6 - magnetische velden

MIJN Mr! Mijn minnaar. Mijn lief?

Geen idee.

Maar er is iets. Iets dat ons blijft naar elkaar toetrekken.

Enkel pure sexuele lust?

Nee, het gaat dieper. Dat heeft hij mij gister goed laten voelen, dat heb ik gister zelf heel sterk ondervonden aan mijn uitingen.

Ik ben keihard in de fout gegaan! Afdwingen, overhaasten, stappen overslaan. En dat bij een persoon die niet gemakkelijk zijn gevoelens laat zien. Heeft hij mij steeds gezegd, heb ik immers ook opgemerkt.
Maar ik was selectief doof, en selectief blind.
Ik wil veel tot alles, hij is voorzichtiger. Hij wil ontdekken, ik ben voorbij het ontdekken.
Voor hem hoefde het niet te stoppen. Hij legt zich er niet perse bij neer. Hij heeft al te veel gevochten om relaties te redden tot hij erbij neer viel.
En dan komt hij mij tegen, een vrouw met een verdomd moeilijk karakter. Een vrouw met willetjes en grilletjes. Een vrouw die het hem niet bepaald gemakkelijk maakt.
Ik daag hem uit, ms is dit wel wat ik wil? Ms wil ik wel dat hij moeite doet. Ms wil IK wel veroverd worden? Ms wil ik wel dat het niet allemaal van mijn kant komt?
Als het van hem afhangt wil hij me nog zien.
Ik wil dat hij het me toont, me overtuigd. Ik wil niet enkel zien, ik wil net dat ietsje meer. Niet enkel sessie's, niet omdat hij niemand anders heeft. Ik wil hem enkel zien als hij er volledig wil voor gaan. Ik wil niet opnieuw pijn voelen door af te moeten haken. Het is mij heel diep gegaan, ik ben verliefd geworden!!

Het alleen zijn viel zwaar. Vooral 's avonds. Ik trachtte me te fixeren op anderen. Het hielp mij echter niet. Ik bleef hem zoeken.
Hij kon niet voldoen aan zijn willen.
Ik zet hem het mes op de keel. "Ik zou graag hebben dat je nadenkt, dat je nadenkt wat je wil. Is jouw wil te matchen met mijn wil. Afhankelijk daarvan, er al dan niet tijd voor maken. Ik wil niet weer in discussie gaan, omdat ik mij opdring, omdat ik te rap ga, omdat ik te veel wil. Ik wil geen onzekerheden omdat jij niet weet wat je wil, omdat jij tijd nodig het, omdat je twijfelt... Ik weet dat ik ws te veel vraag. Maar... ik wil, als je zover bent, als je nagedacht hebt, dat je ofwel niet komt, dan houdt het op, ofwel kom je wel, maar dan wil ik een open persoon, die er voor wil gaan, die me wil en kan geven wat ik verlang. Je zal het me moeten tonen DI!"

Gisteren, ik mis hem. Ik probeer hem uit zijn tent te lokken. Het lukt me niet hem los te laten. Ik weet niet meer wat ik moet doen, het maakt me gek. Ik maak hem gek, door hem onder druk te zetten om beslissingen te nemen. Dit omdat ik zelf niet meer weet waarin en waaruit. Ik ben het geloof en het zicht kwijt. Ik kan me verleggen, maar wil ik het? Ik zet hem onder druk omdat hij mij geen zekerheid geeft. Ik stel vragen waar hij geen antwoord op heeft. Ik tracht af te dwingen. Ik besef maar al te goed hoe verkeerd ik bezig ben. Het geeft mij een gevoel van kwijt zijn wat ik niet heb. Ik ben kwijt wat ik niet heb, omdat ik de kans niet geef het te verkrijgen.

DI weet wat ik voel. Hoe ik voel. Ik weet dat dit niet wederzijds is. Ik weet niet of het dat zal worden. Dat doet mij twijfelen.
Hij voelt sympathie voor me, hij heeft een gevoel dat hij me wel mist als hij me niet ziet. Hij weet dat ik twijfels heb. Dat heeft hij ook. Hij heeft er echter leren mee leven.
Maar ik wil niet leven met twijfels. Ik heb dat genoeg gedaan.
De woorden, zijn gevoel mij te missen, maken mij warm vanbinnen.
Ik ga er gretig op in: "Pls maak tijd vanavond!!" Ik word niet gauw zo rap en diep verliefd, maar eens het zo is, laat ik niet meer los. Dan wil ik me gooien, me geven, kost wat kost. Dan wil ik door dat vuur gaan!
Opnieuw draait het allemaal om mij. Maar wat wil hij? Wat mag ik al dan niet verwachten?
Zonder antwoord af te wachten ga ik verder. "Ben ik genoeg de moeite voor je om vanavond langs te komen?"
Er zijn 2 opties... gaan drinken of geneukt worden.
Opnieuw ga ik tegenovergesteld, ik wil bemind worden.

