef ik toe.

"Dat is misschien het beste inzicht dat je door heel de situatie hebt kunnen verwerven.... Echt eens  overwegen om je minder snel en diep te engageren en meer te genieten ipv je zorgen te maken." reageert Mr C terug.

"Mijn hunker blijft naar een volle D/s in een volle, publieke relatie, met romantiek, passie en liefde." zeg ik: "Hij kan/wil mij dat niet geven, zijn hart is 'bevroren'. Hij blokkeert... En ik twijfel... twijfel of ik... Cru gezegd, er zijn andere D's die wel weten of ze al dan niet gevoelens willen/kunnen hebben en/of geven." Open en eerlijk ga ik in conversatie met Mr C,

"D's die hun dominantie ten volle doen gelden. Dat gevoel heb ik nog steeds niet bij DI." vervolg ik, "Ik ben iemand van veel kansen geven... Maar 'k zit met twijfels... Als ik voel dat ik ga verliezen, ga ik druk zetten... Heb ik bij hem dus gedaan. En nu voelt het, foert... is t jij niet , dan een ander... Dat is zo oneerlijk van mij..."
"Waarmee je zelf het antwoord geeft op de vraag: is dit het juiste voor je ....." reageert Mr C.
"Het juiste? Nee, hij is te soft. Maar hij behandelt me wel lekker, muv nazorg. Ik bekijk het totaalpakket, en het totaalpakket neigt meer naar positief... Hij blijft interesse tonen, blijft sms'en, negeert niet, geeft aandacht...
Hij is nog onervaren als D. Ik wil hem keihard de kans geven, wetend dat ik mijn hart mogelijk ga verliezen.." geef ik me weer bloot.
"Dan ken je het risico....", oordeel Mr C.
Opnieuw ga ik een stuk in de clinch met mezelf,
ik moet weer op zoek naar het rempedaal.
Alles de nodige tijd geven, niet holderdebolder gaan. Want dan loopt het fout. Heb ik al voldoende ervaren.
Er rust Mr DI een moeilijke taak op zijn schouders als hij met mij als slavin verder wil. Mij een deel rust en zekerheid trachten te geven, maar vooral mij mezelf niet voorbij laten lopen.
Dat Mr DI geen doorsnee-bdsm'er is, om het met zijn woorden te zeggen, tot daar aan toe, ik weet wel dat hij er voor open staat.