DI heeft principes, dat ik mij naar zal moeten aanpassen. Niet alles hoeft gedeeld te worden, niet iedereen moet de discussies weten. Hij heeft een punt.
Ik heb schrik om gek verklaard te worden, wat een warboeltje is dit. Mijn eigen schuld, had ik maar niet zo te koop moeten lopen.

Ik voel dat ik niet eerlijk geweest ben, oa tegen DI. Ik heb niet stilgestaan bij feiten. Ik was teveel met mezelf bezig.
DI heeft me altijd gezegd waar het voor stond. Hij deed geen beloftes. Hij gaf geen zekerheden. Hij vroeg tijd en ruimte. Dat laatste gaf ik niet. Hij jaagde me schrik aan. Ik begon te claimen. Dan ben ik een verhaaltje in mijn hoofd gaan breien, dingen gaan lezen die er niet stonden, hier en daar te rade gaan.

Gisteravond, ik heb DI vreselijk kwaad gemaakt. Weeral. Hem echter niet alleen. Door mijn onstabiele gedrag, mijn verwarring, ben ik van enkelen het vertrouwen kwijt.

DI, hij is langsgekomen.
Blijdschap overviel me.
Hij toonde zich direct wie de Dom is. Ik toonde me direct wie de brat is. Het zoeken naar evenwicht. Het uitdagend tegenstribbelen, hem uitdagen. Ik maakte het hem weer heel erg moeilijk. Hij zette me tegen de zetel, maakte me wat nat, en bracht zijn lid in. Och, dat voelde lekker!! Hoe heerlijk hij mij vult. De spanning begon uit mijn lijf te gaan. Alle emoties werden wakker, ik had me niet meer in de hand. Tranen rolden. Damned, heb ik mezelf dan helemaal niet meer onder controle? Zit ik hier weeral te wenen?
Ik rolde me op in een bolletje, draai me van DI weg, beschaamd om mijn tranen. DI snapt er niets van. Ik ook niet... Hij haalt het haar uit mijn gezicht en streelt met zijn duim een traan weg. Ik voel hem mijn verwachtingen voldoen!
Ik kom weer tot mezelf, krijg mezelf in de hand, en ga er weer tegenaan. Het niet voldoen aan, DI wat tarten. Hij reageert rustig, spelt me de les, zijn handen om mijn keel. Verdorie, dat alleen al maakt me kleddernat.

Wat heeft DI allemaal in petto! Ik krijg er van langs met zijn broeksriem! Per momenten gemene slagen, op mijn bil, op mijn kut. Vooral op mijn kut maakt me megageil. Mijn billen weten mijn slippers op te vangen. Mijn borsten worden behandeld met een houten lepel.

DI daagt me eveneens uit. Hij grijpt mijn borsten, "van wie is dit?" vragend. "Van mij?" antwoord ik. Idem met mijn kut. Oooo, ik weet wel wat hij wil horen. Mijn borsten, mijn kut, mijn lichaam behoort toe aan hem, aan DI, aan MIJN Mr. Ik vertik het te zeggen.

Ik wil hem horen zeggen dat ik zijn sletje ben, zijn teefje, zijn...

Tussen de behandeling door kust hij me. Vol op de mond. Tongkussen!!

Hij geeft me wat ik vraag, wat ik wil! Ik voel me te rijk.

Deze ochtend, bij het opstaan, ben ik vlug een blik gaan werpen in de spiegel. Een blauwe plek op mijn bil. Gister had ik het al voelen nijpen toen ik nog ff op skype zat. Een rode plek op mijn borst.

Ik voel Mr terwijl hij er niet is. Ik draag hem bij me terwijl hij elders is.

Ik voel mij goed, ik voel me vrouw. Ik voel me bezit van iemand. Ik wil bezit zijn van hem.

Ik heb weer es lessen getrokken (klinkt afgezaagd). Ik ga er trachten naar te handelen.

Hopend op de juiste weg te zitten, trachtend rekening te houden met DI, explorerend...